Καλοκαιρινή βροχή
Υγρασία πηχτή σάν το τζιέλλι, πράσινη, ζουμερή υγρασία τρέσιει πάς τα δεντρά τζιαι τα κουγκριά της αυλής μές τες χωρισιές να ποτίσει τα βρύα τζιαι τα αγριόχορτα που πίννουν νερόν πρώτη φορά χωρίς να ξέρουν πως η ζωή τους αύριο που θα κουρέψω το γρασίδι εννα τελειώσει.
Υγρασία πικρή σάν λειωμένη ζάχαρη βαρυψημένη του καλοκαιριού πλένει τ' αυτοκίνητα τζιαι τα φύλλα με το ίδιο λερωμένο σαπούνι του καπνού που τον καναδάν που εμαύρισε τα νέφη τ' ουρανού δαμέ τζιαι μιά βδομάδα.
Υγρασία. Μυρίζει θάλασσα, κάβουρες, αστακούς, μπακαλιάρο, ήρτεν ο Ατλαντικός να μας χαιρετήσει σήμερα τζι ακούω τες φωνές με τη βαρετή προφορά του βορρά των ναυτικών που ψαρεύκουν μές τον κίνδυνο.
Υγρασία. Μυρίζει ακόμα θάλασσα καθαρή, χωρίς πετρέλαιο, μα για πόσο ακόμα? Φοούμαι τον αέρα του νότου που θα έρτει αύριο. Ενναν αέρας χογλαστός, που την Ορλεάνη κατεβατός, παλιά εμύριζε στρείδια τζιαι διασκέδαση, πρόσχαρους αθρώπους ιδρωμένους. Μα αύριο θα μυρίζει η νωθκειά του μαύρο καταραμένο υγρό που πνίει τους πνεύμονες. Φοούμαι.
Εγώ κάθουμαι ανίκανος να κάμω κάτι ή να αλλάξω τη ζωή μου των 160 χλμ δρόμου καθημερινού που γαμά τον πλανήτη. Ή να αλλάξω το σπίτι μου που εν 200 χρονών τζι έσιει τρύπες πολλές να καταλλιά θέρμανση το σιειμώνα. Ανίκανος τζιαι άπραγος. Είμαι τζι εγώ υγρασία που μολύνει τούντη γή, τζιαι τωρά που έχω κοπελλούθκια που θα βασανιστούν που τα κακά που εκάμαμεν εμείς οι σάγλιες τζιαι φαγάνες γήινοι, πονεί με.
Ππέσε υγρασία, πέρκι στείλει ο θεός μές την ατμόσφαιρα θειϊκόν οξύ καμπόσο να μας κρούσει το δέρμα τζιαι το βαντζίν μας να κρούσουμεν ούλλοι να φεύκει η ανθρώπινη σαπίλα που τούντον όμορφον τζιαι μοναδικό βράχο μές το σύμπαν. Έν μας αξίζει η Ζωή. Επροδώσαμεν την που την ώρα που άψαμεν την πρώτη φωθκιά μές το πρωτόγονο δάσος.
Υγρασία πικρή σάν λειωμένη ζάχαρη βαρυψημένη του καλοκαιριού πλένει τ' αυτοκίνητα τζιαι τα φύλλα με το ίδιο λερωμένο σαπούνι του καπνού που τον καναδάν που εμαύρισε τα νέφη τ' ουρανού δαμέ τζιαι μιά βδομάδα.
Υγρασία. Μυρίζει θάλασσα, κάβουρες, αστακούς, μπακαλιάρο, ήρτεν ο Ατλαντικός να μας χαιρετήσει σήμερα τζι ακούω τες φωνές με τη βαρετή προφορά του βορρά των ναυτικών που ψαρεύκουν μές τον κίνδυνο.
Υγρασία. Μυρίζει ακόμα θάλασσα καθαρή, χωρίς πετρέλαιο, μα για πόσο ακόμα? Φοούμαι τον αέρα του νότου που θα έρτει αύριο. Ενναν αέρας χογλαστός, που την Ορλεάνη κατεβατός, παλιά εμύριζε στρείδια τζιαι διασκέδαση, πρόσχαρους αθρώπους ιδρωμένους. Μα αύριο θα μυρίζει η νωθκειά του μαύρο καταραμένο υγρό που πνίει τους πνεύμονες. Φοούμαι.
Εγώ κάθουμαι ανίκανος να κάμω κάτι ή να αλλάξω τη ζωή μου των 160 χλμ δρόμου καθημερινού που γαμά τον πλανήτη. Ή να αλλάξω το σπίτι μου που εν 200 χρονών τζι έσιει τρύπες πολλές να καταλλιά θέρμανση το σιειμώνα. Ανίκανος τζιαι άπραγος. Είμαι τζι εγώ υγρασία που μολύνει τούντη γή, τζιαι τωρά που έχω κοπελλούθκια που θα βασανιστούν που τα κακά που εκάμαμεν εμείς οι σάγλιες τζιαι φαγάνες γήινοι, πονεί με.
Ππέσε υγρασία, πέρκι στείλει ο θεός μές την ατμόσφαιρα θειϊκόν οξύ καμπόσο να μας κρούσει το δέρμα τζιαι το βαντζίν μας να κρούσουμεν ούλλοι να φεύκει η ανθρώπινη σαπίλα που τούντον όμορφον τζιαι μοναδικό βράχο μές το σύμπαν. Έν μας αξίζει η Ζωή. Επροδώσαμεν την που την ώρα που άψαμεν την πρώτη φωθκιά μές το πρωτόγονο δάσος.
Σχόλια
Άλλη λύση, πουλείς το τωρά που εν εκαταλάβαν ούλλοι ότι έτσι σπίτιν εν ποσπασμένον σε 10 - 15 χρόνια τζιαι διούν σου τιμή, τζιαι χτίζεις ή ανακαινίζεις ένα άλλο με passive standards. 15 κιλοβατώρες ανά τετραγωνικό τον χρόνο. Δηλαδή 7 κιλά ξύλα ανά τετραγωνικό, 1400 για ένα σπιτούι των 200 τετραγωνικών. Συνάεις τα τζιαι μόνος σου που το γειτονικό δάσος τζιαι καμνεις του τζιαι καλό χωρίς να καταλιείς ούτε ποτήρι πετρόλαο.
Για τα χιλιόμετρα σου δεν μπορείς να κάμεις τίποτε. Είναι το πρόβλημαν που θα παττήσει την Αμερικήν ούλλη. Το τέλος επρογραμματίστην πριν 60 χρόνια όταν έπλωσεν η πόλη πόλα σέλα όπως απλώννει τζιαι στην Κύπρο. Μπορείς να γοράσεις έναν μικρόν αυτοκινητούιν γιαπονέζικον με 4 λίτρα τα εκατόν κιλιόμετρα. Θα κρούζεις έτσι 6 λίτρα την ημέραν αντίς για 12. Δεν είναι τζιαι λλίον πράμαν. Σε 20 χρόνια θα κάμνεις τα μαθήματα εξ αποστάσεως που το ίντερνετ με βιτεοκκόνφερενς τζιαι θα πααίννεις μια φορά τον μήνα μόνο να τους θωρείς που κοντά. Αν δεν αλλάξεις δουλειά δηλαδή, που σε θωρώ να αλλάσσεις :)))
Εκτός που αν ο άνθρωπος ανακαλύψει την άφθονην τζιαι φτηνήν πυρινικήνενέργεια από fusion του υδρογόνου, αλλά το αναγγέλλουν για τα επόμενα 50 χρόνια. Πριν πεήντα χρόνια αναγγέλλαν το για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Εκατάλαβα τζιαι κάτι άλλο. Τον καιρό της 'φούσκας' επιάνναν ούλλοι έξτρα δάνεια να καλλοποιήσουν τα σπίθκια τους δακάτω, εκάμαν τα πιό μεγάλα, με τεράστια ψηγεία τζιαι φώτα σωρό. Κανένας έν εσκέφτηκε να μονώσει με το δραστικό τρόπο που λαλείς. Εγώ είπα τότε να μέν φορτωθώ άλλα δάνεια όπως εκάμναν ούλλοι, μα τωρά εμετάνωσα, έπρεπεν να το έκαμνα για να σάσω το σπίτι να γινεί efficient. ΔΙότι τωρά έν έσιει δάνεια πλέον, έν διούν.
Αλόπως εννα αλλάξω σπίτι, νώθω να τελειώνει ο χρόνος που έχουμε της ενεργειακής ευμάριας. Σύντομα μάλιστα. Το $400 το βαρέλλι έρκεται σίουρα, αλλά τζι ώς τα $200 να πάει (βλ. 5 χρόνια όταν η οικονομία σάσει πάλε τζι οι κινέζοι ρουφήσουν τζι άλλη ενέργεια επίσης) εννα τη φάμε.
Τωρά, δακάτω, γιαπωνέζικο μιτσί έν γίνεται. Εν επικίνδυνο να κυκλοφορείς μές τους τεράστιους αυτοκινητόδρομους δίπλα που τα χτηνά αυτοκίνητα που βαστούν ούλλοι των 50 αλόγων. \Εν φαύλος κύκλος.
Άρα, θωρώ με σε σπίτιν πέτραινο αυτοκλιματιζόμενο με γεωθερμικά, ηλιακούς παντού, χωραφούι με ζαρζαβατικά, τζιαι μιά γαδουρούδα να με παίρνει στο χωρκό. Μάντεψε πού;)
Εμας δακάτω διά σου το κράτος βοήθεια σχεδόν 30% του κόστους συν το ότι ότι ξοθκιάσεις εν αφορολόγητο για να ανακαινίσεις.
Το 50% της οικοδόμικής βιομηχανίας εν για την ανακαίνηση.
Τωρά γράφω τζιαι ένα εγχειρίδιο για το θέμα που θα αφήκει εποχή (δακάτω). : ). Λείφκεται μου ακόμα έναν κεφάλαιο. Πάω να γράψω ακόμα καμιά σελίδα.
Τζιαι στο χωρκό να πάεις, πάλε αυτοκίνητο εν να θέλεις. Αφού εισαγάγαμεν όλες τες αξίες που την γην όπου είσαι...