Nachtlied (Νυχτερινό τραγούδι)
Αργά το απόγευμα, στο δεκαπεντάλεπτο που έκλεψα
μεταξύ δυό μαθητών. Χτές δέν πήγα στον αγαπημένο υδατοφράχτη.
Είχα ξεχάσει το παλτό μου και τα γάντια. Θερμοκρασία: 2c.
Στάθηκε αδύνατο να περπατήσω μόνο με το πουκάμισο.
Δέν πειράζει.
Είδα μετά τη δύση και το Σκοτάδι, και μου ξυπνήσαν τις κατάλληλες σκέψεις μέσα μου.
Αυτό που ήθελα, με βρήκε. Αυτό που με ήθελε, το βρήκα.
Αποχαιρετισμός. Σ' αγαπώ.
Wandrers Nachtlied II Το Νυχτερινό του Οδοιπόρου II
Über allen Gipfeln Ist Ruh,In allen Wipfeln
Spürest du
Kaum einen Hauch
Die Vögelein schweigen in Walde.
Warte nur, balde
Ruhest du auch.
Ψηλά στους λόφους
απλώνεται ησυχία
Και στις κορφές των δέντρων
το αεράκι που ψιθυρίζει
ίσα που ακούς
τα πουλάκια σιγήσαν στο δάσος
Περίμενε,
και σύ
σε λίγο στην ηρεμία θα βρεθείς
Μήνε ακίνητος στο σκοτάδι και μή μιλάς καθόλου
ούτε του ίδιου του εαυτού μην του μιλάς
Κοίτα τη νύχτα μόνο
Παραδόθου κι αυτή θα σου τα πεί όλα που θέλεις ν' ακούσεις.
Όμορφο κινέζικο γιν γιάνκ που ξαφνικά εμφανίστηκες
στο τέλος του δρόμου (κι ας περιμένανε οι άλλοι πίσω μου!)
αριστερά είδα το σκοτάδι μου (μήν το φοβάσαι καλέ μου)
δεξιά το πράσινο μου το λειβάδι (ούτε τούτο μην το φοβάσαι)
και τα δυό μαζί, Ένα.
Δικά σου.
Τα Δέντρα υμνούν τη Νύχτα, το ίδιο όπως υμνούν και τη Μέρα.
Διακρίσεις δέν κάνουν. Μόνο εμείς κάνουμε διακρίσεις, και το ξέρεις.
Δυό μάτια κρυμμένα στο σκότος, παρακολουθούν χωρίς Κρίση
Και τα Δικά μου, το ίδιο.
Έρωτας εσωτερικός. Όλα λάθος μας τα έχουν μάθει.
Ανάποδα. Κοίτα!!!
Σχόλια
Αυτές τις μέρες μόνο να κοιτώ θέλω.
Κι αγνάντευε
ξέρω ότι κοιτάς!
σταλαματιά μου
επήα περίπατον, έρχονται τζι άλλες φωτό. Οι περιπαροι οι χαλαροι τελειώνουν δυστυχώς, πέφτει η θερμοκρασία κάθε μέρα, ήδη είμαστε στους 2-5C τη μέρα. Κοίτα, κοίτα μόνον. Μεν σκέφτεσαι.
κι αγνάντευε καλή μου
Τί ωραίο το σκοτάδι! Ειδικά η στιγμή πρίν το σκοτάδι. Καλό σαββατο να έχεις.
μάστρε τζιαι φίλτατε Aceras
Χαρά τζιαι στα δικά σου.
που κοντά, εν ακόμα πιό υπέροχο το σκοτάδι του Οκτώβρη.
αραχνη
οταν κοιτάς νιώθεις, αν αφήσεις τον εαυτό να ταξιδέψει, σκέφτεσαι τα πράματα που ήρτεν ο εαυτός σου να έβρει. χα χα, Tim Burton...πού νομίζεις οτι είδεν τζιήνος τες σκοτεινές εικόνες; Έσιει μαγείαν το σκοτάδιν στην περιοχήν μας. Φυσά ο αέρας, κρυώνεις, παίρνει τα φύλλα (ακούεις τα που ψιθυρίζουν) τζιαι το μπλε σκούρον του ουρανού αγκαλιάζει σε. Δυστυχώς, κρατά μόνο 15 λεπτά η ομορφιά. Ή ευτυχώς. Αύριο πάλε.
Ο δικός μας φακός μπορεί να μέν είναι ο πιό σωστός, αλλά εν ο μόνος που μας ανήκει πραγματικά. Ο δικός μας ο φακός έννεν τζιήνος ο επιφανειακός του εγωισμού που έχουμεν μπροστά που το μυαλόν μας τζιαι λαλεί μας τί να σκεφτούμεν
'ως εμείς'.
Εν ο Άλλος, ο πουμέσα, που μόνον με πόλεμον μεγάλον τον αποχτούμεν. Τζιήνος εν αλάθθαστος.
Καλή βαρκάδα σε σένα.
τζιαι είχα ελπίδαν να το αναγνωρίσει κανένας ή καμιά ψυσιή τουντο ποίημαν! Εν μπορείς να φανταστείς πόσον με έκαμες να χαρώ με την ιστορίαν που εμοιράστηκες τζιαι πόσον με τιμά τωρά που είμαι μέρος της συχνής επίσκεψης του ποιήματος στον κόσμο σου. Να έρκεσαι συχνά να τα λαλούμεν διότι όποια ξέρει έτσι ποιήματα, εν αυτόματα φίλη μου. Χαίρω πολύ.
xairw poly ki ego.
je xairomai pou ekotoullisa etsi pano ston kosmo sou, en plousios je magikos. gematos ekpliksis. thimizei mou ena soro pramata pou en tha eprepe na eixa ksexasei.
sigoura tha erkoume sixna volta.