Γιέ μου κατέβα που τον όχτον.
Εστάθηκεν ο γιός μου πάς τον μίνι-όχτο στην αυλή μπροστά που το τζαινούρκον το καντζιέλλιν που εβάλαμεν τζιαι εθώρεν τον περίεργο μίνι κρεμμό κάτω που τα πόθκια του με τεράστιον ενδιαφέρον.
Εκατέβαζεν το ποούδιν του προσεχτικά τζιαι ακούμπαν το κάτω, εξανάφκαλλεν το πάνω, ετρέκλιζεν λλίον, ένιωθεν τη βαρύτητα να τον τραβά, το χώμαν να σκάζει, τους μύς του να τεντώννουν την ώρα που τα γόνατα ελυγίζαν για να τον κατεβάσουν. "Τί είναι τούτον?" -εσκέφτηκεν χωρίς λόγια τζιαι ερώτησεν με να του πώ.
"Σκαλί χωμάτενον γιέ μου. Όχτος" -είπα του τζιαι γώ χωρίς λόγια τζιαι με χαμόγελον ενθαρρυντικόν. Εγονάτισα με ήρεμον τρόπο. "Μέ φφοάσαι, κατέβα, έν εξαναείδες έτσι πράμαν, εννα σου αρέσει, μέ φοάσαι έν θα ππέσεις."
Είδεν με στα μμάθκια τζιαι επρόσεξεν οτι τον εθώρουν χαλαρά τζιαι εχαμογέλασεν τζιαι τζιήνος.
Εκατέβηκεν με αυτοπεποίθηση.
"Dowwwwwnnnnnn" λαλεί με ενθουσιασμό.
Πισινή.
Μπροστινή.
Πενήντα φορές, με γέλια τζιαι μμάθκια ορθάννοιχτα ούλλο χαράν άγρια, μύξες να πετούν, τα σιερούθκια γεμάτα πηλά τζιαι χόρτα. Πόσον ενθουσιασμόν για έναν πράμαν τόσον απλό που το κάμνουμεν εμείς εκατό φορές κάθε μέρα τζιαι δέν το προσέχουμεν.
"Παπά δέ!" λαλεί χωρίς λόγια ο γιός μου "δέ τη σημμασίαν της ζωής!"
Λαλώ του τζιαι γω χωρίς λόγια "Θωρώ γιέ μου, απολαμβάννω σε, που δαμέ που ρέσσεις εγώ επέρασα, τζιαι τη σημμασίαν της ζωής που μου μαθθαίννεις έξερα την τζιαι γώ τζιαι εξήασα. Μέν έσιεις έννοιαν. Τζιαι σύ εννα την ξηάσεις κάποτε, έν έχεις εκλογήν, είσαι άθρωπος τρωτός με λάθη τζιαι σύ. Αλλά θα κάμω ότι περνά που το σιέριν μου να μάθω τζιαι γώ τζιαι σύ να τη θυμούμαστεν τούντη σημμασίαν."
Σχόλια
b.t.w there's plenty of places to go walking in Cyprus...
Πολλά ωραία η σκηνή! Εμέναν εν ενάμιση χρονών τα δίδυμα τζιαι έχουν πολλήν πλάκα μές τα νερά τζιαι τα σιόνια "κάμνουν όπως τα μωρά", έν έσιει πιό όμορφο πράμα που να θωρείς τα κοπελλούθκια να κάμνουν τόση χαρά σωστά?
ρίτσα
Εν πολλά χαριτωμένον εν αλήθκεια!
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΔΙΑΣΠΟΡΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕ!
Ο γιος σου εν να σαν εσένα άρκεψε να σκαρφαλώνει τους όχτους.
on his father's footsteps ή κατά το κυπριακόν "το μήλον κάτω που την μηλιάν"!
Εκπληκτικό πως εμείς οι μεγάλοι ανακαλύπτουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών. Βλέπουν πράγματα που οι ενήλικες τα προσπερνούμε πια λόγω τριβής με την καθημερινότητα. Μακάρι να έμεναν όλα έτσι, πάντα... but life goes on κι εμείς μαζί της.
Η κόρη δεν έχει εξερευνητικό πνεύμα;;
Γειά σου τζιαι σένα λεβέντη.
νηφάλια
...ωραίο!!
Σωστότατο..
Σταλαματιά
Χαχα έν το εσκέφτηκα ετσι, σωστά. Εννα φκέννει τζιαι τούτος βράχους. Άρκεψα να κάμνω σχέδια ήδη για κατασκηνώσεις στα βουνά τζιαι αντίσκηνα.
ρούθλες
Ξαναμαθαίνω για τον κόσμο μέσα που τα μάθκια των μωρών. Έν το επερίμενα να εν τόσον έντονο συναίσθημα.
Η κόρη μου έν είναι εξερευνητικό πνεύμα εν λλίο φοητσιάρα σε εξωτερικούς χώρους. Τζιήνη εν intellectual αρέσκει της να πιάννει πράματα τζιαι να τα μελετά ώραν πολλήν μόνη της, να ταξινομεί τα χρώματα, τζιαι να κάμνει πύργους ψηλούς.
Ασυγχώρητη
Το 'χάρινε μου τον' εν πολλά γλυτζιά έκφραση, εξέχασα την! Να σαι καλά.
1) Η βαφτιστιτζιά μου που ήταν μωρό άρεσκεν της να παίζει με τα λεφτά. Εταξινομούσεν τα. Αλλά δεν τα έβαζε στη "σωστή" σειρά ιεραρχίας. Μόλις εσυνειδητοποίησα πώς τα ταξινομούσε επαλάβωσα. Εταξινομούσεν τα με βάση τη μυρωθκιά!
2) Ο μιτσής της αρφός πριν δύο μήνες μπήκα σπίτι τους τζιαι είδεν ότι είχα αφήσει μουστάτζιη. Έναν πολλά πασιήν μούστακο. Ο Κυριάκος πρώτη φορά εθωρούσε μουστάτζιη στη ζωήν του. Εθώρεν με καλά-καλά, έντζιησεν του μουστατζιού θκυο-τρεις φορές, μετά αποφασίζει να ρωτήσει τζιαι λαλεί μου: "ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΕΝΙ ΣΟΥ ΕΜ ΠΟΥ ΔΕΝΤΡΑ";;!!!
Μιλούμε, τούτη εν η ΠΙΟ ανεπιτήδευτη σουρρεαλιστική ατάκα που άκουσα ποττέ!
3) Ο μικρός Πάρης, με το που μπαίνω σπίτιν τους, και ενώ είχε κανένα εξάμηνο να με δει, κοντοστάθηκε, εξέτασε με με έναν ύφος αυστηρόν, έδυσεν το φρύδιν του τζαιαι ερώτησε με άυστηρότατην αλλά απόλυτην απορία: ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΜΗΛΩΣΕΣ;;;
Αυτό θα πει "υπαρκτός σουρρεαλισμός"!!!!!
όχι, όχι, ναι