Διασπορος

Αέτωμα   "Οι  Τρείς Προσκυνητές",  σε ψαμμίτη πέτρα Κυβίδων, 50εκ. x 20εκ. ...όσα μαθθαίννεις την ώραν που πονείς, την ώραν που ξαπολιέσαι τζιαι γελάς, την ώραν που νώθεις ώς τα νύσια τον οργασμόν, έν θα τα εμάθθεννες ποττέ σου αν δέν αφήννεσουν να Νιώσεις. Εν πολλά εύκολον να αποφύγεις τον πόνον την χαράν τζιαι τον έρωταν.   Εν μές τη φύσην. Εγιώ θκιαλέω να νώθω, τζι εν βάρος τούτον. Καλημερίζω σας.

Λόγια πολλά έν έχω να πώ, να μνημονήσω την πέννα σσου τη ψηφιακήν.  Είπαμεν τα λόγια, μαζίν εμεγαλώσαμεν, αέρφιν.  Έφκαλες του κόσμου την ομορκιάν τζι εθκιεβάσαμεν την. Δίχα σου φτωσιηνίσκει ο ήδη φτωχός μας βλογότοπος.  Τζι έτσι ΤΟΥΣ  αξίζει. Να χάννουν πλάσματα αληθινά. Να θκιεβάζετε μόνον πελλάρες τότε ρέ αναγνώστες, μαλλώματα, τζι ήνταμπου σκέφτεται σήμμερα ο κάθε παλαβός, έτσι σας αξίζει.  Φκάλλω πίκραν. Μπαίννω σε μονόλεπτην σιγήν ποννά κρατήσει τρείς μήνες.   Ο φίλος μου ο μονάκριβος έν θα γράφει πιόν, τζι η σσιωπή μου εν μιά δεύτερη Αγανάκτηση. Έσιετε Γειά.