Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα. Γι' αυτό, κάθε μέρα κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω. Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν. Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια. Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους. Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα. Τουμάνι. Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ ή σάν το τυρί το ροκφόρ, με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -
Σχόλια
Νιώθω απίστευτα τυχερή γιατί μου είπες αυτά που ήθελα πριν το ρίξεις στη σιωπή χεχεχε
δεν είναι άσχημο το μαύρο....
Απλά κρύβει και δίνει χώρο... στη μεταμόρφωση....
Και ο εγωισμός κάνει καλό κάποιες φορές. Εφαντάστηκες να εσιώπαν και να είμασταν στο περίμενε;;;;;
Εν ήταν να του δώκουμεν παμόν χιχιχιχι
(μεν ρεχτείς)
στο επαναδιαβάζειν