Πακιστανός πεζινάρης, και μετά κακή τέχνη..
Επεισόδιο Α'.
Δκιαλέω μιάν Mobil ξημαρισμένην με ολόλαδες αντλίες τζιαι καράζ γεμάτον παλιοαυτοκίνητα. Αρέσκουν μου έτσι πεζίνες γιατί πάντα έσιει κοπέλλια τζιαμέ, τζι αρέσκει μου να γνωρίζω πεζινάρηες εν πολλά ενδιαφέρων τύποι, πιάννω τους κουβένταν τζιαι πάντα μαθαίννω σοφίες που τζιήνους. Έρκεται κοντά μου έναν κοπελλούιν πάς τα 20 του λιγδωμένον με τη μπλού τη φόρμαν της μόμπιλ την τσαλακκωμένην τζιαι το τσιαρούιν στα σιείλη του, αξιούριστος αχτένιστος, ομορφόπαιδον. Σίουρα ασιάτης. Στο ράδιον του γραφείου παίζει στη γή στον ουρανό μουσική παλληκαρίσια άγνωστης προέλευσης ασιατικής.
"Καλημέρα, πώς πάμεν"? Ρωτά.
"$30 να γεμίσει σε παρακαλώ, πάμεν καλά σήμερα, εν καλές οι βροχερές μέρες ά?"
"Να τσιεκκάρω τα λάθκια"?
"Ναί, αμέλησα τα λλίον, δέ άν θέλει. Μα ήνταμπου ακούμεν στο ράδιο?"
"Ahmet Faraz" λαλεί. "Αρχαίος πακιστανός συνθέτης του ρεμπάμπ".
"Σοβαρά? Είσαι πακιστανός? Έν καταλάβω ποτούτα αλλά παίζω μουσικήν του ιράν πολλά τζι αρέσκει μου, ξέρεις την?"
"Άτε ολάν! Ο τζιύρης μου παίζει τα πλευρά του ρεμπάμπ που μιτσής, ξέρει τζιαι περσικά. Εγώ μαθαίνω tablas [τύμπανα ινδικά] τζιαι γυρεύκουμεν πλάσματα να παίζουμεν παρέα, έν έσιει πολλούς."
"Ώωωππα. Τζιαι γώ γυρεύκω. Να με πιάσετε τηλέφωνο να κάμουμε φάση. Έλα την κάρτα μμου. Ξέρετε τζιαι κανένα δάσκαλον του σεττάρ πέρσην αμα λάχει?"
"Κάτι βρέθεται, έλα να γνωρίσεις τον τζιύρη μου να σου μιλήσει, εννα χαρεί πολλά"
"Τα λάθκια του εν εντάξει, $30 please."
"Να 'σαι καλά. Έχε καλή μέρα. Τηλεφώνα όποτε έσιει τίποτε ok/?"
//Είδες άμαν σταματάς σε πεζίνες τί ανακαλύφκεις? Αν εκαρτέρουν να πάω πίσω στην πόλη μου έν ήταν να έβρω παίχτες να παίζουμεν. Έσιει χρόνια που γυρεύκω. Εν σπάνιοι τούτοι.
Κάτι μου ελάλεν να πάω τζιαμέ. Προχωρούμεν..
-----------------------
Επεισόδιο Β'
Νύχτα. Έρκεται ο φίλος μου ο Γιαννής ο Συνθέτης να γιορτάσουμεν που έπιασε δουλειά στο πανεπιστήμιο τελικά. Ούφφφ. Έπνασα,. Έν θα χρειαστεί να δουλέψει στες οικοδομές πάλε!!! Ζήτω ο Γιαννής!@! Ήπιαμεν έναν καρατέλλο ρούμι σκέττο.
Είπαμεν να πάμε περπατητοί σε έναν event σε μιάν γκαλερί ντόπιαν της πόλης μου που ήταν να παίξουν μουσικήν πάνω σε κατασκευάσματα σιδερένια/αγάλματα abstract. Ενομίσαμεν ήταν να είναι ενδιαφέρον... Κάποιος μαλάκας μας είπεν οτι "ΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ Η ΦΑΣΗ".
Πόσο λάθος είχαμεν!! Disclaimer: Τα αβαντ γκάρτ αρέσκουν μου πολλά, αλλά έσιει καλά, έσιει τζιαι κακά. Πού το καταλάβω? Λαλεί μου το το Πουλλάκιν.
Πάμεν το λοιπόν τζιαμέ τζιαι με το που μπαίννουμεν θωρούμεν σπαρμένα σίδερα τζιαι ξύλα παντού, μικρόφωνα, δοξάρια του βιολιού, sticks των ντράμς, κλπ πεταξούμενα σύρματα να κρέμμουνται.. Καθούμαστεν σταυροπόδι χαμέ. Κλείνουν τα φώτα. Βίτεο στον τοίχο που ακατάσχετα πράματα, σύμβολα, τάφοι, κλπ. Καρτερούμεν. Αρκέφκει ενας "ντραμερ" (άσχετος) να φακκά πάς τα σίδερα σάν τον τρίχρονον. Αννοίει μιά κουρτίνα μαύρη. Ώωωωωππας. Μπαίννει μέσα μιά γκόμενα πολλά πασιά, ντυμένη νύφφη, με μακιγιάς φαντάσματος τζιαι μμάθκια βαμμένα ολοκόκκινα. Η μύτη της ήταν ωραία πάντως. Ώωωωωωπππαα, εκάμαμεν την. Κατίσχι μας..
Βάλλει η ευτραφής performance artist μας το μικρόφωνον αμέσως πάς τον βούρκουραν του λαιμού της τζιαι χωρίς καθυστέρησην αρκέφκει να φκάλλει μικρές άναρθρες κραυγές τζιαι να κοιτάζει τον ουρανό. Χέρια ψηλά, κάμνει το πουλλίν. Κακαρίζει. Σσσισσινίζει. Κράζει. Ένας άλλος "μουσικός" που έν εφάκκαν των σιδέρων, αρκέφκει να "Μιλά σε Άγνωστες Γλώσσες" -όπως τζιήνους που τους πιάννει θρησκευτική έκσταση- χωρίς να νιώθει τί κάμνει, τζιαι κάμνει τάχα οτι τον έπιασεν η μουσική τζι η έκσταση τζιαι πιάννει τον να χορεύκει σε στύλ τζιμ μόρισσον τρομάρα του. (φκαίννει η πίεση μου κατα 20% πάνω, δρώννω ελαφρά, νιώθω κλειστοφοβίαν)
Περνά ώρα πολλή. Η γκόμενα σούζεται σε αργήν κίνησην τζιαι διά πάς τον τοίχον επίτηδες, σχίζει τζιαι τυλίει τον εαυτόν της μέσα σ' έναν κομμάτι καφέ χαρτίν τεράστιον του τοίχου, έρκεται μπροστά μας τζαι τσαλακώννει το ιμίσχ, σε αργήν κίνησην ενώ ψηλώννει πάνω το φόρεμαν της τζιαι το πόδιν της τζιαι δείχνει μας αργά αργά τα μπούτια της πρώτα, τζιαι μετά *πιό πάνω* (έν φορεί εσώρουχα, αλλά φορεί "ΤΡΙΚΟΝ" -if you know what i mean!) με απάθεια στο πρόσωπο ενώ ακόμα κραυγάζει σιωπηλά σάν την κατσαρίδα με το μικρόφωνο κολλημένο στο λαιμόν της. (έρκεται μου γέλλιον. Πνίω το. Αντροπή!)
Αρκέφκει να διά γυρόν της γκαλερύ τζιαι κοντεύκει στο ακροατήριον, τυλίει τους μές τα πέπλα της. Τάχα εν η 'μάνα Γή'. Βάλλει τα αχαμνά της άβολα κοντά τους, τζιαι παουρίζει σάν να την σφάζουν. Κοντεύκει μας! Αχχώννουμαι πάρα πολλά. Εν τουμάνι πατσιούλι τζιαι ξινίλες, τζιαι θέλει να μου βάλει πάς τη κκελλέν μου το χαρτίν αλλά πιάννω το τζιαι σχίζω το, τάχα με πάθος τζιαι σημμασίαν καλλιτεχνικήν πέρκι μ' αφήσει ήσυχον.
(ορκίστηκα πως αν μου ντζιήσει εννα πεταχτώ πάνω να την πισκαλίσω_)
(ορκίστηκα πως αν ξαναψηλώσει πάνω το πόδιν της εννα κάμω δαμέ εμετόν, τζιαι θα φύω αμέσως)
Ξάφνου, πετάσσεται ένας μαλλιάς που το ακροατήριον τζιαι αρπάσσει κάτι κλαδιά κομμένα που ήταν πεταξούμενα χαμέ, τζιαι κάμνει οτι εν σιαμάνος του αμαζονίου, κοντροχορεύκει σάν τον παλαβόν τάχα οτι 'θωρεί' πνεύματα, τζιαι φακκά του κλωννιού χαμέ με μανίαν για πέντε λεπτά όσπου τζι έσπασεν. Πισκαλιούν του τα ψώνια. Σάν γίνεται τούτο, αρκέφκει η παχουλλούδα να μπήει κάααατι φωνάρες σάν να τζι έπιασεν την νευρικός κλονισμός μετά που την εδίσαν σε στύλλον για να την "πειράξουν". Τσιριλλά πιό δυνατά για δέκα λεπτά ασταμάτητα μές το μικρόφωνον. Ένας άλλος φακκά πάς το βαρέλλιν σάν τον πίθηκον με το σφυρίν ακατάπαυστα. Άλλος σιονώννει σελίννια πάς σε μιάν λαμαρίναν με μικρόφωνο στη διαπασών. (Πιάννει με panic attack ασυγκράτητον) Άλλος βουρά τζι φακκά πάς τον τοίχον τζιαι καταστρέφει σιγά σιγά έναν installation που χαρτίν γιαπωνέζικον που γράφει πάνω ποιήματα του (κάτι μαλακίες σάν τους 14 χρονους ήταν ... Τσιριλλά ..."Why! Expand! Contract! Be!_ και άλλες μπούρδες ατάλαντες)
Στο τέλος ππέφτουν ούλλοι οι 'μουσικοί' απότομα πάς την γκόμεναν (η οποία 'επαραδόθηκεν' τζι έδωκεν χαμέ ττάππα, εσούστηκεν η γκαλερί που τη πτώσην) τζιαι αρκέφκουν να την τρίφκουν αηδιαστικά με μεγάλες συμβολικές κινήσεις τζιαι σφιγμένους μύς, πρόσωπα τζιαι αναμαλλιασμένοι με τα sticks του ντράμς, με τα δοξάρκα τζιαι τα κλωννιά να πετούν επικίνδυνα κοντά μας, τες πέτρες, τα χαρτιά, τα σίδερα τζιαι τα μικρόφωνα με delay ( a a a a a a a ppp ppp ppp ttt tt t tt tt tt ) έγινεν ένα χάααος μεγάλο. Η νύφη προσποιάται οτι την έπιασεν Ο Οργασμός της Αγελάδας. Αν είχα τομάτες θα τες επέτασσα.
ΜΙΑΝ ΩΡΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ η κουβέντα. Έν εμπορούσαμεν να φύουμεν, εκλείσαν τες πόρτες.
Στο τέλος έν αντέχουμεν. Ξαφνικά, θωρεί με ο Γιαννής με περίεργο χαμογελούι. Έν ξέρω γιατί, πιάννει με νευρικό γέλιον, φύρνουμαι σάν τον παλαβόν τζιαι έν μπορώ να σταματήσω. Πιάννει τον τζιαι τζιήνον. Εν ρεζίλιν, θωρούν μας ούλλοι οι ιντελέξιουαλς (πού να ξέρουν οι καημένοι πως είμαστεν οι πάsh συνθέτες χιχιχιχιχι) τζιαι αναγκαζούμαστεν να φύουμεν που τη μέσην της σκηνής. Χαχαχαχαχ. Ρεζίλιν.
Πίσω στο σπίτι. Έν μιλούμεν τίποτε που το κακόν μας.
Επροσβάλαν μας την αισθητικήν.
Πρίν 90 χρόνια θα τους επετάσσαμεν τομάτες, θα τους εφωνάζαμεν "σταματάτε, γαδάροι, έν ξέρετε να παίζετε σε τούντο στύλ, βρίξετε!!!"
Αλλά σήμερα ότι θέλει κάμνει ο καθένας, παροτρύνουν τους να 'εκφραστούν' τάχα, τζιαι αντί να ψαχτούν για να εκφραστούν πραγματικά, αντιγράφουν τες κινήσεις αλλα φκέννει τους ψεύτικον. Τζιαι άμαν έσιεις αυτιά, καταλάβεις το που την πρώτη. Αλλά έν τους λαλεί κανένας τίποτε! Σερβίρουν μας μαλακίες τζι έν τολμά κανένας να πεί εν μαλακίες!
Πίννουμεν τζι άλλο ρούμι. Εννα μείνει σπίτι μας πόψε, έν τον αφήννω να οδηγήσει.
Έτον δαμέ δίπλα βουνάριν πάς τον καναπέν. Η Αγάπη κοιμάται μακάρια, κάτι έξερεν τζιαι δέν ήρτεν μαζί μας...
Aφήννω σας μ ένα performance που κάτι πλασματα που Ξέρουν Τί Κάμνουν με το στύλ τούτον.
Έρχονται τα σύμβολα, έρχονται...
Σχόλια
Πάλι καλά που άντεξες μιαν ώραν! :)
Η φάση στο βενζινάδικο.. Μαγικό πράγμα οι μουσικές του κόσμου και οι άγνωστοι άνθρωποι που κουβεντιάζουν..
Κοίτα. Επειδή γράφω και γώ μουσικές πελλές, πάντα διώ τσιάνς του άλλου μήπως πάρει τη σωστή κατεύθυνση. Μάλιστα το πρώτον πράμα που κάμνω είναι να κατηγορήσω τον εαυτό μου οτι "είμαι κλειστό μυαλό, συντηρητικός και γι αυτό δέν τα ανέχουμαι ο σνόμπ ελιτίστας που ξέρω πιό δύσκολες μουσικές", αλλά στα πέντε λεπτά λαλώ "εν μαλακίες τούτα" . Εν πολλή τους η ώρα ομως..
νηφάλια
Ναί. Αρέσκει μου πολλά, έχω τζιαι σι ντί τους χιχιχι.
ηλιόδεντρο
Έν ξέρω για το γκρούπ που λές.
Κοίτα έσιει μοντέρνο χορό/μουσική που εν πολλά πελλός, αλλά "κάτι" σε τραβά, καταλαβαίνεις τη φόρμα ή τη γλώσσα κάπως, θέλεις να κατανοήσεις το νόημα. Άμαν εν πελλάρες, εν πελλάρες.
πολλά ωραία η φάση στην πεζίνα... Είδες "το σύμπαν";; Οδήγησε σε τζιαμαί που έπρεπε! Δεν μπορώ να πω το ίδιο τζιαι για το club που επήες με τον Γιαννή (μα εχάρηκα πολλά για τον Γιαννή!!! Επιτέλους να κάμει τζείνο που ονειρεύκετουν τόσα χρόνια!!!). Στο όνομα της Τέχνης γίνονται πολλές μαλακίες. Ο έχων αυκιά τζιαι μμάθκια (τζιαι νου) ας θκιαλέει το Αληθινό.
αλλά μεταφέρεις πολλά ωραία ατμόφαιρα με τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους.
Έτσι πολλά κυριακάτική
Αναφέρομαι στο πρώτο κείμενο...
Καλή συνέχεια
Δυστυχώς πέρα από έναν έντονο εκνευρισμό δεν καταφέραμε να νιώσουμε τίποτε άλλο..
Απ' ό,τι έχω ακούσει βγήκε και κάτι θετικό, κάθισαν μετά και συζήτησαν σχετικά οι διάφορες ομάδες.
:)
είδα θκυο νομίζω πέρσι. ντάξει. στο μώλο αςπούμε ήταν τόσο όμορφα τζιαι ο κόσμος γυρόν εστέκετουν που μου άρεσεν
διάσπορε ωραία η συνάντηση, ωστέ υπάρχει επαφή και στις μεγάλες κοινωνίες
(Εν τω μεταξύ, γνωρίζει κανείς γιατί βγαίνει ένα κόκκινο x πάνω στο εικονίδιο και δε μπορώ να δω το βίντεο;)
η φράση που είναι όλα τα λεφτά είναι η εξής:
"Έν εμπορούσαμεν να φύουμεν, εκλείσαν τες πόρτες."
εχασα το αριστερο νεφρο απόψε - να σαι καλά
Όι εν το παίζω δήθεν ότι ξέρω τζιαι καλά ποτζιήνη τη μουσική!!!.
Εν για τη κουλτούρα τους τζιαι το ότι αν ήταν άλλος που τον Διάσπορο μπορεί τζιαι να μεν εκαταδέχετου καν να μιλήσει του μιτσή.Αρέσκεις μου πολλά Διάσπορε αρέσκει μου που σκέφτεσε ανθρώπινα .
jai kapios na tous pei oti etsi pramata ekaman ta idi oi dadaists, oi futurists, ktl prin 100 xronia. ennen tomates mono pou tou esirnan. ekrouzan tous jai ta xtiria!
θα μου επιτρέψεις να έχω την άποψη πως σπανίως η αβαντ γκαρντ έχει να παρουσιάσει κάτι που δεν είναι για τα σκουπίδια...
Πάντως έχουν φάση τέτοιες κουβέντες. Θωρείς τί κυκλοφορεί στο μέσα κάμποσων ανθρώπων και ...προφυλάγεσαι ανάλογα ! :))))) ή και όι δλδ. Γούστα εν τούτα.
Περιμένουμε νέα του πατήρ πακιστάν.
:))))))))))))))))))))))))))))))))
Γειά σου. Είδες το Γιαννάκην μάς! Υπάρχει Κάποιος που θωρεί, τζιαι κανονίζει τα καλά πλάσματα. Πιστεύκω το τούτο.
Εμέναν οδήγησε με το σύμπαν να έβρω τον πεζινάρη με τες μουσικές. Εχαμογέλασα με το χιούμορ του σύμπαντος τζιαι την καλοσύνην του. Ένιωσα την αγάπην του. Έρκουνται ούλλα την ώραν που πρέπει ρούθλες. Υπομονή θέλει!
φλεγόμενε
Ήντα μιτσής είσαι ρε φίλε, εννα μας φκάλεις τζιαι γέρους τωρά :-))) Πύρινος φλεγόμενος είσαι, τζιαι οι χορδές των οργάνων της ψυσιής σου εν παρόμοιες με τούτες που κουρτίζω εγώ.
Γυρεύκεις να έβρεις κάθε μέρα τες σχέσεις μεταξύ των αθρώπων τζιαι σύ, είμαι σίγουρος για τούτο.
Μιά καλή μου φίλη λαλεί το 'ρουμπίνι' τούντο δώρο..
Ηλιόδεντρο
Για τη 'περφόρμανς αρτ' -όλα εξαρτούνται που τον director, πόσον πιστεύκει στην τέχνη, πόσον καταλάβει, τζιαι που τη μουσική που δκιαλέει. Πρέπει πρώτα να την καταλάβουν οι ίδιοι οι περφόρμερς, μετά να τη νιώσουν στο Είναι τους, μετά να σας τη μεταδώσουν. Εν μιά αλυσίδα Αλήθειας που τελειώνει στον ακροατή. Εν δύσκολο. Ξέρω γιατί εν με τούτα που ασχολούμαι στη ζωή μου δακάτω, εν πολλά εύκολο να δείς το ψεύτικο αμα έσιεις τες κεραίες. Δυστυχώς, το ψεύτικο αμαυρώνει την εμπειρία του ακροατηρίου τζαιι διά κακό όνομα στην Τέχνη. Χάννουμεν ούλλοι ύστερα.
ρίτσα
Μπορώ να πω άνετα οτι στες μεγάλες κοινωνίες εχτιμάς την επαφή παραπάνω γιατί έν έρχεται εύκολα. Δακάτω επειδή ο κόσμος εν πολλά κοινωνικός, άμα θέλεις υπάρχει τροφή για ωραίες συνδιαλλαγές. Πάντως έννεν όπως την αγγλίαν. Η κοινωνία εν πιό positive για το γείτοναν τους δακάτω. Ούλλοι με χαμόγελο, ευκολοσχέτιστοι.
ρόουζ
χιχιχι. Έξερα οτι θα σου άρεσκεν πολλά, εσκέφτουμουν το την ώραν που αρκέψαν να φακκούν πάς τα σίδερα. Μπορεί να ενευρίασα που μας επεριπαίξαν, αλλά εδιασκέδασα το πολλά, τζιαι ένιωσα αμέσως οτι θα κάμει πολλά κωμικήν ανάρτηση χαχα/
Εκλείσαν μας μέσα, σάν να τζι εξέραν οτι εννα θέλαμεν να φύουμεν!@!!!
σταλαματιά
Περιμένω πώς τζιαι πώς να μου τηλεφωνήσουν τα κοπέλλια που το πακιστάν.
Αν με ρωτήσεις τί έμαθα καλό που την αμερική τόσα χρόνια δακάτω εν το εξής: Κοίταζε τους αθρώπους βαθειά μές τα μάτια, μίλα τους σάν να είναι ξαδέλφια σου, θα δείς αμέσως οτι είμαστεν όλοι το ίδιο. Αλλιώς η μοναξιά εν αβάσταχτη.
αλεξάνδρα
Φαίνεται οτι ξέρεις την ιστορίαν της τέχνης καλά.
Έσιει πολλές βλακείες δακάτω που αντιγράφουν τους dadaist κλπ τζιαι νομίζουν οτι κάμνουν κάτι το cutting edge, οι ανέραστοι τζι αμόρφωτοι. Εκνευρίζουν με. They give the rest of us a bad name, διώχνουν τον κόσμο. Τζιαι είναι επίσης historically irrelevant να αντιγράφεις αντιδραστικές movements 100 χρονών νομιζόμενος οτι είσαι "avant garde". Λυπούμαι τους. Ευτυχώς θωρώ τζιαι πολλά πραγματικά edgy shows που σε ταρακουνούν με τη ψυσιήν που έχουν τζιαι την εξυπνάδαν, οπότε περνά μου...
Σου επιτρέπω την παρατήρηση, εν αλήθκεια. Ο λόγος έναι ο εξής: Έν χρειάζεσαι πολλύν ταλέντον ή τεχνική ή γνώση για να ονομάσεις τον εαυτό σου αβαντ κάρτ τζιαι να παρουσιάζεις σιόου που εν βασισμένα πάς σε ιδέες αφηρημένες. Εν εύκολο. Ο καθένας μπορεί να το κάμει. Άρα αυτόματα πολλυνίσκουν τα άτομα που πλάθουν τέχνην -ο κάθε art student που ούτε ξέρει να ζωγραφίζει πιλέ, σιέζει πάς τον πίνακαν τζιαι νομίζει οτι κάμνει τέχνη. Σημαίνει οτι οι πολλοί χώννουν τους λλίους που πράγματι έχουν ταλέντο, ξέρουν να χρησιμοποιούν τούντη γλώσσα άνετα τζιαι με αίσθημα. Πρέπει να νεκατώσεις πολλά μές τα σκουπίθκια για να έβρεις τους ωραίους. Ποιός έσιει έτσι ώρα...!
So, make friends that know avant garde!!
θάλασσαμώβ
Έγραψα αρκετά για το θέμα πιό πάνω, θάλασσα μου. Έσιει τζι έσιει αβαντ γκάρτ. Έχω τέχνη (στη συλλογή μου -μουσική κυρίως_) που με κάμνει να κλαίω, εν τόσο δυνατή, έστω τζι αν είναι 'πογυριστή' (έσιει το η γλώσσα τούτη)
Ο κόσμος μερικούς φοβίζει με ;-) αλλά λαλείς τζιαι σύ έσιει φάση να θωρείς μέσα του άλλου.
Στην περίπτωση της συναυλίας που επήα, ήταν τέλλεια πελλάρες, έν είσιεν τίποτε να πιαστώ. Σκέφτου, είμαι τζιαι 'ειδικός' κόμα. Σκέφτου ο 'απλός' κόσμος που ήταν τζιαμέ!!!!