Ο Τζιωννής που έσιει Καράζζ, έσασεν μου τον Τταντήν τον Ττογιόταν σήμμερα.
----------------------------------------------------------------
Ερώτηση πρός τον εαυτόν: Γιατί μου αρέσκουν οι πελλοί, οι εκκεντρικοί, οι ιδιότροποι αθρώποι που κάτι ζαβόν έχουν πάνω τους? Γιατί τους σιέρουμαι τόσον? Τζιαι γιατί διούν πάνω μου οι πελλοί αμέσως, αγαπούν με ενστικτωδώς, τζιαι ξέρουν οτι εννα τους δώσω σημμασίαν τζιαι εννα σεβαστώ την εκκεντρικοσύνην τους?
Τζιαι ειδικά οι πελλοί που τραουδούν, ούλλοι τούτοι διούν πάνω μου πολλά συχνά γμτ. Μόλις μάθουν ότι είμαι μουσικός αντακώννουν τραουθκιάν. Η γειτόνισσα μου, πχ. Ή διάφοροι γονείς των μαθητών μου που μου τραουδούν 'όπεραν'. Συμβαίννει μου ανησυχητικά πυκνά το φαινόμενον. Έν θέλουν να ακούσουν για τη μουσική μμου τίποτε. Μόνον να μου τραουδίσουν επειδή 'καταλάβω που μουσικήν' θέλουν. Τα δικά τους μόνο. Γράφει στο μέτωπον μου "Τραουδάτε μου όσην ώρα θέλετε"
Εξηγάτε μου το...
---------------------------------------------------------------
Σε τρείς ώρες έσασεν το. Πρώτα βαλεν του στο κωλίν του την πρίζαν του κοππιούτερ για να μάθει ήνταμπου έπαθεν (τελικά εττίλαρεν το εξώς τζιαι τα σένσορ ούλλα, πανάκριβα μου έκατσεν ο Τταντής σήμμερα γμτ) τζιαι έσασεν τον αμέσως, ευτυχώς γιατί εν επέρνουν την εξέτασην που μας βάλλει το κράτος για τους ρύπους..
Εν καλός μηχανικός, ευτυχώς που έν τον χρειάζουμαι ομως συχνά γιατί εν πολλά λαφαζάνης εν ψηλός λελλέκκιν, κκέλης ρυτιδωμένος μουζουρής τζιαι μουστακαλλής στροντζιυλοτζιέφαλος με ποτζιήνα τα γυριστά τα μουστάτζια του 1920 που τα στρίφουν με το τζιερίν οι μερακλήες (εν εκκεντρικόπελλος) , μμάθκια μιτσιά σαν τον κοράζινον, τζιαι φωνήν μπασάτην κελαριστήν μές την οποίαν αθθίζουν τα σύμφωνα τζιαι τα φωνήεντα του βουνού τζιαι του κάμπου πογιατισμένα με τα χρώματα της χάλλια αμερικάνικης προφοράς του πεισματάρη μετανάστη που εσταμάτησεν στο χρόνον η γλωσσική του εξέλιξη το '60. Ο αθεόφοος πογιατίζει άτσαλα τζιαι τα μαλλιά του κατάμαυρα με το χρώμαν Grecian Formula (έν σας περιπαίζω, έσιει έτσι πογιάν δακάτω), εξήντα χρονών ανώριμος άθρωπος με ψεύτικα μαλλιά, έσιει πολλύ γέλιον. Σαράντα χρόννια δακάτω, λαλεί, που να μείνουν μαύροι τζιαι καμένοι οι χουντικοί, τους οποίους μισά πολλά τζιαι βάλλει τους κατάρες συνέχεια. Όι μονον μιλά πολλά τζιαι πρίζει σου τα με ψευτιές τζιαι ιστορίες αλλά μάλιστα άμαν πάεις στο σταθμόν του πελλανίσκει σε που τες τραουθκιές επειδή θεωρεί τον εαυτόν του τον πάsh βυζαντινό ψάρτην τζιαι δημοτικόν τραουδιστήν.
Σήμμερα είσιεν πάς το κότσινον αρμάριν των εργαλείων του ένα τριαντάφυλλο, μπημένο μές σε πρόχειρο βάζο (όφκερο πλαστικό που είσιεν νερόν του ραδιατέρ μέσα πρίν) για να του "φτιάχνει τη διάθεση την ώρα που ξεβιδώνει" είπε μμου.
Εκούμπησα στον τοίχο τζιαι επερίμενα τον να δουλέψει πάς τον Τταντήν. Λαλεί "ένα λεπτό να σου δείξω κάτι" τζιαι έφερεν μιά βαλιτσούδαν γεμάτη αποκόμματα εφημερίδων λαμιναρισμένα σε σκληρό πλαστικό για να μείνουν αιώνια. Απεικονίζαν τον ντυμένο τσολιά στην παρέλαση της μεγαλούπολης, στην εκκλησία, στο βουνό, στο σπίτι του να κάμνει εϊβα του μπατζανάκη του, κλπ κλπ κλπ. Είπεν μου μιάν ακαταλαβίστικην ιστορίαν για το δεσπότην της περιοχής μας που έκλαψεν άμαν τον άκουσε να τραουδά την "Υπερμάχω" τζιαι το "Φώς Ιλαρόν" τζιαι έβαλεν τον να ψάλλει μόνος του τζιαι να σσιωπήσει ο Άρχων Πρωτοψάλτης. Ελάλεν τα τζιαι επίστευκεν τα.
Ξαφνικά άννοιξεν το στόμαν του διάπλατα (όπως εφοούμουν) εψήλωσεν το μουστάτζιν ώς τα φρύδκια του τζιαι άρκεψεν να ψάλλει τη θεία λειτουργίαν που την αρκήν του όρθρου δείχνοντας μου τα ούλη του, τα χρυσά του δόντια, την τερηδόναν του. Εστάθηκεν, άβολα κοντά μου, πιάννοντας το μανίτζιν μου τζιαι τραβώντας με για να κρατά το ρυθμόν. Εθώρεν με στα μμάθκια. Εθώρουν τον στα μμάθκια. Έσουζεν το κατσιαβίδιν. Ετραούδισεν μου τα "Σαράντα Παλληκάρια", τζιαι "το εμβατήριο που μού μαθαν να λέω" "Η Φάπρικα δέ σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα" "Μπάρπα Γιάννης ο Κανατάς" (!) τζιαι άλλα που δέν εσυγκράτησα. Εθωρούσαν μας οι ΧΤΕρνιοι του πελάτες να είμαστεν σχεδόν αγκαζιέ να μου τραουδά φτύννοντας κατα λάθος μές τα μούτρα μου στη μέσην του αμανέ του, τζιαι ενομίζαν είμαστε Τταλιμπάν τζιαι ετοιμαζούμαστεν να ανατινάξουμεν κάτι. Αγκάνιζεν ο κ Τζιωνής πολλήν ώραν μα εγώ που άρκεψα να νιώθω αρκετά άβολα μετά που τα πρώτα 5 λεπτά έθελα τον να σταματήσει αλλά τί είσιεν να κάμω. Τί να του πείς του πελλού.
Επιτέλους εσσιώπησεν. Εχαμογέλασεν μου. Ούτε εκατάλαβεν οτι έκαμεν με να νιώσω άβολα. "Ευχαριστώ ρε παλληκάρι που με άκουσες, είμαι καλός έ??" λαλεί. Εχτίμησεν το. "Καλός είμαι? Τί λές, είσαι και μουσικάντης εσύ και ξέρεις είμαι καλός έ?" Λαλώ του: "Ναί μάστορα, κρίμα είναι που έγινες μηχανικός, ψάλτης έπρεπε να πάς"
"Άς όψονται τα Γεγονότα" λαλεί τζιαι εσσιώπησεν. "Είναι και που μισώ τους παπάδες να 'ούμε."
Εσυνέχισεν να μου σάζει το αυτοκίνητον μεταξύ μιάς ιστορίας για την εποχήν που έκαμεν "στα καράβια", τζιαι μιάς άλλης που του ερίχτηκεν μιά "ξετσίπωτη" να τον φιλήσει σάν εδούλευκεν πάς το αυτοκίνητον της τζιαι έτυχεν να περνά η γεναίκα του τζιαι ενευρίασεν τζιαι επέταξεν του λάϊν του στόπερ μές τα μμάθκια τζιαι παρολλίον να τυφλωθεί.
Ήμουν τζιαμέ για τρείς ώρες. Έμαθα πολλά. Πχ οτι είμαι πολλά σφιχτός άθρωπος, τζιαι δέ ξέρω να ζώ. Τζιαι ότι εν καλλύττερα να είσαι λαφαζάνης, χαμογελαστός, αντί νευρωτικός.
Σχόλια
"Σφιχτός" εσύ; Μοιράζεσαι με μας τους άγνωστους περαστικούς τον κόσμο σου, τον μέσα και γύρω σου.
Αγαπάς τους "ζαβούς", δίνεις τους υπομονή, μαθαίνεις. Έχεις τη χάρη να σχίζεις την κρούστα της επιφάνειας και να βουτάς στην ψυχή των πραγμάτων/ανθρώπων.
..Διστάζω να στείλω τα λόγια που μόλις σου έγραψα Διάσπορε. Μου φαίνονται περιττά μου φαίνονται και λίγα. Ας είναι.
(Αν και σου γράφω συχνά, σπάνια φαίνεται εδώ..)
Τωρά ο Τζιωννής μαζί με την ιστορία του δεσπότη που έκλαψε που τον άκουσε, θα λέει τζιαι για τον μουσικό-συνθέτη που τον εθώρε μες τα μμάθκια όσην ώρα ετραούδα τζιαι είπεν του ότι έπρεπε να γίνει ψάλτης τζιαι όι μηχανικός! Έδωσες του τροφή για να συνεχίσει τζιαι τούτος ο καημένος. Χαλάλι, έσασε σου τον Τταντήν!!
Τζιαι, τέλος, απάντηση στο πρώτο ερώτημα - it takes one to know one, my dear - that's why :):)
Καλημέρα σου. Αχ ναι, νιώθω σφιχτός γιατί το άννοιμαν, το ξαπόλυμαν -τούτος ο ευγενικός σκοπός του ανθρώπου- έσιει ακόμα πολλές πτυχές που μου διαφεύγουν, τζιαι πολεμώ .
Εφτιάξαν μου την ημέραν μου τα λόγια σου, ναι, γι αυτόν το λόγον που είπες αγαπώ τους ζαβούς τζιαι τα πράματα τα ζαβά, αφήννουν με να τους 'σχίσω την κρούστα' για να δώ μέσα.
Καλά να είσαι ηλιόδεντρον τζιαι σύ τζιαι οι στίχοι σου.
ρούθλες
Χαχ, έδωκες πάνω, αμπα τζιαι εν καθρέφτην που θωρώ μές τες φάτσες τους πελλούς!
Η ισορροπία που λαλείς εν το μυστικόν του Αννοίματος. Γμτ γυρεύκω το τζαιι διαφεύγει μου, γλυστρά τζιαι φεύκει μόλις πιάσω τον νούρον του.
Ναί! Εννα λαλεί την ιστορίαν του μουσικού ο Τζιωννής εν σωστά που λές.!! Εν το εσκέφτηκα έτσι, εμπήκα μές το πάνθεον των λαφαζαννιών του χαχα. Τί αλλο θέλω που τη ζωή μμου.
Κκιάολε είμαι τζιαι γώ λαφαζάνης αλώπος.
Φιλιά.
Οπόταν εσύ πρέπει μάλλον να το θεωρήσεις κομπλιμέντο, ότι σου χάρισε αυτό το χαρακτηρισμό...
Πέθανα στο γέλιο με τον τρόπο που τα διηγείσαι... :))))))))
και πατάς το μπάζζερ όταν ενεν καλοί.. :D
τζιαμαί εχάλασες μας τα μάστρε...
χεχε, έν το εσκέφτηκα έτσι! Καλά λαλείς εν κοπλιμέντο!
δοκη
Όι τζιαι εχάλασα τα βρε. Καλά επέρνουν, αλλά εμπήχτηκεν μές τα μούτρα μου υπερβολικά κοντά τζιαι πολλήν ώραν. Εβρώμεν τζιαι το στόμαν του.
Τί να κάμω ο φτωχός..:-))
στο στερεότυπο
στο μια απ'τα ίδια
στην απόρριψη και την υποτίμηση
( τούτο με το στόμα εν όντως σπαστικό, εγώ είχα μιαν κατα τα άλλα κανονική και πελλοφοβική "κυρία"που θάφκει τους πάντες, μέσα στα μούτρα μου μιαν ώρα να μου χουμίζει την κόρη της. Χτιτζιόοοοοοοοοον, αφαϊα, τερηδόνηα, ήντα κακό! Ήταν να πεθάνω! Ήμουν τζιαι μέσα στο λεωφορείο τζιαι πρώτη θέση, για να πώ ότι εζαλίζουμουν για να αλλάξω θέση)
Όι έν τον απορριψα ούτε τον υποτίμησα, έν έθελα να φκεί τούτον το νόημαν πάντως. Έπρισεν μου τα μόνον γιατί επήεν το δκιολίν 20 λεπτά μονοκόρτην, εβρώμεν, τζιαι έξερα επίσης οτι τούτα ούλλα κάμνει τα για να με κλέψει με το γάντιν, να αντραπώ να του πώ τίποτε, εν ο τρόπος του τούτος, έν ήταν τόσον αυθόρμητη η έξαρση του τζιαμέ (ερούφησεν μου τα 900 ευρώ μετά μιά χαρά, δίχα έκπτωση χεχε) γιαυτόν είχα επιφυλάξεις. Απολαμβάννω τον έτσι τζι αλλιώς ομως.
να σου τραουϊσω;;;;;
χάτε, αντάκωσε τραουθκιάν τζιαι σύ να δούμεν
τί θα μας πείς. κανένα δημοτικόν? :-)
Άμμαν είσαι "σφικτός" εν διούν πάνω σου ούτε οι "πελλοί" ούτε οι πελλοί. Τζείνοι θωρούν καλά πότε αστράφτει ταπέλλα με neon lights που πάνω που το πλάσμα τζαι γράφει "ανοίξαμε και σας περιμένουμε" με αναβοσβήνον τοξούι. Οπότε, μεν ανησυχείς, εν είσαι σφικτός. Όλα καλά.
Τωρά για το πάθημα σου με τους τραουθκιάρηδες, τι να σου πω. Θυμίζεις μου τους γιατρούς, που όπου πασιν κάποιος εννα βρεθεί να τους μιλήσει για τον πόνον του. (-"πονεί με το αριστερό μου βλέφαρο" -"μα δεν είμαι οφθαλμίατρος καλή μου, είμαι κτηνίατρος." -"α, εν πειράζει. Λαλείς να εν σοβαρόν;")
:):):)
Στη θέση σου θα ερώτουν κανένα φίλο μου γιατρό πώς το αντιμετωπίζει και θα το προσάρμοζα στην περίπτωση.
Όμως αρέσκει σου που εν Έλληνας με το βασιλικόν του τζιαι τες λαφαναζιές του ένεν.¨?
Όμως εν καταλάβει που πλάσματα ,ίντα που έπρεπε να είσαι φρενοκομείο σαν του λόου του? χα χα χα .
συγνώμη, που είπες για τους πελλούς που τραβάς έπρεπε να προσβληθούμε;
γκουχου γκουχου
"το χοντρό μπιζέλι, χορεύει τσιφτετέλι, χορεύει τσιφτετέλι στο χορό των μπιζελιών"
γιασεμίιιΙΙΙιιιι μου
ηρτά να το κλαδέψω
ωωωω γιαβρίιιΙΙιι μου
τζιαι νόμισεν η μάνα σου
γιασεμίιιιΙΙΙιι μου
πως ηρτά να σε κλέψω
ΩΩωω γιαβρίιιΙΙΙιι μου
Είπα το καλά, μάστρε;
χαχα "ΧΤΕρνία έσιεις ταλέντον" χαχα
Ήταν να μου περνά πολλά γμτ, που έκαμα τον εξεταστήν του πιάνου άρεσεν μου πάρα πολλά.
αχαϊρευτη
Νομίζω εν καλά που λαλείς, η ταπέλλα εν πάς το μέτωπον μου τζιαι γράφει "ελάτε, αννοίξαμεν".
Εν επειδή τους ρωτώ αμέσως ερωτήσεις για τον εαυτόν τους τζιαι ενδιαφέρουμαι. Άμα δείς τον άλλο μές τα μμάθκια αννοίεται σου πολλά εύκολα. Νομίζω κάμνω το για να μέν νιώθω μοναξιάν, τζιαι επειδή οι εκκεντρικοί έχουν αννοιχτή ψυσιή που σου δίνεται εύκολα.
Είμαι τέλλεια σάν το γιατρόν γμτ, πράγματι όπου πάω ρωτούν με μουσικές ερωτήσεις, σάν να τζιαι είμαι ο παθολόγος τους, για τα μωρά τους που κάμνουν πιάνον κλπ χχαχ.
Να ρωτήσω τη Ψυχία τί κάμνει τζιήνη με τους διάφορους που τη ρωτούν στο άσχετο.
ρίτς
Μάνα μου ρίτσα μου ήταν φυρμός, έκαμνεν τζιαι reverberate ο ήχος πάς τους ψηλούς τοίχους του καράζ, σουρρεαλιστική η σκηνή. Τη Φάπρικα δέ σταματά, ξέρεις την? Κλασσικό (νομίζω καζαντζίδης)
χαχα λαλείς να σας πιάννει τζιαι σάς το σχέδιον τους πελλούς που τραβώ? Εν το ξέρουμεν κόμα, πρέπει να βρεθούμεν πρόσωπο με πρόσωπο.. Όποιος αρκέψει τραουθκιάν, εννα τον σημαδέψω τζιαι να το βάλω στη 'συλλογή' μου. :-))
Neraida
Ωώωω πολλά ωραία η φωνή σου, γλυτζειά, κοριτσίστικη γεμάτη άθθη τζιαι πυγολαμπίδες. Καταρίφκεσαι μές τες δουλειές που κάμνεις. Να τραουάς κάθε μέρα μισήν ώραν, τζιαι να πάεις σε δάσκαλον. (ξέρεις πόσους επηρέασα με τούντον τρόπο :-_))
τώρα όμως που διάβασα για τον ψαλτη, θυμήθηκα που ο μπαμπάς μου αρέσκεται στο να πηγαίνει εκκλησία και να κάθεται πίσω δεξιά και να ψέλνει..όταν ήμουν μικρή και στεκόμουν δίπλα του στην εκκλησία τού τραβούσα το παντελόνι και του έλεγα να κάνει ησυχία γιατί κλέβει τη δουλειά των άλλων!
από τα αγαπημένα του είναι το "την υπερμάχω..."
Κλασσικός ο παπάς σου! Η υπερμάχω εν πολλά καλόν τροπάριο.
Πάς στοίχημα οτι αν με εγνώριζε ο παπάς σου τζιαι ελάλουν του οτι είμαι μουσικός ίσως εννα μου έψαλλεν την υπερμάχω? :-))