Σάββατο βράδυ στη ΧΤΕρνία

Σούρουπο.

Οι πόρνες της γειτονιάς έρχονται νυσταμένες να πιάσουν δουλειά, φτιάχνουν το μέηκαπ τους με το μικρό τους δακτυλάκι, βλέπω τους πρώτους πελάτες να σταματούν έξω που το παράθυρο μου με πινακίδες άλλης Πολιτείας, χωρίς ντροπή καθόλου και να φεύγουν βιαστικοί με συνεπιβάτη το σκιάχτρο-γυναίκα, για δέκα λεπτά.  Πάλι πίσω η πόρνη, ανέκφραστη.

Οι πρώτοι μεθύστακες τρεκλίζουν ξεχνώντας με κάθε τους βήμα τον πόνο τους και τους λόγους που ρουφήσαν 39 βότκες απανωτές απο μικρά μπουκαλάκια -τα οποία πετούν στην καχεκτική μου μπροστινή αυλή, η οποία έχει ήδη δεχτεί τα κακκά 4-5 κοπρόσκυλων ράτσας pitbull που οι εμπόροι της μεθαμφεταμίνης σέρνουν μαζί τους όπου πάν για προστασία.

Σούρουπο συνηθισμένο στην πολύπλοκη μας πόλη.  Ουρλιάζουν τα περιπολικά κάθε δεκάλεπτο με βιαστικούς μπάτσους αγχωμένους καθ' οδόν στο χώρο ενός συνηθισμένου εγκλήματος.  Ποιός άραγε να δέρνει πάλι απόψε τη γκόμενα του?   Ποί  ος πυροβολά τους αντιπάλους?  Ποιός έχει πεθάνει μόνος στη μέση του χιονιού απο υπερβολική δόση?

Εμείς κλεισμένη στο ζεστό μας σπιτάκι συζητούμε τα νέα της γειτονιάς.  Θα χαλάσουν λέει το σπίτι-φάντασμα που στέκει σάν χαλάσματα κάστρου πάνω στον γρανιτένιο τοίχο της πίσω αυλής.  Πέθανε ο κακόμοιρος γέρος που το στοίχειωνε χρόνια με τα κακουργήματα και την πικρία του, πεθαίνει κι αυτό, έρημο 3 χρόνια τώρα, και η μούχλα, η υγρασία τρώει σιγά σιγά τα ξύλα.  Πουλήθηκε το σπίτι.  Και ο developer, ευαίσθητος στις ανάγκες της γειτονιάς, έχει καλέσει meeting να μας πεί τα σχέδια του, αν έχουμε ένσταση να αλλάξει ορισμένα.  Ευαίσθητος στις ανάγκες μας.     Θα χαλάσει και τον ετοιμόρροπο τοίχο, είπε.  Μπράβο του.
Θα χτίσει διαμερίσματα.  Να αναβαθμίσει τη γειτονιά λίγο.   Θα πληρώννει εταιρεία ασφάλειας για να περιπολεί.  Θα.  Θα.  Δούμε.



Μές τη μέση του χειμώνα, βράδυ στη ΧΤΕρνία ξυπνώ γεμάτος περίεργη μοναξιά το σούρουπο.  Έχω κοιμηθεί καλά, το κορμί ξεκουράζεται.  Και βλέπω γύρω μου καλά.