Οι γάροι στο Πάρκο

Θα έθελα πολλά να εκρέμμαζα στην είσοδο του Πάρκου μιάν τρίμετρην ταπέλλαν εκπαιδευτικήν/επιμορφωτικήν.  Φαίνεται, αρκετοί που τους (κυπραίους, δυστυχώς)  επισκέπτες μας έν εμάθαν τρόπους καλής συμπεριφοράς, ούτε είχαν ποττέ τους επαφήν με μουσεία/τέχνην/κόπον του άλλου, τζιαι που την αμηχανίαν τους  (γαουροσύνη φυσική?) κάμνουν τζιαι λαλούν πράματα αστεία.



Η ταπέλλα μου θα ελάλεν:


ΝΑΙ  κύριε, πληρώννεις είσοδον.  Εν ιδιωτικόν το πάρκον.  Η πενιχρή είσοδος που εβάλαμεν εν για να μας βοηθά να καθαρίζουμεν τα σκουπίθκια σας που με αναίδεια και χάρη πετάσσετε πάς τη μούρη των αγαλμάτων, για να σάζουμεν τα φυτά που τσαλαπατάτε, να καθαρίζουμεν τα αγάλματα όταν τραππιδάτε τζιαι  φκέννετε πάνω τους με τους άμμους για να φκάλλετε φωτογραφίες καβάλλα στο λιοντάριν.   Αν θέλετε έρκεστε.   Εν μόνο 2.5 ευρώ, όσο ένας καφές.  Μέν επιμένεις κύριε ότι έν θέλεις να πληρώσεις επειδή...:

"Μα  πληρώννουν τζι οι κυπραίοι ολάν?  Ήνταμπουντούντα πράματα?"

"Μα ήρταμεν που τόσο μάκρος να τα δούμεν"

"Μα είμαστεν πολύτεκνοι"

"Μα είμαι άνεργος"

"Μα εκατάλυσα τόσην πεζίναν να έρτω δαμέ"

"Μα πλερώννουν τζι οι φοιτητές?"

"Μα πλερώννουν τζι οι γεναίτζες?"

"Μα είμαι χωρκανός."

"Μα να πληρώσει τζιαι το μωρόν?"  (που εν 17 χρονών γενάς αδιάφορος που μαλλώννει με τη γκόμενα στο κινητό του αντί να θωρεί τα αγάλματα)

ΝΑΙ  κύριε, έσιει είσοδον.  Τζι άμαν τελικά επληρώσαν οι φίλοι σου τζι  εσύ επήρες το εγωιστικά τζι έμεινες έξω του καντζιελλιού μετά που μικρότητες τζιαι συζητήσεις, μέν κάμνεις κόλπα ύστερα που δέκα λεπτά ιμίσχ πως κάτι θέλεις να πείς του φίλου σου του αντρίκκου τζι αν είναι να πεταχτείς ώς μέσα να του πείς τζιαι να φκείς πάλε για να τα δείς μούχτης.






ΕΠΙΣΗΣ.  Όταν μπαίνετε σε ένα μουσείο, τζι εν ο καλλιτέχνης τζιαμέ τζιαι δουλεύκει, έσιει ορισμένες ερωτήσεις που εν καλές να κάμνεις, τζι άλλες που εν ηλίθιες.

ΚΑΛΕΣ  ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

"Τί σκέφτεστε την ώρα που κάμνετε άγαλμα?  Έσιετε θέμα στο νού, ή έρκεται έμπνευση σαν κόφκεις??"

"Ποιά εν η διαδικασία για να γινεί η πέτρα άγαλμαν?"

"Μπορώ να κάτσω δαμέ να σας παρακολουθήσω που δουλεύκετε?"



ΚΑΚΕΣ  ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

"Μα ήντα κάμνεις τούντα πράματαα, είσαι αθκιασερός αλώπος?"

"Πόσα σου εκόστισεν να κάμεις το πάρκον?  Μάσσιαλλα λίρες που θα επέταξες, άχχ  τυχερός που βαστά η πούγκα του."

"Γιατί εν φαρσόκκελλον το άγαλμαν κωστάαακη μου?  (η χαζογκόμενα που χαχανίζει)  Έν ιμοιάζει με άδρωπον, άτε να φύουμεν εβαρέθηκα τες πέτρες."  (τζι ο γλύπτης δίπλα εν το μεταξύ).

"Πόσα ένι να το γοράσω τούτο δαχαμέ μάστρε?"  (λαλεί ο  πάσh αρχοντοχωριάτης.)   "Άααααααα?   Πόσ-αααααα?   Ντα εντζιεν γρουσάφιν ολάααα, εν ρότσος.  Ενόμισα καμιάν πεηνταρκάν ευρώπουλλα πιάννω τζιεφαλούαν να πάρω του γαμπρού μου να την κουρτίσει στο πουφέ του στον καφενέν.  Ε όι.  Κόφκεις μας την μάστρε."
(τζιαι με γλυκόττερη φωνήν, πονηρήν:
"Κάμνεις μας καμιάν καλλύττερην τιμήν ά?   Τα μεάλα σου πόσα ένι?  Μα επέλλανες τέλλεια?  Εν ρότσοι ολάν."




ΕΠΙΣΗΣ.

Μέν κλέφκετε τα παιχνίθκια των μωρών μου.

Να παρκάρετε ΕΞΩ,  τζιαμέ που λαλεί  "Parking", όι  να διάτε μέσα του καντζιελλιού τζιαι να ξαπολάτε το αυτοκίνητο σας μές τη μέσην του τόπου για να μέν περπατήσετε 10 μέτρα.

Όταν δώκετε μέσα με το αυτοκίνητον έτσι τζι αλλιώς, κατεβήτε!   Όι επειδή έν θέλετε να πληρώσετε να τζιυλήσετε αργά με το αυτοκίνητον να δείτε τα αγάλματα τζιαι μετά να βάλετε πισινή μετά που δέκα λεπτά  τζιαι να κοπήτε του βούρου ξερογυριστοί.

Μέν ζητάτε να δείτε τα υπνοδωμάτια μας.

Όχι, δέν προσφέρουμεν οφτόν τζιαι ρέσιν με το εισητήριον της εισόδου.

Μέν ζητάτε να σας κόψουμεν έναν κομμάτιν κάκτον να πάρετε έσσω να φυτέψετε, τζιαι μέν φέρνετε τσέντες να κόψετε 50 κιλά σύκα/μήλα/ρόφκια/πορτοκάλια/λεμόνια  να πάρετε έσσω σας, τρώτε 1-2 μετά που εννα ρωτήσετε αννεν εντάξει.

'Οι, έν μπορείτε να φέρετε την παγωνιέραν σας τζιαι να κάμνετε σούγλαν ανάμεσα στ' αγάλματα, μέν ξινίζετε τα μούτρα σας.  Ούτε τσιατίρι μπορείτε να στήσετε.  Ούτε τροχόσπιτο. Α, τζι η μάππα απαγορεύτεται δαμέσα.  Τζιαι τα σκατούλλικα.     -Ξέρω, λαλεί η ταπέλλα εν Πάρκο.  Ε, έννεν ποτζιείντο πάρκον ρε γάρε που παίζει μάππαν ο κόσμος μέσα.  Ούτε το σκύλλο σου να φέρεις να τον πάρεις βόλταν., -ξέρω πως έφερες μαζί σου τσεντούδαν να τα συνάξεις σάν τους ευρωπαίους  (άτε ρε φίλε ασέρα, είδες?  επίντωσα της ιστορίας σου χεχε)   μα έν συνάουνται τα κοτσιρόσσιυλλα που τες πέτρες των κυβίδων που εν σκνιφές.

---------------------



Ξέρω πως εν λλίο μεγάλη η ταπέλλα μου, μα εγώ θα την κάμω.