Πειραματική εβδομάδα διαστροφικής ροής.

Τη δευτέρα, του αγίου βαλεντίνου δηλαδή, πρίν πάμε να φάμε έξω με την Αγάπη, εκάλεσεν μας ο σκηνοθέτης του έργου που ελαλούσαμεν προχτές να πάμε στο θέατρο του.  Εννα "θκιεβάσουν"  το λιπρέττο για να δούν ήντα απήχηση θα έσιει στο κοινό.  Τζι εκάλεσεν με ώς φιναλίστας που είμαι να πάω να πάρω μιά πρώτη γεύση.  "Τζιαι μετά μιλούμε", είπε.  Φαίνεται πάει καλά το πράμα.  Έστειλα του κάτι μουσικές πολλά ζαβοκομμένες πελλές που έγραψα για να του δώσω παράδειγμα της σκέψης μου, τζι αρέσαν του.  Γιά να ούμεν.

Οπότε, άρκεψα έρευναν τζιαι προετοιμασία.


Ο συνθέτης εν καλά να βυθίζεται μές τους κόσμους που μάσιεται να πλάσει, αλλιώς έν φκέννει η μουσική με ειλικρίνεια τζιαι πάθος.  Ο συνθέτης ζιεί πολλές ζωές, δανεικές, βιώννει τες ώς το κόκκαλον, τζιαι μετά ξαπολά τες.  Εν τυχερό πλάσμα ο συνθέτης.  Εν ηθοποιός που μπαίννει στο πετσίν του ρόλου, αλλά εν παραπάνω που ηθοποιός, εν Θεός, Πλάστης, γεννά κόσμους που το μηδέν τζιαι βάλλει τους δικούς του νόμους να κυριαρχούν μές το σύμπαν που εγέννησεν.  Οι μουσικοί, οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές, ο μαέστρος, γίνουνται πιόνια μές το κουκλοθέατρον του μυαλού του τζιαι παίρνει τους όπου θέλει.  Εν φανταστική εμπειρία.  Θεϊκή.   Τζι άμαν γεννηθεί ο κοσμος τούτος που το μυαλόν του παίρνει σάρκα τζι οστά, φεύκει εντελώς ο απόλυτος έλεγχος που πάνω του, τζιαι πιάννουν τον οι παίχτες.  Τότε, ο συνθέτης γίνεται πιόνι στα σιέρκα τους, τζι ο κόσμος που έπλασεν ζωντανεύκει, γεμώννει όμορφες ερμηνείες τζι ατέλειες.  Πρώτα έσιει τον έλεγχο, μετά χάννει τον τέλλεια.  Εν πολλά ποιητική η εμπειρία τούτη, τζιαι μαθαίνει σου πολλά πράματα.

Ώς τη δευτέρα πρέπει να προετοιμαστώ ψυχολογικά για να εν τα λόγια που εννα ανταλλάξω με τον σκηνοθέτη έτοιμα, η αύρα μου τζι ο εσωτερικός μου κόσμος να εν γεμάτος με την πηγή έμπνευσης δικής του σκηνοθέτη έτσι ώστε να μιλούμε στην ίδια γλώσσα.  Τεχνική συνθετικού μάρκετινγκ.

Εψές, για να μπώ μές το 'ρόλον',  σάν εκαθούμαστεν στην τηλεόραση ήσυχα τα μεσάνυχτα επετάχτηκα πάνω ξαφνικά αντελοσσιάζοντας την Αγάπη που ετζοιμάτουν, εκατέβασα λλίον την πυζιάμαν μου, τζι εδιέταξα την να μου δώκει τρείς πάτσους δυνάμενους στα κωλομέρκα.  Εγέλασεν, τζι έκαμεν το.  Αυτά για μιά νύχτα.  Έτσι για πρελούδιο.  Έρκουνται τζι άλλα χεχε.

Επίσης, το σάββατο που έχω ελεύθερο μόνος μου σπίτι, θα κάτσω να μελετήσω καμπόσες ιστοσελίδες διαστροφισμού τζιαι μετά να περπατήσω τους δρόμους να δώ ήνταλως θα θωρώ τον κόσμον.  Θέλω να δώ τί γίνεται άμα βάλεις εικόνες μές το μυαλό σου, αν αρκέψεις να θωρείς γυρόν σου με διαφορετικό τρόπο τους άλλους.

Τζι έτσι, παίζει ο συνθέτης με τη ψυχολογία του εσωτερικού του δημιουργού.  Παιχνίδι επικίνδυνο κάποτε, παιχνίδι που ξέρει καλά να παίζει τζιαι να ξιπαίζει.