Music genius Series #1: O Φιλιππής ο Γυαλλάκιας

Ένας ευκολοκατανόητος συνθέτης σημμερινός που αξίζει να ακούσετε είναι ο Philip Glass.

Του αρέσκει πολλά να βρίσκει όμορφες, παγκόσμιας απήχησης μελωδίες και να τες επαναλαμβάννει obsessively σχεδόν χωρίς παραλλαγές σε ούλλον στο κομμάτιν.  Επειδή οι μελωδίες του εν τόσον universal, πετυχχαίννει ο μινιμαλιστικός του τρόπος.  Τά κομμάθκια του εν σαν έναν καλοσχεδιασμένον χώρον που τον εδιακοσμήσαν με μίνιμαλ επίπλωσην.  Αντί να βαρκέσαι, πνάζει το αυτί σσου τζιαι μεινήσκει σου μια πίκρα με στο ννου σσου, τζιαι διερωτάσαι "Ήνταμπου έσιη τούτος ο άθρωπος τζιαι μαραζώννει με τόσον obsessive τρόπον;"

Αλώπος εν πωτούτους που μετρούν τους στύλλους όπως περνούν, τες ρωγμές του πεζοδρομίου, τσιεκκάρει αν έσβησεν το κάζιν 12 φορές, ντζιήζει της μούττης του, μετά των αφκιών, μετά πισκαλλιά 3 φορές, τζιαι ύστερα να αρκέψει το γράψιμον. Έπιασεν δηλαδή τα αμμέ του τζιαι εγύρησεν τα σε καλόν...αν εκάμναμεν ούλλοι το ίδιον αντί να έχουμεν ανασφάλειαν με τα ζαβά μας, θα είμασταν τζιαι μεις genius όπως τον κ. Φιλιππήν.  

Άλλοι γαδάροι που προσπαθούν να αντιγράψουν τούντο στυλ, κάμνουντα πίττες και ακούουνται πολλά boring τζιαι contrived, γιατί έν εκαταλάβαν το ππόϊντ του:

"Πιάστες Αδυναμίες σσου που τα φτιά, τζιαι γύριστες πούκουππα βάρτες να σου δουλέψουν τζιαι να σε εξυπηρετήσουν".

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Σοβαρά, έτσι που καταλήγω να σχολιάζω πρώτη όλα σου τα ποστ, φαίνουμαι stalker!! άκουσα τον φιλιππην στον γιουτουμπ γιατί εν μου το αννίει στην δουλειά το δικό σου. Εν ωραίο το κομματι που άκουσα, βέβαια εν τζαι καταλάβω που μουσική τίποτε, αλλά προσωπικά εμένα συγκινούν με πάααρα πολλά τα έγχορδα. Εσσει ένα κομμάτι, νομίζω εν του Έλγκαρ (τσέλλο) και βουρκώνω όποτε το ακούω.
Btw, το "πισκαλλιά 3 φορές" πάλε έφυρεν με. Νομίζω το μπλογκ σου εν πρέπει να το διαβάζω στη δουλειά.
7/14/2008 6:53 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Αν σε απολύσουν εν να φταίω Cake, τζιαι δε θα μπορώ που τες τύψεις.


Ο Έλγκαρ εν ωραίος πολλά. Αν σου αρέσκει το τσέλλο, άκου τα κομμάτια που έγραψεν ο Bach ---Unaccompanied Cello Suites, που μπορείς να τα έβρεις και στο YouTube εύκολα. Επίσης το κονσέρτον του Schumann, (Cello concerto in A minor)
εννα σε κάμει να δακρύσεις.
7/14/2008 10:53 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -...
Διαβάστε περισσότερα