Επι-Στροφή
Ρέ εαυτέ μου, άκου με καλά.
Έν είμαι γιασουμί στη γλάστραν σσου να με θωρείς σάν ρέσσεις κορτωτός να καμαρώννεις την κηπουρική σσου
Είμαι αέρας, κλέφτης που τρυπώννει μές τα πέταλλα τζιαι στα φτερά του κουβαλά τη μυρωθκιάν
Έν είμαι ασπρόπετρα, φάτσα πελετζιημένη που έν μιλά.
Είμαι η σκόνη που λουβά σαν τρίφεις τον ογκόλιθον, τζιαι τα χαλίτζια που πετάσσουνται κάτω που το λιβέρι σσου τζιαι σμίουνται με τη γής.
Έν με ορίζουν όρια σκλερά.
Τρυπώννω, άϋλος, άτρωτος όπου με βάλεις τζιαι κάμνω κάμπους να ανθίζουν με λαλέδες τζιαι λαζάρους όπου ρέξω.
Έν με ορίζει Πεθυμιά, του νού γιά του κορμιού, έν με ορίζει η έλλειψη, ούτε η πίκρα με η χαρά.
Έν είμαι γιασουμί στη γλάστραν σσου να με θωρείς σάν ρέσσεις κορτωτός να καμαρώννεις την κηπουρική σσου
Είμαι αέρας, κλέφτης που τρυπώννει μές τα πέταλλα τζιαι στα φτερά του κουβαλά τη μυρωθκιάν
Έν είμαι ασπρόπετρα, φάτσα πελετζιημένη που έν μιλά.
Είμαι η σκόνη που λουβά σαν τρίφεις τον ογκόλιθον, τζιαι τα χαλίτζια που πετάσσουνται κάτω που το λιβέρι σσου τζιαι σμίουνται με τη γής.
Έν με ορίζουν όρια σκλερά.
Τρυπώννω, άϋλος, άτρωτος όπου με βάλεις τζιαι κάμνω κάμπους να ανθίζουν με λαλέδες τζιαι λαζάρους όπου ρέξω.
Έν με ορίζει Πεθυμιά, του νού γιά του κορμιού, έν με ορίζει η έλλειψη, ούτε η πίκρα με η χαρά.
Σχόλια