Κάμπος χέρσος ώσπου φτάννει το μματιν.
Βρυχούνται τ' ασπροβούνια
αρκοφυσούν
θάλασσα το ττόζιν τζιαι τ' αγκάθκια
στρουφαλλίζουνται
Σεισμός τζιαι φωνή μεγάλη
σhίζεται μέγα μονοπάτι
διπλόν
δκυό κύκνοι πετούν παράλληλα
Στροντζυλόν αλώνιν.
Στον αρφαλόν του εβλάστησεν
δεντρόν χοντρόκορμον
-Αδασσονία σhιλιόχρονη
Δίπλα Ροστέλλιν.
Που τόπο σκοτεινόν έφτασα
καβάλλαν φουρκαστός
τζιαι σίεται η γής
τα βλάμπουρα μου ανεμιστά
σιεροσφραϊσμένος Ρήας
ζωσμένος σπάθαν τζιαι σκουτάριν
το δρώμαν εν αθθόνερον
στα μμάθκια 'στροπελέτζια
διώ του Αττά τον άππαρον
τζιαι μπαίννω μες τ' αλώνιν
τζιαι κάθουμαι στη μέσην του
πουκάτω του Δεντρού
Τ' άρματα σωρός χαμέ
-εξαπόλυσα τα!
Τίτσιρος
τρίφκουμαι λάϊν καλόν
τζιαι οι Κατεμίτες των Μμαθκιών
ποτίζουν το χωράφι
γεννούν τα Κρίνα της Αυκής
γυρόν του αλωνιού
Έφτασες Καλέ μου;
"Τωρά, Έφτασα"
Δίπλα του δεντρού
μαρμάρενον Ροστέλλιν εξακόλωνον
Τρείς φθισητζιοί κάθουνται μέσα.
Μες το Ροστέλλιν έμπηκα
στη μέση των κολώνων
Τους τρείς τους άλλους ο Γλεπάτουρος
τζιαι το Δεντρόν που εβλάστησεν στη μέσην της αυλής μου
ποτίζω το κρυό νερόν.
Δεντρόν εγίνηκα τζιαι γώ.
Τα Δκυό Δεντρά
στον άνεμον θα σούζουνται μαζίν
(Γλέπουν τζιαι το Ροστέλλιν)
-Άλλον χορεύκουν τα Δεντρά
τζιαι άλλον τα Ροστέλλια-
τζιαι άλλον ο αντικρυστός
τζι άλλον ο πεντοζάλης
Σχόλια