Κεφάλαιο Β' Αμφιβολία, Τόνωση και πίστη
(την ύστατη στιγμή, μετά το χειροκρότημα, η σκιά μου περπατά περήφανη προς τη σκηνή)
Κοίτα καλέ μου τον Άγριο Ζώο
Θυμάσαι;
Πόσο το απόλαυσε
που γυμνός τρύγησε τους κόπους;
Κοίτα τί όμορφο αμπέλι!
Φύλλα καταπράσινα!
Καρπός στρογγυλόρωγος!
Κράτησες αυτή τη στιγμή;
Το χωράφι παραμέρισε το χώμα του κυματιστά
να περάσεις στεφανωμένος
Τί μαυρόμελο ήπιες γλυκέ μου!
Δυό ώρες σημαίνουν οι καμπάνες στο χωριό του μυαλού
Και στους ώμους τους οι χωριανοί σε κουβαλούν στην πλατεία
Τί όμορφες του οργασμού οι ζητωκραυγές τους!
Και πρίν, θυμάσαι;
Το ταξίδι;
Έξι φεγγάρια το 'γραφες καλέ μου
με το Δάντε παρέα
Σε καμένα σπίτια κοιμήθηκες
Και όλα τα δέντρα είχαν γονατίσει στον άνεμο
Έσκαψες
Και τί δέν είχες ρίξει στο χώμα!
Πόσους νεκρούς έθαψες εκεί!
Γλυκός ο Καρπός τους καλέ μου.
Κι όλο το δηλητήριο χύθηκε απο τη στάμνα σου.
Φάρμακο που σε γιάτρεψε στο τέλος.
Με τα χέρια όργωσες
και γυμνοπόδαρος πάτησες στ' αγκάθια
Αίμα πότισες τις ρίζες.
Έπρεπε πρώτα να πεθάνεις.
Αφού το ήξερες και το ήθελες.
Εκεί στο χωράφι είσαι ακόμα θαμμένος
δυόσμος βλάστησε στο μνήμα σου και αμάραντα
Σήκω μονάκριβε μου!!!!!!
Μίλα τώρα ξανά με το Άπιαστο σε γλώσσα ολόφρεσκη
σπαρταριστή.
Το 'χεις ξανακάνει, θυμάται το κορμί σου;
Κοίτα πως σε χειροκροτά ο Μαέστρος καλέ μου.
Ρούφα το.
Σε κλίνες λευκές να μιλήσεις
πλαγιαστός γλυκά με το Εγώ.
χάϊδεψε του το μάγουλο
δέν πειράζει που κοκκινίζει τόσο
στο κρύο του οκτώβρη να δοθείς
Μουγκάνισε!
Μήν φοβάσαι τεράστιος να
ορθώσεις το Ανάστημα.
Θέλε το.
Άνοιξε πάλι τα πολύχρωμα φτερά
σε κύκλο
στάθου σφιχτογόνατος μπροστά στον καθρέφτη
σφίξε μύς καινούργιους
και λικνίστου μεθυσμένος απο θεία μελωδία
(άκου τα τύμπανα! στον αμαζόνιο τα φτιάχνουν απο κορμούς)
(Το κομμάτι δεξιά, στη "Μουσική Που Γράφω)
Σχόλια
Sovara tora, eipa sou to kai alli fora, oi eikones sou thimizoun mou Lorka. Toutes omws itan polla skoteines exw na pw.
ate klap klap, perimenoume to epomeno...
δοκισισοφή
πρόσεχε που το κόκκινο χτίριο! Τζιαι που τα κοράκια που φκάλλουν μάθκια!
Τούτον σήμερα εν σκοτεινόν, πρέπει να φκεί τζιαι τούτον πρίν αρκέψει το γράψιμον. Ευχαριστώ σε, εν πολλύν μου το κοπλιμέντον.
oi twn zwntanwn:))))
NEVERMORE!!!
καλήηηηηη.... πολλά σπουδαίον το reference σου στον θείον Ποϊνάν τον Ποιητάρην, αλλά εμέναν οι κοράζινοι μου εφτεροπετήσαν που την Μεταμόρφοση -ο Απόλλωνας άλλαξεν τους που άσπρους σε μαύρους. Επίσης εν οι πούλλαοι τους Ινδιάνους -που επιστεύκαν οτι εν θεότητες-πειραχτήρκα. Τζιαι που το κοράκιν που έστειλεν ο Νώε να δεί αν εποκάτσαν τα Νερά.
drSpock
να λέω την αλήθεια, τα μικρά μου κομμάθκια εκφράζουν με παραπάνω τζιαι μέναν. Άλλη η χάρη του chamber music --ελπίζω να μπορέσεις να τους αφιερώσεις των 7 κομματιών λίγο χρόνο και να κάτσεις μιαν νύχταν να τα ακούσεις σε headphones στα σκοτεινά το ένα μετά το άλλο (έτσι πρέπει), χωρίς να σκέφτεσαι τίποτε άλλο. Αν το κάμεις ποττέ, θα το χαρώ.
tziai gio pou enomiza oti itan aspropezouno!
(kserogirizw to to kipriakon ennen?)
Το χειροκρότημα χρειάζεται. Και φαντάζομαι έχει χειροκρότημα και χειροκρότημα. Εκείνα που έχουν ψυχή και ενθουσιασμό μέσα τους εν η επιβράβευση σου Διάσπορε, σωστά;
Ωραίο το ορχηστρικό σου. Χορεύκουν οι νεράιδες ή κάτι τέτοιο;
Θα κάνω σύντομα αυτό που εισηγείσαι και στην dr.spock. και θα σου πω.
Καλή συνέχεια.
το πρώτον πεζούνιν έν εκαμεν σωστα τη δουλειαν του τζιαι άλλαξεν το ο Μάστρος σε κοράζινον. Μπορεί να ήταν τζαι φιλικουτούνιν (ξέρεις το τζιαι τούντο κυπριακον;)
ρουθ_λες
Του Εαυτού μας πρέπει να του τα θυμίζουμε γιατι εν κκελλετζιής τζιαι ξιχάννει εύκολα. Τζιαι το χειροκρότημαν εν καλό. Έν με κάμνει να νιώθω αβολα καθόλου, θέλει τζιαι το Εγώ να φάει, λαλεί τζιαι μια φίλτατη. Άμαν έχουν τζιαι ψυσιήν τα πίσκαλα, κουντά σε να ξαναγράψεις.
Πώς το εκατάλαβες για τες νεράιδες; Εν ολόκληρη πομπή που χορεύκουν, στη μέση του κομμαθκιού ειδικα -με τον Διόνυσο χορεύκουν, γίνονται τζιαι άλλα διάφορα (άλλα όμορφα, άλλα κακά)
Άκου τα άλλα κομμάθκια αμαν είσαι πολλά ήσυχη τζιαι μπορείς να τους δώσεις προσοχήν/\\
Συνεχίζω, ευχαριστώ, κοντεύκει η ώρα τοου γραψίματος.
vasika einai thema afthipovolis.
που ούλλους που χειροκροτούν, το 90% κάμνουν το για να μέν νιώθουν μόνοι τους, τζιαι για να ποκνιαστεί το κορμίν που κάθεται στην αδράνειαν.
Τα αυτιά του συνθέτη ξεχωρίζουν τούντον κρότον τον ψεύτικον τζιαι έν τον βάλλουν υπόψην. Μές τον αχόν τζιαι τα κύμματα της χειροπορδής τους, τζ αυτιά ακούουν αμυδρά τα 10-20 χειροκροτήματα που έχουν Βάρος τζιαι Αγάπην τζιαι Κατανόηση. Άμαν αφουγκραστείς καλά ακούεις τα, την ώραν που ανεβαίννει το κορμίν στη σκηνή να υποκλιθεί. Ακούεις τα δυνατά, φέρνουν σου κλάμαν γιατί τα άλλα σβύννουν τζιαι στον νούν σου ούλλοι τζιήνοι κάθουνται, τζιαι μεινίσκουν όρθιοι μόνον οι αληθινά χειροκροτούντες