Η ανεμοθύελλα

Ήρθε νωρίς η άνοιξη φέτος.  Λιώνουν τα χιόνια το φεβράρη, πρωτάκουστο.

Μαζί ήρθαν και οι θύελλες της άνοιξης.


24 ώρες δέν είχαμε ηλεκτρισμό, και ο αέρας σάν τον κατακτητή ξεχύθηκε παρέα με τόνους νερού ανάμεσα στα σπίτια μας χτυπώντας τα δέντρα με τις γροθιές του.  Χάσαμε τρία δέντρα στη γειτονιά, και η αυλή έχει γεμίσει κλαδιά σπασμένα τεράστια.  Τα μεσάνυχτα χάσαμε τη μισή μας στέγη, πέταξε μιά στοιβάδα κεραμίδια προς τον ουρανό και μετά πέσανε νεκρά στην άσφαλτο.  Τί να κάνεις...   Νερά παντού, στα δωμάτια, στη σκάλα.  Πάει το ταβάνι.

Ο γείτονας ο γέρος έπαθε καρδιακή.  Άλλου έπεσε το δέντρο πάνω στο αυτοκίνητο.  Μές το σπίτι του.


Και μετά, όλοι στην αυλή να καθαρίσουν τα σπίτια τους.  Περιμένουμε την εταιρεία ηλεκτρισμού να διορθώσει το δίκτυο.  Το διορθώνει επιτέλους.

Σχόλια

Ο χρήστης ρίτσα είπε…
εκτιμώ τον καιρό της κύπρου όποτε ακούω έτσι ακραία φαινόμενα. καλήτυχη με τις επιδιορθώσεις
2/27/2010 12:01 μ.μ.
Ο χρήστης Aceras Anthropophorum είπε…
Τζιαι τζιαμαί καταλάβεις ότι το μόνον σίουρον σπίτιν εν η ψυσιή σου.
2/27/2010 2:41 μ.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
ρίτσα
Εν πολλά ακραία τα καιρικά φαινόμενα δακάτω. Να ξυπνάς κάθε μέρα και να ευχαριστάς τον ήλιο, την ηρεμία της μεσογείου.


Acera
Είπες το σωστά φίλε μου. Τίποτε δέν μας ανήκει εχτός που τη ψυχή μας.
2/27/2010 7:18 μ.μ.
Ο χρήστης kkai-Lee είπε…
Τα πεύκα που εξεράναν πέρσι, oι πλημμύρες φέτη, οι πυρκαγιές, οι εποχές που εσυγχηστήκαν. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι πλέον τζιαι στην Κύπρον, τζιαι ας είναι μες την προστατευτική αγκαλιά της μεσογείου.

Η γη εν πολλά μιτσιά για να γλυτώσει κάποιος που τα κακά που μας έρκουνται.

Τζιαι νουν εν βαλλούμεν.

Το βκιολίν μας εμείς ( η αθρωπότητα )τζιαι ας κρούσει ο κόσμος ούλλος.
2/28/2010 6:16 π.μ.
Ο χρήστης Aceras Anthropophorum είπε…
Διάσπορε μου, παρόλον που το ξέρεις ότι μόνο σίουρο σπίτιν εν η ψυσιή του πλασμάτου, άμαν εν το σπίτι σου που χάννει την στέγη του, εν πολλά μεγάλη βία. Εγώ ένοιωσα σε τζιαι ξέρω ότι διαφορετικά θα σε ένοιωθα αν δεν εζούσα κάποτε το να μου πάρει ο ποταμός το εισόγειο του δικού μου σπιθκιού. Ήταν σαν αν εξαναήρτεν το 74.

Έλα ποτζιεί στο μπόγκ μου διότι έχει μιαν συζήτηση που θέλω τη γνώμη σου.
2/28/2010 8:02 π.μ.
Ο χρήστης stalamatia είπε…
Διάσπορε μου δύσκολες καταστάσεις περνάτε ,εύχομαι όλα να πάνε καλά.
2/28/2010 10:03 π.μ.
Ο χρήστης Κκουλλάς είπε…
Υπομονή φίλε, προσοχή εσείς να μεν πάθετε τίποτε τζαι ειδικά τα μωρούθκια σας τζαι τα υπόλοιπα σάζουνται.
3/01/2010 7:27 π.μ.
Ο χρήστης Itsmylife είπε…
Μακάριν νάμασταν κοντά, να δεις πώς θα εβουρούσαμεν ούλλοι να σάσουμεν την στέγην σου!
Αλλά επειδ΄΄η δυστυχώς δεν γίνεται, να σου ευχηθώ μόνον υγείαν τζιαι δύναμην, σε σέναν τζιαι την οικογένειαν σου..!
3/01/2010 9:35 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Κυπραίοι. Δειλοί.

Εμπνέουμαι που τους αθρώπους της Αιγύπτου.  Τους δικούς μου τυρρανους περπατητός τους έριξα τζι εγώ μές το λάκκον της λήθης. Σήκωσε τα πόθκια σου κυπραίε τζιαι πιάσε σιέρι με τους αρφούς σου. Παρπάτα ώς τη θάλασσα δειλέ.  Νά η ευκαιρία τώρα που η προσοχή΄του κόσμου εν έτοιμη. Έν θα τολμήσουν να σας πυροβολήσουν. Μα έτσι αρχίδια έν έσιετε φοούμαι. Carpe diem λεχρίτες καλοφαγάδες. Ηρτεν η ώρα μα τζοιμάστε.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -
Διαβάστε περισσότερα