Διασπορος

Άν έχεται 3 λεπτάκια χρόνον και καλά σπήκκερς, ακούτε να χαρείτε τούτον το φοβερόν κομμάτι για Βιολοτσιέλλον Μόνον του.  Βάρτε υπόψην όμως χα, κλείστε τα μμάθκια αννοίξετε τα φκιά.  Έσιη τζιαι πιό δυσνόητα κομμάθκια το κατάστημαν, αλλά πόψε τούτον άκουα το στο άιππο μμου τζιαι εφκιάχνουμουν, τζιαι έτυχεν τζιαι ήβρα το στην ΕσούΣωλήναν σε εχτέλεσην που μου εσήκωσεν την τρίχαν.   Το σόλο αυτόν, είναι γραμμένον από έναν κατάπελλον Θείον ασπρομάλλην πλατοσιηλάν , που εκτιμώ πολλά τζιαι συχνά συζητούμεν μες τη φφαντασίαν μου (μέσω μεταφραστή) τζιαι συμβουλεύκει με ήντα μπο ννα κάμω.   Η εχτέλεση είναι που έναν παιδίν μαλλιαρόν τζιαι παχουλλόν, που ξέρει τ'άντερα του πας το βιολοτσιέλλο μάσσιαλλα του (για να το παίζει τόσον καλά, δκιαβάζει 8 ώρες την ημέραν τζιαι σίουρα παραμελά τες ανάγκες  της/του   γκόμενας/ου τες νύχτες ο γάρος ξέρω τους τούντους μαλάκες τους πορωμένους). Όποτε ακούω τούτον το κομμάτιν ειδικά τζιαι άλλα του είδους του, ηλεκτρίζουμαι σαννα τζιαι είμαι παλλήκαρος ετ

Όπως φαίνεται, ήρτα Λαιστριγονίαν τζιαι εννα πιώ όσον όμορφον και μοναχικόν ποτόν εν ήπια ούλλο χρόνον.   Απόψε κάθουμαι στην πίσω βεράνταν του πατρικού μου πας τες κλασσικές πλαστικές άσπρες καρέκλες γύρω που το κλασσικό τραπέζι, με παττίχα, σύκα, χαλλούμιν, πεπόνιν, και ψωμί φρέσκον που το φούρνον του Ππίριλλου.  Εν ησυχία.  Περνά μέσα μέσα κανέναν αυτοκίνητον με σφυριχτά τα λάστιχα (σίουρα κανένας χώρκατος 17χρονος με τη γκόμεναν του) που το τεράστιον Round-About που εχτίσαν οι Λαιστριγόνιοι μπροστά που το σπίτι μμου. Ύπνον ούλλοι.  Τα μωρά, η Αγάπη, οι γονείς μου, τα σκυλλάκια, οι παπαγάλοι.  Έπαιζα Σεττάρ (περσικόν όργανον, άκρως κλαμένον και ενοχλητικόν) ως τωρά (12πμ) τζιαι σταμάτησα μόλις άκουσα τον γείτον να αννοίει τα παντζούρια με νόημαν.  Εν με έβρισεν γιατί ξέρει μας 30 χρόννια τζιαι ξέρει ότι χάννουμεν λλίον τζιαι ανέχεται μας.  Έχω μεγάλο σεκλέττιν -η μουσική φταίει, τζιαι προσπαθώ να έβρω τρόπον να χαλαρώσω.  Επίσης έκαμα έφοδον ι στην Κάβαν του Σπιτιού, την οποίαν έχω

Η ιστορία του Κολοσσού επείραξε μμε, έλυσεν με.  Εννεν εύκολο μμου  να φανταστώ το τέλος της Οικογένειας μου, τη σήψην των επιτευγμάτων Της, τζιαι τη ζωήν που συνεχίζεται μετά που φεύκουμεν εμείς.  Έγραψα την γιατί είπεν μου ο τζιύρης μου προχτές που εσυζητούσαμεν ότι δέ θθέλει να γεράσει άλλο γιατί έν του αρέσκει η φάση, τζιαι εννα χάσει την αξιοπρέπειαν του αν αρρωστήσει σοβαρά τζιαι να μεν ηξέρει τί του γίνεται.  Μιλούμεν για έναν άθρωπο που χτυπά το σφυρί τζιαι το κοπίδι χαμαί τζιαι πετάσσουνται αζίνες.  Σπάζει τους κομμόροτσους σαν τα αθάσια τζιαι φκάλλει τους μορφήν ότι θέλει, σε ότι μέγεθος φανταστείς, εως 10 τόνους.  Έννεν άδρωπος που μπορεί να δεχτεί τα γεραθκειά με μοιρολατρικόν τρόπον. Εδήλωσε λλοιπόν πως άμαν καταλάβει ότι έν πάει πολλά καλά στην υγείαν, αντί να βασαννιά την Οικογένειαν του, εννα σκαλίσει έναν τάφον όπως του βασιλλιά Φιλίππου στη μμακεδονίαν που είδεν (μες σέναν λόφον, ημιυπόγειον, πέτρενον) τζιαι να χτίσει τον εαυτόν του μέσα, τζιαι να καρτερά το θάνατον ν

....στον τζύρην μου, που πέτρες καταλλιή. ---------------------------------------- Το Παραμύθιν του Κολοσσού. ----------------------------------------- Μάστρε μου γλύπτη  αιωνοπνεύστη, αδρόν τα σιέρκα σου με φκάλαν τζιαι γενάν, κονταροφόρον, πρί χρόννια που 'σκαλίσασην  το δύστοκον κορμί μμου. Δεκαπεντάπηχον με ποίησες, αγέρωχα να ποταννιώ δίμετρες ζάμπες τζιαι δκυό μπράτσα  βαρυπάλαμα. Στο κήπευμα σσου το πετραίον ο κηδεμών, γλέπω το χείρωμαν σου Μάστρε, -αγάλματα χαζίριν εκατό. Τα λόγια σου τα υστερινά 'θθυμούμαι: "Ευθύνην σου αφήννω, ώ πέτρας ποίημαν, δαμέ να μείνης πυλωρός, του κήπου ακρίτας, σύνοικος τζιαι πρυμνήτης να'σαι τους άλλους πετρωμένους εκατό, δικαίως να κυβερνάς" Είπες τα τούντα λλία τζ' έσσιυψες. Δίπλα μου Τύμβον έχτισες κουτσά κουτσά με τον μαλάν,  τζιαί έμπης μέσα τζιαί 'κατσες. Στην τελευταίαν κέραμον πηλός ερίχτην τζιαι 'χτίστεις μες τα σκοτεινά, να καρτεράς ν' αναπαυτείς. Τα Χρόννια ερέξασιν τζιαι 'πήαν. Τζιαι τα παιδκιά σ

Έ.  Μετά που μμιάν βδομάδαν  σωματικής προσαρμογής στην αλλαγήν της ώρας και των ρυθμών της ζωής, επιτέλους η Λαιστριγονία άρχισεν να μας κάθεται.   Δκυό ντούς την ημέραν, αλλαγές γκαρνταρόμπας που επιβάλλει ο αλμυρός ιδρώτας, παγωτά, 3 λίτρα νερόν την ημέρα. Πάει καλά το πράμαν.  Θα βγούμεν που το καβούκιν σιγά σιγά.  Εχτές μάλιστα εδώκαμεν τζιαι τα μωρά λλίον της γιαγιάς, τζιαι επήαμεν για καφέν στη μπαραλίαν οι δκυό μας με την Αγάπη. (απλή χαρά της ζωής που εκτιμάς παραπάνω όταν έχεις μωρά μικρά). Εκάτσαμεν ι στο Starbucks (άμπατζιαι ξεχάσουμεν τη γεύσην του καφέ της ΧΤΕρνίας), να πούμεν τα δικά μας, να κοιταχτούμεν γλυκά στα μμάτια, να τη ρρωτήσω πως είναι ο εσσωτερικός της κόσμος, να της διηγηθώ με παραστατικόν τρόπον και για πολλοστή φφοράν ιστορίες που μου έρκουνται όταν κάθουμαι παραλίαν τζιαι πιάσει με η υπερβολική δόση της καφεΐνης.  Εγέλασεν που τη χχαλαρότηταν το τρίγωνον μουσούδιν μου.  Εφάτσιησα πάσ' τη ζάμπαν μου ξαφνικά γιατί εσκέφτηκα "Δκιάολε τί ωραία να πίνν

Εμπνευσμένος από τo τελευταίον Βλόγισμαν της φίλτατης Κκέηκ © (all rights reserved) , και για να σπάσω λλίγον τη σσοβαρότηταν του προηγουμένου Ππόστ μου που ήταν κάτι λλίον τηππρέσινγκ, ήρτεν μου να γράψω σήμμερα μίαν μικρήν λίσταν από αχχοεκκεντρικές εκφράσεις της Χώρας Της Ευκαιρίας  ( ΧΤΕρνία ), που έχουν να κάμουν με τη μ Πολιτικήν Ορθότηταν .  Σας παρακαλώ, καταλάβετε ότι αυτές τες εκφράσεις δέ τις χρησιμοποιούν συχνά/καθημερινά οι ΧΤΕρνιοι , μην τους πάρουμεν τους αθρώπους για τέλλια ψυχοπαθείς (Caveat  lector: εν τζιη Αγάπη μου που την ΧΤΕρνίαν , άρα απαλά μες τες προσβολές και τα κοσμητικά επίθετα για τους ΧΤΕρνιους ).   Επίσης θέλω να τονίσω, μέσον τούντου Ππόστ, την πλουσιότηταν και ελαστικότηταν της γλώσσας, το παιχνίδισμαν των λέξεων που αρέσκει πολλά τους ΧΤΕρνιους, και τον αυτοσαρκασμόν που έχουσιν.   Λλία που τούτα, εν τζιαι δικά μου, έτσι για να κάμμουμεν χάζι.  ππουστόγερος:   Chronosexual ππουστόκκελης:   Follicosexual  ζοππόβορτος πασιής:   Gravitationally Challeng

......στον παππούν μου που τον εκατάλησεν πηλέ, το καταραμμένον το Αλσζχάϊμερ. ------------------------------------------------- Στην πόλην μου την άλλην, τη θθετήν τρέσιη μεγάλος ποταμός κουλλουρωτός πλατύσιηλος λεισιήνες τυλιμένος τζίτρινος μαύρος σκοτεινός. Εξέππεσεν, έσιη τζαιρόν τωρά τζι δόξα του επνίηκεν μες στα βαθκειά με τ΄άσπρον το παμπάτζιην που 'ξηλείφτην -τόνους τζιαι τόνους εκουβάλαν κάποτε   στη ράσιην του περήφανα. Γέρος φαφούττης έμεινεν, ξηδόντας,  τες τούβλενες τες φάπρικες στες όχθες του εκλείσαν οι μαστόροι τζιαι εσιγήσαν οι τροσιοί, οι φτερωτές, τα εργαλεία τζι' οι βούφες του ρευμάτου που κάποτ' εκυβέρναν τζιαι δίαν τους πνοήν αγιώσασην εππέσασην να τζοιμιθούν  στην αγκαλλιάν του την υγρήν. Τζιαι τα ξιψυσιησμένα σίερα τραβωλοά στην Μάναν του τη θάλασσαν  πέρκι καλάρει το θθυμόν   τζιαι ννειάτα πίσω δώκει του. Αρνιέται τον η Αθάνατη: "Τα χρόννια σου επεράσασην τζιαι η χρειά σου ετέλλιωσεν. Καρτέρα γιέ μου πιον το θθάνατον της ξερασίας λύτρωση στ'

Είπα τζιαι ορκίστηκα να ζήσω τες διακοπές θετικός αυτήν την φοράν.  Όποτε έρτω Λαιστριγονίαν πιάννει με ψυχική αλλεργεία.  Είπα όχι, τούτην τη φοράν. Αννοιχτά τα Μμάθκια κάθε στιγμήν.  Αναπνοές σίουρες, γεμάτες αέραν σκονισμένον.  Ημι-Αρχηγός οικογένειας με πλατύν χαμόγελον.  Σίουρος ι στον ρόλον μου.  Κουντώ δύο μωρά σχεδό βρέφη μες τες αμαξούδες τους, 8,000 χλμ μακρυά που το σπίτιν τους.  Ταΐζω τα, ντύννω τα, περνούμεν καλά, τζ' ασ' είμαι μουσικός κλασσικός.  Ελαλούσαν μου πάντα οι καλοθελητές να σπουδάσω τίποτε της προκοπής για να φκάλλω καλά λεφτά να σαστώ ημίσιημου τζιαι να παρετήσω τες βλακείες τζιαι τες συθθέσεις.  Ευτυχώς που δεν άκουσα κανενού γιατί εκατάλαβα τωρά πως είχα εγώ δίκιον.  Ζιώ δύο μωρά, τη γυναίκαν μου (προσωρινά), έχω δικό μμου σπίτι, περνούμεν καλά, χωρίς πολλά αππώματα, σε μιαν που τες πιο δύσκολες και πολυέξοδες περιοχές της Χώρας της Ευκαιρίας.  Κάμνω 3 μήνες διακοπές το χρόνον που την πούγκαν, έχω μιαν φάουσαν μαθητές, το γράψιμον της μουσικής πάει

Έλυσα που την κούρασην αλλά άξιζεν την ταλαιπωρίαν.... Εν πυρά. Εν ωραία. Έχουμεν Τζιετ-Λαγκ. Θα επανέλθω.

Φεύκουμεν αύριο. Δέν θα ταξιδέψουμεν ανάλαφρα: 6 βαλίτσες. 3 αμαξούες (μια διπλή δυο μονές) 2 καρεκλούες που σούζουνται 2 κούννιες 20 ττενεκκούθκια γάλαν σκόνη 12 πιπερό 10 κουθκιά όουτμιαλ (άμπα τζιαι δεν έχουν στη Λαιστριγονίαν organic) 30 αλλαξιές cute, παπουτσάκια, κλατσούδες, φορεματάκια, πουκαμισάκια. 60 παιχνιδια που ακκάννεις, που σούζεις, που θωρείς με γρυλλωμένα μμάθκια, που σφίγγεις πάνω σου άμα λλείπει η μάμμα τζι ο παπάς 2 σάκκους του καγκουρό για κουβάλημαν μωρών μες τα αεροδρόμια της ευρώπης 5 πατανιούδες και παπάκια για να κοιμοιθούμεν στα ροπλάνα πας τον παπαν και τη μμάμμα 10 πιππήλλες μήπως εν σιωπούμεν μες τα ροπλάνα (μα εν να τσιριλλούν μετά που 8 ώρες πτήσην άραγε;) τζιαι αγριοθωρούν μας οι διπλανοί που τους χαλούμεν τη ακριβήν τους πτήσην. 25 ποδιές με αρκουδάκια/πιθηκάκια/τρακτούδκια/πριγκήπισσες/τραουλλούθκια Φαγιά/ρούχα εφεδρικά άμπα τζιαι φήκουμμας οι ευρωπαίοι χωρίς πτήσην Έκαμα τουντο δρομολόγιον σα φοιτητής και μετά, κάπου 32 φορές που επήα, τζιαι 32 που

Τα παράπονα τα πρώτα για την πατρίδαν είπαμεν τα.  Αν δέν πώ τζιαι τα καλά, θα σκουλλιστώ αρνητικότηταν, τζιαι αντί να ζώ στο Σήμμερα -όπως είναι ο μεγάλος Στόχος - θα ζω στο Εχτές .  Το Εχτές πολλά το φοούμαι γιατί παρ'όλον ότι επέρασεν, καταλάβω ώρες ώρες ότι έσιη παραπάνω πυγμήν τζιαι λόον που το Σήμμερα, στη ζωήν των παραπάνω αθρώπων including τη δδικήν μου.  Αν δέν μάθεις να ξαπολάς το Εχτές , στη σκέψη σου κάθε μέρα θα είναι σπιλακωμένες οι γεύσεις όλων των εμπειριών που ετρύγισες ι στο ταξίδι σσου, τζιαι που αντί να τες χωνέψεις, να τες αφήκεις να γινούν Μνήμη τζιαι Παρελθόν , θα επιμένεις να τες ματσιουλάς σαννα τζιαι έφαες τες πριν μισό λλεπτόν.  Όταν έχεις απροσδιόριστα νεύρα, βαρεμάραν, ή αντιδράς ι στο περιβάλλο σσου σάννα τζιαι φταίσσου ούλλα, ζιής ι στο Εχτές τζιαι γι' αυτόν φταίν σου τα πάντα, τζιαι δε ξέρεις συνειδητά   πού στο Εχτές εκόλλησες. Ξέρω ότι όποτε έχω νεύρα με την Λαιστριγονίαν , έσιη  να κάμει με το Εχτές.   Άρα κανεί.  Σήμμερα, ποιά καλά τζιαι

Ένας ευκολοκατανόητος συνθέτης σημμερινός που αξίζει να ακούσετε είναι ο Philip Glass. Του αρέσκει πολλά να βρίσκει όμορφες, παγκόσμιας απήχησης μελωδίες και να τες επαναλαμβάννει obsessively σχεδόν χωρίς παραλλαγές σε ούλλον στο κομμάτιν.  Επειδή οι μελωδίες του εν τόσον universal, πετυχχαίννει ο μινιμαλιστικός του τρόπος.  Τά κομμάθκια του εν σαν έναν καλοσχεδιασμένον χώρον που τον εδιακοσμήσαν με μίνιμαλ επίπλωσην.  Αντί να βαρκέσαι, πνάζει το αυτί σσου τζιαι μεινήσκει σου μια πίκρα με στο ννου σσου, τζιαι διερωτάσαι "Ήνταμπου έσιη τούτος ο άθρωπος τζιαι μαραζώννει με τόσον obsessive τρόπον;" Αλώπος εν πωτούτους που μετρούν τους στύλλους όπως περνούν, τες ρωγμές του πεζοδρομίου, τσιεκκάρει αν έσβησεν το κάζιν 12 φορές, ντζιήζει της μούττης του, μετά των αφκιών, μετά πισκαλλιά 3 φορές, τζιαι ύστερα να αρκέψει το γράψιμον. Έπιασεν δηλαδή τα αμμέ του τζιαι εγύρησεν τα σε καλόν...αν εκάμναμεν ούλλοι το ίδιον αντί να έχουμεν ανασφάλειαν με τα ζαβά μας, θα είμασταν τζιαι μεις ge

Αχ. Εκοντέψαν οι μέρες πάλε. Πιάννει με νευρικόν όποτε εννα πάω πίσω στη Λλαιστριγονίαν . Έπρεπεν ννα σιέρουμαι κανονικά, γιατί εννα δουν τα μωρά τον παππούν και τη γιαγιάν -καρτερούν μας πώς τζιαι πώς.  Επεθύμησα τζιαι  γ'ω πολλά την οικογένειαν μου, έχουμεν πολλά στενούς τζιαι φιλικούς δεσμούς.  Θα κάμουμεν τα καθιερωμένα τραπέζια, θα φιλοσοφίσουμεν, τζιαι θα κοντευτούμεν καλά.  'Εσιη τζαιρόν να τους δω.  Σιέρουμαι επίσης που θα έχει την ευκαιρίαν η Αγάπη να μιλήσει καλά τα ελληνικά της με άλλους εχτός από μ'έναν γιατί εγώ όλον ξητημασιές τζιαι εκφράσεις του στρατού που το 1990 της μαθθαίννω γιατί τζιαμαί έμεινα στάσιμος οπότε μιλά inappropriately. (π.χ. Την πρώτη φφοράν που επήαμεν μαζί Λαιστριγονίαν τζιαι ετζιέρασεν την η μάνα μου καφέν τζιαι κκέϊκ γεωγραφίαν, άμαν ετέλλειωσεν η Αγάπη είπεν ναν ευγενική τζιαι να μιλήση ελληνικά της μάνας μου:  εφάτσιησεν ττάππα της τζιοιλλιάς της και εκφώνησεν " εν ΚΑΒΛΑ κυρία μάμμα Διάσπορου " γιατί έτσι της έμαθα να λαλεί άμ

Εχτές έφαα την ημέραν ούλλην να γυρίζω ευτυχισμένος μες τον λάλλαρον σ'έναν ξέφωτον του δάσους κάπου βαθκιά στην πράσινην μου Πολιτείαν, για να δώ την ετήσιαν, τεράστιαν outdoor έκθεσην τέχνης, αττίκας, τζιαι παντός παλλιοπραμάτου που εκοσμούσεν κάποτε σπίθκια αθρώπων που τωρά ήεν πεθαμμένοι, ή κάθουνται σε γεροκομείον τζιαι θωρούν γυρόν με απλανές τζιαι ασπίνθηρον βλέμμα.   Αρκετές ώρες μακριά από την πόλην μου, η τοποθεσία τούτη κοιμάται ούλλον το χρόνον περιτριγυρισμένη από σιόννια, σφένδαμους, πεύκα, χαμηλούς λόφους, αρκούδες, ελάφκια, και πολλά λλίους αθρώπους -μόνον κάτι πελλοί μένουν τζιαμέ γυρόν, γιατί βρίσκουντην να ζιούν χωρίς ανέσεις ή πολλήν επαφήν με τον κόσμον, με τις κατσελλούες τους, τα τριφίλλια, το τράχτον τους, τζιαι δέν έχει το image τους να κάμει πολλά με την εικόναν των αμερικάνων που έχει ο average consumer ο ευρωπαίος.  Εν πλάσματα χαμογελαστά τζιαι ίλαρα, δέν πειράζουν μούγιαν.  Εχτός που το ττάκ τακ τακ τους δρυοκολάπτες, επικρατεί απόλυτη ησυχία εντεκάμισ

Το καλύτερον κομμάτιν που έγραψα ως τωρά είναι το τελευταίον μου τρίο του οποίου θωρείτε απόσπασμαν στο πλευρόν. Ανάγκασα με τούντο κομμάτιν τους παίχτες να μέν ηξέρουν πότε πρέπει να παίζουν ταυτόχρονα αν δεν παρακολουθούν τα μμάθκια ο ένας του άλλου τζιαι να θωρούν την παρτιτούραν τους άλλους σαν θωρούν τη δδικήν τους. Εν πολλά δύσκολον να το πετύχεις, αλλά δημιουργά εναν performance ηλεκτρισμένον, γιατί δε μπορούν οι παίχτες να χάσουν την συγκέντρωσην τους καθόλου.  Επίσης  άλλον πρόβλημαν είναι να αφεθούν ελεύθεροι να εκφράσουν τη μουσική τζιαι να μεν ισκέφτουνται πολλά.  Άρα ζητώ τους κάτι παράδοξον που αν δέν το δουλέψουν μέσα τους, μουσική δέν βκαίννει.   Τελικά η ιδέα ήταν πετυχεμμένη όπως αποδείχτηκεν, δέν εθυμώσαν μαζί μου οι μουσικοί όταν το επαίξαν (5 πρόβες της μμιάς ώρας κάμνουν θαύματα), τζιαι οι ακροατές αντιδράσαν πολλά  θετικά.  Περιττόν να πω πως δέν ακούεται ποττέ το κομμάτιν ακριβώς το ίδιον -κατάφτις- , έτσι είναι πιό ζωντανόν σαν οργανισμός και δέχεται τες αλλαγέ

--Φωτό του μάστρου Διάσπορου με την Σούλλαν την Φουκούν. Επειδή είμαι διακοπές τωρά τζιαι εχτός που τα μωρά τζιαι την Αγάπην μου, τζιαι το γράψιμον της μουσικής, δέν έχω άλλες επίγειες υποχρεώσεις ώσπου να πάμεν στη Λαιστριγονίαν που εφτομάς. Συγγενείς που δέ μμας αρέσκουν εν έχουμεν κοντά να μας τα πρίζουν με τα πρέπει τους, μόνον φίλους δκιαλεχτούς, οι οποίοι τυγχάννουν να με θεωρούν καλόν μάειραν, τζι όλον κλωθογυρίζουν το σπίτιν μας όπως τα όρνεα μόλις μάθουν ότι θα μαειρέψει ο Διάσπορος. Τζιαι  τονώννεται το Εγώ μου, τζιαι τρώμεν τζιαι πίννουμεν σαν να τζ' είμαστεν Κυπραίοι ούλλοι.  (Μόνον εγώ είμαι Κυπραίος μεταξύ).  Φυσικά, έμαθα τεχνικές που πολλές χώρες γιατί το θεωρώ βλακείαν να μετακομίσεις κάπου τζιαι να προσπαθείς να μαειρέφκεις μόνον ελληνικήν κουζίναν.  Ειδικά στη Χχώραν Της Ευκαιρίας που έχουμεν ούλες τες ράτσες, με τα μάρκετ τους τα εξωτικά, τζι επειδή ούλλοι ξένοι είμαστεν τζιαι έχουμεν το τουπέ να πηέννουμεν ο ένας στα μάρκετ του άλλου χωρίς κόμπλεξ τζιαι καχυ