Amata Immortale, part 2

Δύο άντρες. Ο Λούτβιγκ Μπ. με τα κρυμμένα συναισθήματα.

Με το πάθος το αρρενωπό. Το συννεφιασμένο, αυτό το πρωτόγονο.

Το πάθος που μουγκανίζει και ορμά στην πεδιάδα ακράτητο.

Το πάθος που δέ φαίνεται εύκολα. Που πρέπει κάποιος να το

κερδίσει για να φανεί.

Ο Λέοναρντ Μπ. με τα συναισθήματα χύμα, έξω όλα.

Με το πάθος το αρρενωπό και με θηλυκότητα.

Το πάθος που φαίνεται ακόμα και στο μικρό δακτυλάκι.

Που αναβλύζει απο το είναι, μές τη στιγμής την αιωνιότητα.

Δύο άντρες διαφορετικοί που ζούν μέσα μας.

Δύο άντρες που είμαστε όλοι.

Κάποτε φαίνεται ο ένας, κάποτε ο άλλος.

Άμα παίζει ο ένας τη μουσική του άλλου ομως, θαυματουργούν.

Στη συνεργασία τους γεννιέται η Αλήθεια του εαυτού.

Στο κούρδισμα τους γεννιέται ο Κήπος.

Ακούτε προσεκτικά αυτιά μου. Θέλει υπομονή το κομμάτι, αρχίζει απαλά, αργά. Στην αρχή ρωτά, "Έλατε, θέλετε και σείς? Είμαι διαθέσιμο, ελάτε να ταξιδέψουμε, θα είμαι απαλό". Παίρνει την Άδεια. Το Κλειδί. Ανταπόκριση απο εμάς. Με αυτό το σινιάλο σιγουρεμένο, ορμά να κατακτήσει, να μας διεκδικήσει. Αφήνεται στον έρωτα του, ξεχνά την ύπαρξη του. Ξεχύνεται σάν τον οργασμό. Μετά, έρχεται η γλύκα, οι αγκαλιές. Ακούτε προσεκτικά, και με υπομονή.