Ο πόλεμος του χοίρου: πνευματικό πείραμα αλλαγής.

Εχτές ήταν δαμέ ο πεθερός μου.

Επειδή εν το τελευταίο σ/κ πρίν τη δουλειά, είπα να κάτσω να σκεφτώ, να βάλω σε τάξη όσα έμαθα το καλοκαίρι, τζιαι να φέρω το συνειδητό μου σε έκσταση για να τα χωνέψει.

Μερικά πράματα έν τα μαθαίνουμε με τη σκέψη...

Πρέπει να ζήσει ο εαυτός εμπειρία για να καταλάβει το Καινούργιο.

Εγώ άμαν έχω να Νιώσω, μαειρεύκω.

Αποφάσισα οτι σήμερα θα φκώ πας σέναν βράχο μαγειρικόν που έσιει χρόνια που τον φοούμαι.

Αποφάσισα να κατακτήσω το χάμ-χοιρομέριν το καπνιστόν, όι τζιήνον που ξερανίσκει τζιαι γίνεται κορτάτζιην. Το Άλλον, που το σιγοψήννεις όσπου να γίνει λουκούμι, κόφκεται με το κουτάλι τζιαι μουσκομυρίζει καπνόν, πικάντικες μυρωθκιές, τζιαι λιώννει η μυλλούδα του μές τον μύν.

Για να κατακτήσεις αυτόν το βράχο θέλεις επιστήμην, λογικήν, αισθήσεις, αγάπην, αντοχήν, σιγουριάν, αυτοπεποίθησην, πελλάραν, καφέδες, πύρες, τσιγάρα, ράσιην, πόθκια, μμάθκια, φτιά, αφήν, όσφρησην, διαίσθησην, εσώσθησην, εξώσθησην, έρωταν, πειθαρχίαν, νομοταγήν, επαναστατικότηταν, αποφασιστικότηταν, και άλλα πολλά.

Εν καλά ο άθρωπος να βάλλει στον εαυτό του δύσκολα tasks για να μάθει να χρησιμοποιεί τα ταλέντα του ούλλα μαζί.

(Εσάστηκεν η Σούλλα η φουρνοΦουκού. Νάτην, στο μεγαλείο της, το απόγεμα.)

Εν είκοσι κιλά κρέας.. Άρα θέλει πολλά χαμηλή θερμοκρασία.

Για να γίνει σωστά η δουλειά πρέπει να κάτσεις πάνω που τη φούρνο-φουκού για περίπου 12-15 ώρες χωρίς να ταράξεις, να την ταϊζεις κάρβουνα κάθε μισή ώρα, τζιαι να κρατάς τη θερμοκρασίαν του αέρος της φουκούς σταθερά στους 120 κελσίου. Ούτε πάνω ούτε κάτω, αλλιώς γίνεται το χάμ σου πετσίν του γάρου. Οπότε πρέπει να παρακολουθείς το θερμόμετρον συνέχεια. Άμα κατεβεί 2 βαθμούς, έσιεις έτοιμα κάρβουνα ψημένα..

..τζιαι προσθέτεις της 3-4 κομμάθκια να φκάλεις πάνω τη θερμοκρασίαν. Κάμνεις τούντη διαδικασία κάθε λλίον, τζιαι στη μισήν ώραν βάλλεις βαρελλάκιν χωνεμένον ολόκληρον τζιαι αρκέφκεις καινούργια κάρβουνα για να εν έτοιμα στο μισάωρο. Συνέχεια το κάμνεις τούτο. Εν Κύκλος, γίνεσαι ένα με τη φωθκιά τζιαι συμβιώννεις με τη φουκού. Αννοίεις κάτι μικρές πορτούες όσο θέλεις για να κοντρολάρεις τη θερμοκρασία, το οξυγόνο της.

Εξύπνησα το λοιπόν κατα τες πέντε τζι άψα φωθκιάν.

Εκουβάλησα πέντε σάκκους κάρβουνα τζι άρχισα.

Κάθε λίγο βάλλεις μιά φούχτα βρεγμένα ξύλα της μηλιάς, για να ποκαπνίσουν. Η καμινάδα μυρίζει τζάκι, χειμώνα.

Στην μιάν ώραν εψηθήκαν τα βαζάνια, τα οποία εκαταλήξαν στο ιμάμ μπαϊλτι που έκαμα μετά..

Όταν τα έψηννα εκάπνιζα με μάτσες λασμαρίν για να πιάσουν γεύση.

Στη δεύτερην ώραν ετοιμαστήκαν τα αψά πιπέρκα που πάν πολλά με το χοιρινό..

Στη δέκατη τέταρτη ώρα.....

Η εσωτερική θερμοκρασία του κρέατος πρέπει να φκεί στους 82 κελσίου. Μπήεις μές το κρέας ειδικά θερμόμετρα τζιαι ειδοποιούν σε.

Το κρέας αποχτά το χρώμα του ξύλου, σάν μαχόκανη βερνικωμένη.

Το εξωτερικό αποχτά κρούστα τραγανή, ονομάζεται "Ο Φελλός" του κρέατος.

Μπαίνει ο καπνός μέσα του περίπου 7 εκατοστά, ποτίζει το με γεύση απίθανη γεύσης μηλόξυλου.

Τί έμαθα τζι έκαμα στες 14 ώρες ψησίματος:

Εκάπνισα 29 τσιάρα. (πτού μου...)

Ήπια 6 φραπέ ολόμελα.

Είδα την ανατολήν του ήλιου -ο οποίος μου εχαμογέλασεν με μιτσοκάμμημαν πίσω που τα δέντρα. Είδα τον να κολυμπά στον ουρανό τζι εγύριζεν η γή σιγά σιγά έφερεν τον πουπάνω μας τζιαι μετά εξαφανίστηκε πίσω που τα σπίθκια του γέρο-Γκήνσπερκ.

Εμίλησα του κοκκινολαίμη που έτρωεν σπόρους.

Εμίλησα του σκίουρου που μαζεύκει πυρετωδώς βαλανίδια τζιαι χώννει τα μές τη ξεροκουφάλλαν του δρύ στο χαλαμάντουρο δίπλα μας.

Εμίλησα του σάλιαγκα που εμύξιαζεν πάς το τοιχαρούδιν το γρανιτένιον τζι έτρωεν τα βρύα τζιαι τα μανιταρούθκια που βλαστούν μές την υγρασίαν της χαραμάδας μεταξύ των γκρίζων πέτρων.

Εμίλησα με τα φκιόρα που το πρωίν ήταν ολόρθα ούλλον όρεξην τζιαι σιγά σιγά εγύραν τα σώματα τους προς τον ήλιον.

Εμίλησα του αέρα που έρκετουν βιαστικός τζι αχχωμένος να χαϊδέψει προς στιγμή την καρβουνόσκονη τζιαι μετά να φύει πάλε.

Εμύριζα τον καπνόν που μου ελάλεν σε ποιό στάδιο βρίσκεται το ψήμαν.

Ένιωθα τη βράστη τζιαι έξερα πότε να βάλω κάρβουνα, πότε να φκάλω κάρβουνα για να διατηρήσω τη θερμοκρασία της.

Επίεζα το κρέας με το δάκτυλο για να μου πεί αν οι χυμοί του εκατεβήκαν προς το κέντρο τζιαι θέλει γύρισμα.

Εκοίταζα τα αναμμένα κάρβουνα στα βαρελλάκια να μου πούν αν είναι έτοιμα για τον κλίβανο.

Τα πυραχτωμένα, που έχουν νεύρα, πρέπει να τα αφήσεις να ησυχάσουν μέχρι να γίνει η φωθκιά τους εσωτερική. Αλλιώς θα το κάψεις.

Έκαμα ασκήσεις της ράσιης μου.

Επολέμησα την κούραση μου τζιαι την ορθοστασία, το σκύψιμο συνέχεια, το κουβάλημα των καρβούνων.

Άφησα τον εαυτό να νιώσει τη Ροή των πραγμάτων, για να μέν χαλάσει ο Κύκλος της Φωτιάς.

Έκαμα υπομονή.

Πίστεψα.

Απόλαυσα το δρόμο, όχι το στόχο. Ο δρόμος απαιτούσε να τον προσέχω, σε κάθε βήμα. Ο στόχος χαμογελούσε με μειδίαμα ανεπαίσθητο απο το βάθος του μπρός χρόνου, χωρίς να εμποδίζει το δρόμο.

Ένιωσα την υφή των μαυροκαρβούνων λίγο πρίν ανάψουν.

Άγγιξα την καφτή φουκού. Μύρισα το σίδερο της όταν τα μόρια αρχίσαν να βουρούν σάν τα πελλά που τη ζέστη.

Δέχτηκα τα αναπάντεχα, έμεινα ψύχραιμος.

Πολέμησα το ξαφνικό ξάναμμα των 200 βαθμών με άμεσο τρόπο πολύπλευρο, χωρίς να φοβηθώ.

Πολέμησα τη ξηρασία του κρέατος με μηλόξυδο.

Πολέμησα τη χαμηλή θερμοκρασία που κάμνει τους χυμούς να φύουν.

Πολέμησα το σώμα μου. Πίστεψα.

Στο τέλος εθριάμβεψα!! Εκάτσαν στο τραπέζι ούλλοι (15 άτομα), έβαλα στη μέση το κρέας, ετράβησα τες ίνες με το πηρούνι τζιαι έλιωσεν..

Έκαμα επίσης πουρκούρι μυρωμένον με κάρδαμο, γαρίφαλο τζιαι κανέλλα.

--Τζι όποιος έσιει μάθκια να θωρεί, Θωρεί. Τζι αυτιά για να Ακούει.-