Την Αυγή
περπάτησα σαράντα μέρες
δεκάξι Κήπους φύτεψα (νιούς όμορφους)
Το μάτι τ' ουρανού κοιτάζει βλοσυρά
την νύχτα την Αφέγγαρη
Στον Μέγα Ποταμό.
Έφτασαν με τα χέρια απλωμένα κι ανοιχτά
σε Μέγα Κύκλο στάθηκαν μπρατσοπιασμένα
τα εφτά τα Δέντρα.
ο Αόρατος Συνθέτης
ο Λώος
ο Μάστρε Χτίστης
η Γαλάνή
ο Κανένας
ο Άγριος ο Ζώος
κι ο Εγώ
Τον Έρωτα και Θάνατο να τον χαρούν.
Αριστερά, τ' αθάνατο νερό Ατάραχο.
Δεξιά, μανιασμένοι ψυχομαχούν οι στρόβιλοι
το Έρεβος κάτω τους
Κάμπος απέραντος τριφύλλι βλάστησε στον ορίζοντα στο σβέρκο πίσω
Στους Καταρράχτες που δέν κοιμούνται ποτέ ξενύχτισα αγριεμένος.
Στέκομαι τώρα στο γρανίτη γυμνός.
λικνίζομαι επικίνδυνα
στο ένα χέρι σφίγγω το δοξάρι
στο άλλο τη σφεντόνα μου
και το βιολί ποταμισμένο στους καταρράχτες
τραγουδά πεστρέφι των Σειρήνων
Αφρίζει το Θηρίο.
"Στην αγκαλιά μου πέσε"
Μέγας ο πειρασμός.
Μα η Φεγγαροθεά
στην άλλη άκρη της γής που' ναι κρυμμένη
μύνημα έστειλε 'δελφικό, της Γαλανής μου.
"Όχι τους καταρράχτες καλέ μου
Στο Αθάνατο νερό ποταμίστου
και ανάποδα κολύμπα"
ο Εγώ είπε
"μα στο Έρεβος θέλω να πάω μάστρε
να πνιγώ, αφήστε με!"
κι ο Μάστρε Χτίστης έπιασε Ξινάρι αντί Μυστρί
και ο Κανένας είπε
"στο Αθάνατο να πάμε, όχι στον Καταρράχτη, είναι λογικό"
και ο Άγριος ο Ζώος είπε
"Νιώθω στο είναι μου τη Φεγγαροθεά
κουλλουρωμένη, δέν έχει φύγει, σώπα Εγώ, μαυροπρόσωπε"
κι η Γαλανή είπε
"να μείνουμε κι άλλο"
κι ο Λώος είπε
"Θα σας προστατέψω, κοίτα το Σπαθί και το Σκουτάρι μου!
να μή φοβάστε"
κι ο Αόρατος Συνθέτης ολόασπρος
βγήκε απ' τη σπηλιά του
κελαηδοτραγουδά
"Άλαδε Μύσται"
και όλοι μαζί
του ζαλόγγου στήσανε χορό
Λαούτα και βιολιά τους ερωτεύονται
Και όλοι μαζί περιμένουν την ποτάμισην
Μαζί να βαφτιστούν στο Μπλέ
Την Άνωση να νιώσουν.
Σχόλια
Θα ήθελα να βλέπω περισσότερες φωτογραφίες από την περιοχή σου - τις έχουμε ανάγκη, εδώ στο άνυδρο τόπο που μας όρισεν η τύχη να ζήσουμε! :)
Κι εγώ υποκλίνομαι
κι αγνάντευε
είμαι στο σημείο να γράψω. Βλέπεις τον εσωτερικό ναρκισισμό του καλλιτέχνη να ξεδιπλώνεται για να επικαλέσει την έμπνευση (θυμάσαι που σου τα έγραψα) οταν αρχίσει το Γράψιμο, μόνο φωτογραφίες θα κάνω πόστ, οι Ιδέες θα παν αλλού και ο ναρκισισμός θα πάρει τέλος. Να έρχεσαι.
afto pou egrapses einai pio ksekatharo mesa stin skoteinotita tou.
eimai sigouri oti simfonoun kai oi ipoloipoi/es.
Geia xara!
γειά σου τζιαι σέναν
Μυσταγωγεία...
Τωρά εκατάλαβα τί εθελες να πείς (ντέν μιλά κκαλα εληνικός ώρε ώρε),
Κοίτα, έσιει πράματα που μόνο στα κυπριακά μπορείς να τα πείς, τζιαι άλλα μόνο στη δημοτική.
Θέλω πολλήν εξάσκησην ακόμα αλλά ο χρόνος μαζί μου.
Πρέπει να σταματήσω να γράφω προσωρινά (σε λλίες μέρες, γιατί αφρίζει το κομμάτι μέσα μου, νιώθω το).
Ruth_less
να δούμεν τί θα φκεί! Αρχίζει η Δουλειά την Τρίτη. (έτσι νομίζω τουλάχιστον)