Η τέχνη του "Ακούω".
"'σπέραααα."
"χαιρετώ σε, ξεκουράζεσαι?"
"Ναι, τί μου γίνεσαι εσύ σήμερα?"
"Έν είμαι καλά"
"Γιατί?"
"Δέ ξέρω, εξύπνησα έτσι. Ζαβός. "
"Όχι." (παύση) "..ξέρεις. Ξέρεις καλά."
(παύση)
"Ξέρω?.."
(παύση)
"Ναι."
(παύση διπλή)
(αναπνοή)
"Ε, ναί. Ξέρω τί έχω."
"Σ' ακούω, αν θέλεις."
(Ακολουθεί ποταμός αισθημάτων και ερωτημάτων υπαρξιακών και μή)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επανάληψη σκηνής, με την ενέργεια του "Σ' ακούω" να πάλλεται ρευστή μεταξύ των γραμμών:
"χαιρετώ σε, ξεκουράζεσαι?"
"Ναι, τί μου γίνεσαι εσύ σήμερα?"
"Έν είμαι καλά"
"Γιατί?"
"Δέ ξέρω, εξύπνησα έτσι. Ζαβός. "
"Όχι." (παύση) "..ξέρεις. Ξέρεις καλά."
(παύση)
"Ξέρω?.."
(παύση)
"Ναι."
(παύση διπλή)
(αναπνοή)
"Ε, ναί. Ξέρω τί έχω."
"Σ' ακούω, αν θέλεις."
(Ακολουθεί ποταμός αισθημάτων και ερωτημάτων υπαρξιακών και μή)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επανάληψη σκηνής, με την ενέργεια του "Σ' ακούω" να πάλλεται ρευστή μεταξύ των γραμμών:
"'σπέραααα."
{ήξερα οτι θέλεις να μιλήσεις κάποιου που σ' ακούει, περίμενα το τηλεφώνημα σου, χαίρομαι που πήρες, πάρα πολλά. Είσαι έτοιμος? ΑΚΟΥΩ ΣΕ, ΑΝΟΙΞΑ ΚΑΙ Σ' ΑΚΟΥΩ. }
"χαιρετώ σε, ξεκουράζεσαι?"
{Χαμογελώ εσωτερικά. Ξέρω οτι μ' ακούεις.}
"Ναι, τί μου γίνεσαι εσύ σήμερα?"
{Είσαι έτοιμος να βγάλεις το θεριό απο την τρύπα?}
"Έν είμαι καλά"
{Όι, είμαι πολλά καλά, βράζει ο νούς σάν τον αποστακτήρα, θέλει να σου δώσει το αλκοόλ του να το δοκιμάσεις, θέλεις και σύ έννε?}
"Γιατί?"
"Δέ ξέρω, εξύπνησα έτσι. Ζαβός. "
{Ξέρω, και περιμένω το κλειδί να ανοίξει η πόρτα μου. Έχεις τέτοιο κλειδάκι? Εν μικρό, ολόϊσιο, γυρίζει εύκολα αλλά πρέπει να το βάλεις προσεκτικά στην τρυπούδα, με σεβασμό, για να μέν τρίζει τζιαι να ξυπνήσουν οι φύλακες.}
"Όχι." (παύση) "..ξέρεις. Ξέρεις καλά."
{Το κλειδάκι μπήκε στην πόρτα, γυρίζει άνετα, ξέρεις την πίεση με την αφή της σοφίας".}
(παύση)
"Ξέρω?.."
(παύση)
{διεργασία, ακούω τον ποταμό του υποσυνείδητου, το χείμαρρο που τα βουνά να κατεβαίνει, άνοιξε ο υδατοφράκτης τις πύλες του και το νερό, άφθονο, καθαρό, κύλησε στις πλαγιές ακράτητο να μας ποτίσει}
"Ναι. Ξέρεις."
(παύση διπλή)
(αναπνοή)
"Ε, ναί. Ξέρω τί έχω."
{Το νερό φτάνει στην πεδιάδα. Το βλέπεις?}
"Σ' ακούω, αν θέλεις."
{Είδες το νερό, δέν το φοβήθηκες, χαίρεσαι τη ροή του}
(Ακολουθεί ποταμός αισθημάτων και ερωτημάτων υπαρξιακών και μή)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η τέχνη του ΑΚΟΥΩ.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η τέχνη του ΑΚΟΥΩ.
Σχόλια