Ιδανικός κυπραίος άντρας. 3

Ο ιδανικός άντρας ο κυπραίος, έν φοάται τον εαυτόν του.  Εν βράχος αμα εν ώρα να στηριχτεί κάποιος πάνω του σε στιγμές δύσκολες της ζωής, πένθος, προβλήματα στο σπίτι, άγχη.  Αλλά έννεν βράχος ποτζιήνους που πνίει τα δικά του συναισθήματα για να δείξει δυνατός επειδή 'έτσι πρέπει'.  Στηρίζει, αλλά ταυτόχρονα μπόρει να μιλήσει για το φόβο που του επροκάλεσεν η κατάσταση, εκφράζει τη λύπη τζιαι την ανασφάλεια.  Την ώρα που στηρίζει έν ξεχνά τον εαυτό του.  Λαλεί "στηρίχτου πάνω μου"  (στην Χ, στον Φ, κλπ)  αλλά λαλεί  "εν ξέρω αν είμαι τόσο δυνατός, έχω τζι εγώ μή σιγουριά, φοούμαι, είμαι ευάλωτος, μα εννα προσπαθήσω όσο μπόρω να στηρίξω.  Στηρίζω επειδή μπόρω, όι επειδή εν ο ρόλος μου, όι επειδή αν δέν στηρίξω εννα ππέσεις, εννα έρτει η σειρά σου τζι εσένα -τζιαι τούτον ελευθερώννει με να υπερβώ το φόβο μου".   Ο άντρας ο ιδανικός αναγνωρίζει οτι έννεν υπερανθρωπος που χώννει τα αισθήματα για να δώσει σε άλλους την εικόνα του προστάτη χωρίς ανάγκες.  Εν κτητικό να πιστεύκει κάποιος οτι τζιήνος εν βράχος τζι όποιος έσιει ανάγκη να κουμπά πάνω του.  Εγωιστικό.

Ο ανεξάρτητος άντρας βοηθά τζιαμέ που πρέπει, κάμνει το με σοφία.  Αλλά εν το κάμνει σιωπηλά.  Μιλά.  Αμαν φοάται, λαλεί το.  Άμαν εν ώρα να κλάψει, κλαίει.  Ξέρει να βιώννει τούτα που νιώθει.  Αλλιώς μεταφράζουνται σε νεύρα ούλλα.  Σε απόσταση.




Ο ιδανικός άντρας εν τζιαι μάγκας.  Έσιει δουλειές που μόνον τούτος κάμνει.  Τες σούβλες.  Τα αυτοκίνητα  (thanks παπουτσόσυκε)   τες βίδες, τες λάμπες, τα σκουπίθκια, το κλάδεμαν.  Πάει να φέρει το take away.  Κρατά το remote control τζιαι δέν το διά.   Φορτώννει τες βαλίτσες, κανονίζει τα διαβατήρια.  Σάζει τα παιχνίθκια των μωρών αμα σπάσουν.   Βοηθά τους φίλους του να χτίσουν το σπίτι τους.  Παίζει τάβλι.  Αλλά επίσης κάμνει ίσες δουλειές του σπιθκιού, ξέρει να μαειρεύκει.  Προσέχει τα μωρά να φκεί έξω η γεναίκα του.  Κάμνει σμιλίν  (αστειεύκω!)  σερβίρει  τζιαι τζιήνος αμαν έσιει συγγενολογικά τραπέζια αντί να κάθεται σάν το χτηνό, διατάσσει καφέν ομως.   Ξέρει να συζητήσει με τες φίλες της γεναίκας του για παπούτσια τσέντες γκόμενους τζιαι για την περίοδον τους χωρίς να σικκιρτίζεται.  Αρέσκουν του τα φκιόρα τζιαι λαλεί το.  Θωρεί τα φεγγάρκα τζιαι μιλά τους.  Πάει ομως μάππαν τζιαι ξητιμάζει βίρα.   Φκέννει έξω με τους φίλους τους τζιαι γίνουνται πίττα.  Αλλά πάει τζιαι στην παιδική χαρά πάς τη τσουλήθρα τζιαι φωνάζει σάν την κορούα που το γέλιο.  Κάμνει δώρα αυθόρμητα της γεναίκας του τζι εξομολογήται της τον έρωταν του συχνά.  Αρπάσσει την να την καταχτήσει τζιαμέ που δέν το περιμένει, τζιαι τσιλλά την απαλά πουκάτω.  Αλλά θελει να γίνεται τζιαι το αντίθετον.   Κλάννει άμαν του έρτει.  Ρέεται.  Κνίθεται.  Μεινίσκει αξιούριστος.