Το Τέλος της Ζωής




Τους βλέπω μιά φορά το μήνα.  Γείτονες δίπλα, περνώ τη ζωή μου με τις σκιές τους να έρχονται και να φεύγουν μπροστά στο παράθυρο της κουζίνας τους.

Εδώ απο το 1925.

Κλεισμένοι στο πατρικό τους σπίτι.

Κορμιά άχρηστα, πολιορκημένα απο το διαβήτη, τη γεροντική ανία, την έλλειψη κοινωνικής επαφής.

Κορμιά σαθρά που βαδίζουν ξεχασμένα στο μονοπάτι του τέλους.


Με κοιτάζει ο γέρος παρακαλεστικά.
"Θέλεις τσάϊ γιέ μου?  Κάτσε λίγο, αφού είσαι δάσκαλος να σου πώ για τον καιρό που είμασταν δασκάλοι κι εμείς στη Νέα Υόρκη, αφού έζησες πόλεμο θέλω να σου πώ και τον αδελφό μου τον αγνοούμενο που χάθηκε, πιλότος σε βομβαρδιστικό στον Ειρηνικό το '44.   Θέλεις κέηκ?"

Μου τα προσφέρει με χέρια που τα έχει κυριεύσει η νόσος του πάρκινσον.

Η κυρία Γκήνσπερκ δέν μιλά πιά.  Η γλώσσα έχει κλειδωθεί, το σάλιο έχει ξεραθεί.  Ούτε να φάει ξέρει πιά, και η κόρη της περνά το καθημερινό μαρτύριο του μπάνιου, του ντυσίματος, της αλλαγής σεντονιών και καθαρισμού του σώματος απο τα άχρηστα του.  Αγόγγυστα.  Με χαμόγελο.


"Έτσι είναι η ζωή."

Σχόλια

Ο χρήστης Κκουλλάς είπε…
Φίλε μου εν λλίο σκληρή η περιγραφή σου για τα γέρικα κορμιά αλλά γμτ . . . εν η πραγματικότητα.
Έτσι εν η ζωή. Εν αναπόφευκτο για όλους όσοι αξιωθούν να φτάσουν έτισ χρόνια.

Καλά κάμνεις που τους δίνεις σημασία ας εν τζαι μια φορά το μήνα. Κάμνεις πολλύν καλό στα πλάσματα.

Εν ηξέρω, με τους γέρους τζαι τα μωρά έχω πολλήν ευαισθησία, τωρά που το σκέφτομαι (για άλλη μια φορά οδηγάς με να σκεφτώ τζαι να ανεκατώσω μέσα μου) καταλαβαίνω το λόγο. Νιώθω τζι εγώ έτσι επειδή εν τα άτομα που βρίσκονται στην πιο αδύναμη φάση της ζωής τους, οι μεν τελειώνουν, οι δε αρχίζουν, τζαι ότι βοήθεια προσφέρεις πιάνει τόπο, πολλύν τόπο !!
2/19/2010 10:15 π.μ.
Ο χρήστης stalamatia είπε…
Το ξέρεις Διάσπορε μου ότι και η κόρη στην ουσία είναι ανάπηρη των περιστάσεων; Δεν έχει δική της ζωή ,ενώ η γονείς της μπόρεσαν κάποτε να ζήσουν τη δική τους φέρνοντας στο κόσμο αυτήν.Αυτή η φουκαριάρα τι θα ζήσει ;τι θα χαρεί;Και αυτοί οι γονείς εκτός από το (ανίκανο) πια κορμί ,φαντάζομαι ότι μέσα τους θα κλαίνε και για τη κόρη τους που στην ουσία είναι ΜΟΝΗ.
Ισως τελικά όλοι να είμαστε μόνοι στις δύσκολες καταστάσεις.
2/19/2010 11:55 μ.μ.
Ο χρήστης Richie είπε…
Εναν πραμαν μονο φιλε μου καλε.
Respect!!!!!!!!!!!
Τζιαι στον γερο,τζιαι στην γρια μα παραπάνω στην Κορη........
2/20/2010 4:08 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Σήμερα στην κοινωνία μας έχουν χάσει τη θέση τους οι γέροι, δέν τους ρωτούμε να μας πουν συμβουλές, δέν τους σεβόμαστε, δέν μεγαλώνουν τα εγγόνια δίπλα τους. Η πραγματικότητα τους σκληρή.


Σταλαματιά
Είναι μόνη της, σύντομα θα την αφήσουν και επίσημα. Τότε, τί θα κάμει. Μιά ζωή τους προσέχει, ανύπαντρη, χωρίς ελευθερία. Ο γέρος βάλλει της τες φωνές συχνά. Εν όπως το πουλί στο κλουβί. Μα δέν το καταλάβει, άρα...



richie

Ο γέρος εν 88, η γριά 92. Ήταν κάποτε πλάσματα γεμάτα ζωή. Respect, ακόμα έχουν ζουμί.
2/20/2010 8:30 π.μ.
Ο χρήστης ΚΥΠΡΟΛΕΩΝ είπε…
Kamnoume diaxwrismo o enas pou ton allo. Ta aftokinita, h texnologia tziai oi efkolies tou shmera odhgoumas na xwrizoumaste tziai na vreQoumaste mono me tzieinous poy anexoumaste me para panw efkolia. Oi neoi en mazi, oi geroi en mazi, oi byzates en me tous kormaliaes, oi aristeroi me tous aristerous oi plousioi me tous plousious. Prin estw tziai sto mikrokosmo tou xwrkou (pou to Qewroume periorismeno) oi anQrwpoi eixan thn efkairia na smioun me kaQe loghs anQrwpous. Oikogeneies me 3 tziai 4 genies ezousan mazi. Twra en enoxlitikoi oi geroi syrnoumentous sta gerokomeia na men Qwroume "ton pono". Pou en tziai en ponos aplws h anQrwpinh yparjei pou prepei na thn dexoumaste opws enei. Eimai xaroumenos na dhlwsw oti eftasa tziai ezhsa sthn Kypro me tous gerous ths oikogeneias mou wspou epeQanan konta mas. H synanstrofi mou mazi tous en pou tis pio politimes empeiries pou eixa potte mou.
2/20/2010 4:19 μ.μ.
Ο χρήστης ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε…
τρομερή η απλότητα που δίνεις μερικές φορές κάποιες ουσίες, που δεν ξέρω πως να τις χρησιμοποιώ για να είμαι και να κάνω τους γύρω μου πιο ευτυχισμένους.

Ο πόνος λοιπόν
και ο χρόνος που τελειώνει
2/20/2010 7:49 μ.μ.
Ο χρήστης Triolouin είπε…
:( Sad but true
2/24/2010 5:14 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Κυπραίοι. Δειλοί.

Εμπνέουμαι που τους αθρώπους της Αιγύπτου.  Τους δικούς μου τυρρανους περπατητός τους έριξα τζι εγώ μές το λάκκον της λήθης. Σήκωσε τα πόθκια σου κυπραίε τζιαι πιάσε σιέρι με τους αρφούς σου. Παρπάτα ώς τη θάλασσα δειλέ.  Νά η ευκαιρία τώρα που η προσοχή΄του κόσμου εν έτοιμη. Έν θα τολμήσουν να σας πυροβολήσουν. Μα έτσι αρχίδια έν έσιετε φοούμαι. Carpe diem λεχρίτες καλοφαγάδες. Ηρτεν η ώρα μα τζοιμάστε.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -
Διαβάστε περισσότερα