Αντίκες στην Ύπαιθρον

Εχτές έφαα την ημέραν ούλλην να γυρίζω ευτυχισμένος μες τον λάλλαρον σ'έναν ξέφωτον του δάσους κάπου βαθκιά στην πράσινην μου Πολιτείαν, για να δώ την ετήσιαν, τεράστιαν outdoor έκθεσην τέχνης, αττίκας, τζιαι παντός παλλιοπραμάτου που εκοσμούσεν κάποτε σπίθκια αθρώπων που τωρά ήεν πεθαμμένοι, ή κάθουνται σε γεροκομείον τζιαι θωρούν γυρόν με απλανές τζιαι ασπίνθηρον βλέμμα.  

Αρκετές ώρες μακριά από την πόλην μου, η τοποθεσία τούτη κοιμάται ούλλον το χρόνον περιτριγυρισμένη από σιόννια, σφένδαμους, πεύκα, χαμηλούς λόφους, αρκούδες, ελάφκια, και πολλά λλίους αθρώπους -μόνον κάτι πελλοί μένουν τζιαμέ γυρόν, γιατί βρίσκουντην να ζιούν χωρίς ανέσεις ή πολλήν επαφήν με τον κόσμον, με τις κατσελλούες τους, τα τριφίλλια, το τράχτον τους, τζιαι δέν έχει το image τους να κάμει πολλά με την εικόναν των αμερικάνων που έχει ο average consumer ο ευρωπαίος.  Εν πλάσματα χαμογελαστά τζιαι ίλαρα, δέν πειράζουν μούγιαν.  Εχτός που το ττάκ τακ τακ τους δρυοκολάπτες, επικρατεί απόλυτη ησυχία εντεκάμιση μήνες το χρόνον, τζιαι ζιούν τα πλάσματα λάϊφσταϊλ ιδυλλιακόν.  

Τον υπόλοιπον μισόν μήναν του χρόνου γίνεται αφάνταστον παναΰριν, όταν οι κατοίκοι οργανώννουν το ετήσιον show Αττίκας που φέρνει 500 πωλητές που ούλλην την αμερικήν (οι παραπάνω αττικέρηδες εν λλίον κκιλίντζιροι οπότε γίνεται "του Woodstock") τζιαι οι οποίοι κατεβαίννουν με τα τεράστια ξημαρισμένα ττρέηλερ τους γεμάτα πράματα για να τα πουλήσουσην.  Άμαν ι στήσουν τες πολύχρωμες τους τζιαι όπως του τσίρκου τέντες, με τέλειαν τάξην τζιαι οργάνωσην (!), ξηπετάσσουνται με αλαλαγμούς 20,000 πλάσματα που τους θάμνους τζιαι τσιππώννουν πας τα πράματα απου φτάσει πρώτος -σαν τους Κυπραίους άμαν αννοίξη η πύλη του γηπέδου- τζιαι ποδοπαδκιούνται για να έβρουν τον κρυμμένον θησαυρόν που ήτε θα τους κάμει πλούσιους, ήτε θα βάλουν μες το σπίτιν τους να κάμνουν show ότι επιωρώσαν μόνον $100 ενώ αξίζει $1000.  Για δκυό εφτομάδες, αλλάσσουν σιέρκα παλιοπράματα αξίας $10-15 εκατομμυρίων (!), τζιαι παζαρεύκει ο κόσμος μες την πηράν τζιαι την βαρετήν τη μμυρωθκιάν που πάντα έχουν οι αττίκες.  (συνδιασμός οσμής μεταξύ γέρου άλουτου τζιαι σκόνης, υγρασίας, τζιαι κάτι απροσδιόριστου).

Εμέναν αρέσκει μου πολλά να πηέννω την τελευταίαν ημέραν.  Δε μμου αρέσκει να ποδοπαδκιούμε τζιαι να συναγωνίζουμε τον κάθε ππεζεβέγκην, τζιαι θέμας μισώ τα group activities που θυμίζουν προσφυγιάν.  Πηέννω όταν τους εμείναν λλία πράματα μόνον, τζιαι εν έσιη τόσον κόσμον τζιαι μπόρεις να τους παζαρέψεις πιό καλά γιατί θέλουν ννα τα ξεφορτωθούν.

Γιατί μου αρέσκει; Πρώτ' απ' όλα, πάντα έσιη πολλήν πλάκαν να νεκατώννουμαι με εκκεντρικούς γιατί πειράζω τους τζιαι κουρτίζω τους να λαλούν πελλάρες, δεύτερον πάντα βρίσκω ή έπιπλα, πίνακες, βάζα, βιβλία, πιάτα, πόμολα, χρυσαφικά -ούλλα που την ιστορικήν περίοδον του 1900-1930 που της έχω τρομερό φφετίχ και οπσέσσιον.  Επίπλωσα ούλλον μου το σπίτιν σχεδόν χωρίς να γοράσω πράμαν τζιενούρκον - λόγω τούντης έκθεσης (τζιαι άλλων μικρόττερων).  Αλλάσσεις τους την ταπετσαρίαν άμαν εν έπιπλα τζιαι κολλάς τα αν χρειαστεί, τα βάζα τζιαι τα κηροπήγια καθαρίζεις τα καλά που τες σκόνες τζιαι τες μούχλες, τους πίνακες ξησκονίζεις τους τζιαι κρεμμάζζεις τους σε φρέσκαν κορνίζαν, τζιαι τα χρυσαφικά ξαναγυαλλίζεις τα τζιαι δωρίζεις τα της Αγάπης, τζιαι δυά σου έναν φιλίν τζιαι έν νευριάζει που εκουβάλησες έσσω τούτα ούλλα τα λετσιασμένα τα παλλιοπράματα.

Τί ωραία να περπατάς γυρόν που την έκθεσην (παίρνει 9 ώρες).  Φαντάστου να έσιη απέραντες σειρές που  τέντες γεμάτες ξήσιηλες  με αντικείμενα ηλικίας 30 εώς 350 χρονών.  Κάθε τέντα ανοίκει σε διαφορετικόν πουλητήν, ο/η  οποίος/α, ειδικεύεται σε έναν είδος αττίκας, η μμιάν περίοδον, ή πουλά μόνον πράματα των $10-50,000, ή μόνον πράματα που ήβρεν πεταξούμενα.  Εχτές ώς τζιαι εκκλησιαστικές εικόνες βυζαντινές είδα, δίπλα που έναν πίνακαν 6 ποδών, με δέμαν τον Τουήτι και τον Συλβέστρον.  Οι εικόνες άξιζαν $5000 η μιά και ο Ττουήτης $10.  

Ατύχισα όμως φέτος τζιαι δέν ήβρα τίποτε αξιόλογον, επίσης ετόνισεμμου η Αγάπη μου ότι έχουμεν μωρά μιτσιά τωρά, τζιαι το πάτζιετ για παλιοπράματα ελλίανεν φέτος, τζιαι πρίν να γοράσω κάτι να θωρώ τη φωτογραφίαν τους.  Εχάσαμεν τζιαι που τες αττίκες...