Μέρα τρίτη του γραψίματος.
Εν σάββατο πρωί, μέρα αργίας, τζιαι προσπαθώ να λύσω διάφορα αισθητικά προβλήματα της μουσικής που γράφω. Άλλη δουλειά δέν έχω που λαλούν. Θκιώχνω τες καθημερινές σκέψεις του στύλ "έχουμεν να πληρώσουμε φόρους" "πρέπει να ψουμνίσω πόψε" "έσιει πυρετόν η κόρη μου" τζιαι το άγχος που φέρνουν οι σκέψεις τούτες. Κακό πράμα οι σκέψεις οι καθημερινές για το δημιουργό. Κάμνουν τον ναν πεζός, ενώ τούτος προσπαθά ναν ρομαντικός, απαλός τζι ουράνιος. Τζι εν δύσκολη η τέγνη του να ξεχνά προσωρινά όσα τον τρών. Ευτυχώς, λείπουν τα μωρά, επήρεν τα η Αγάπη να δούν τες πεταλλούδες σ' ένα κήπο εσωτερικού χώρου με θερμοκήπια τζιαι λουλούδια, τζι έχω ησυχία μές το σπίτι.
Προσπαθώ ταυτόχρονα να σκέφτουμαι βαθκειά, αλλά να ξαπολώ τη συνειδητότητα μου να πετήσει. Να κάμω τες επιλογές που θέλω να κάμω τζιαι να φκεί το κομμάτιν όπως το εγέννησεν η μάνα του, αθώον, όι διμμένον με τεχνικές πλαστές. Ώρες ώρες, θα έθελα να ήμουν μόνος μου για ένα μήνα.
Προσπαθώ ταυτόχρονα να σκέφτουμαι βαθκειά, αλλά να ξαπολώ τη συνειδητότητα μου να πετήσει. Να κάμω τες επιλογές που θέλω να κάμω τζιαι να φκεί το κομμάτιν όπως το εγέννησεν η μάνα του, αθώον, όι διμμένον με τεχνικές πλαστές. Ώρες ώρες, θα έθελα να ήμουν μόνος μου για ένα μήνα.
Σχόλια
Κάτι κολλά στο γράψιμον φαίνεσται μου. Άτε να δούμεν πως θα το σαρίσει ο έρωτας που την στράτα σου, τζι΄ας έν τζιαι πλατωνικός.
Κολλά ρέ το γράψιμον, εν κομμάτιν που έν εξανάγραψα τούτο τζιαι θέλει με να μεγαλώσω τζι άλλο, σε σύντομο χρόνο. Πολλά άβολο συναίσθημαν, σάν του ταξιδευτή που βρέθετε μπροστά που ήπειρον που δέν την εκαρτέραν να εφφανιστεί τόσο σύντομα. (Ά, εψές εθώρουν το έργον Valhalla Rising, τζιαι εσκέφτηκα πως θα σου αρέσει πολλά.)
Ξέρεις εσού τί πα να πεί να μεγαλώσει ξάφνου η ψυσιή να μέν την φορούν τα ρούχα σου τζιαι να θέλεις άλλα πιό μεγάλο σάϊζ. Εν καμπόση η αντίσταση του νου, τζι εγιώ σιουμαλίζω τον πέρκι μου κάμει τη δουλειά μμου.