Που τα Μωρά, Μουσικέ, εννα μάθεις πώς να 'σε Ελεύθερος.

Σήμμερα έπαιζα με την κόρην μου που είναι ακόμα κάτω που 'νού χρονού.  Ήρτεν μου να την βάλω να "παίξει" πιάνον για να δώ αν της αρέσκει.  Φυσικά, δέν ήθελα να μου ξημαρίσει το ακριβόν μου το πιάνον -που έφτυσα γαίμαν να το γοράσω- με τα σάλια της οπότε την έβαλα μπροστά από το μικρόν κόκκινο πιανούδι που έχει μόνο μμιάν οκτάβαν και είναι ακριβώς στο size της, το οποίον μόλις εγόρασεν η πεθθερά μου -η οποία δέ μμε χωνεύκει- για να "παίζουν τα μωρά".  

Πρώτα, σαν καλός διδάσκαλος που είμαι, έπαιξα εγώ μερικές νότες για να δεί ότι χτυπούμεν τα πλήκτρα, δέν τα βάζουμεν στο στόμαν μας να τα ακκάσουμεν, ούτε σιονώννουμεν το νερόν μας πάνω. Επαρακολούθαν με κάτι μματάκια πράσινα ππιρίλλαν γιατί πρώτην φοράν είδεν πιάνον τόσον μιτσήν -εν μαθημένη που παίζουμεν με την μάμμαν το αληθινόν για να ακούει τζιαι να χαρηεντίζεται/επιμορφώννεται.   Εθώρεν η ροκώλα, εθώρεν έντονα τζιαι πονηρά, ώσπου δέν άντεξεν άλλον και με εδιέκοψεν απότομα με ένα κονσέρτο πεντάλεπτου heavy metal solo πάνω στο πιανούδιν.  Μάνα μου το καημένον το πιανούδιν, έβκαλεν του την πίστην του.  Ευτυχώς που γράφω μουσικές avant garde και έχω ανοσίαν ι στους κατσιαρισμούς.  

Δώστου η μιτσιά πάτσους πάς τα μαύρα τα πλήκτρα, δώστου με τα δαχτυλούθκια πάς τα άσπρα, εγέλαν, επετάσσετουν πάνω κάτω, ππουνιές, γόνατα, ανγκόνες,  αν το έσωννεν σίουρα θα το επέτασσεν ι στο ακροατήριον όπως κάμνουν οι μεταλλάδες τζιαι θα του έβαζεν φωθκιάν.

Πρέπει να καταλάβετε πως για έναν παπάν που εν μουσικός να δει την κόρην του να ενθουσιάζεται έτσι με το πιάνον είναι πρώτ' απ' όλα απίστευτο συναίσθημαν ανεξερέτως του ότι τζιαι να κάμουν τα κοπελλούθκια σου φαίνεται σου υπέροχον.  ("Τασούλλα μου ου ου...βούρα τζιαι είπεν Αγγγγγου εν ννα πεθάνω που την περηφάνειαν!!!!!)

Άμα το μωρόν δε κάμει κάτι που δείχνει ότι σίουρα εκληρονόμισεν τα γονίδια σου τα Ανώτερα, άστα.  Κατουράς πάνω σου κανονικά.  Ειδικά άμαν είσε μουσικός, επειδή έχουμεν "ευαισθησίαν" και ορισμένα κόμπλεξ γιατί νοιώθωμεν μίαν μοναξιάν εμείς οι Κλασσικοί, όταν το μωρόν σου παίξει πρώτη φφοράν μουσική, ννομίζεις ότι εννάν ο Μότσαρτ ξαναγεννημένος.

νοιώθεις περήφανος όπως θα ένοιωθεν ένας ακκάουνταντ που θωρεί τον γιό ντου να μετρά τα παιχνίδκια του στο τέλος της ημέρας τζιαι να τους κάμνει τεπρισιηέϊσιον όταν σπάζουν ή να διά δάνεια το χαρτζηλλίκκην του των άλλων μωρών με τόκον μετρημένον σε σιοκολάτες (kidding).

Τέλοσπάντων, άκουα την μιτσιάν να φακκά του πιάνου, τζιαι ήρτεν μου μμια πολλά ωραία ιδέα για νέον κομμάτιν.  Εξηγώ:

Επειδή τα μωρά είναι από φύση τους obsessive compulsive, δημιουργούν πολλά ενδιαφέρων μουσικές γιατί συνήθως επαναλαμβάνουν τες ίδιες κινήσεις σαν το loop που λένε στην R&B. Φυσικά το μωρόν δέν παίζει τίποτε που ο average άνθρωπος θα θεωρούσεν μουσικήν -άλλον από ττακκουρήματα ρυθμικά και τυχαίες νότες δέ μπορεί να παίξει .  Γιά έναν κλασσικόν συνθέτη είναι -φιλοσοφικά μιλούμεν- το άκρον άωτον της δημιουργίας:  Το μωρόν παίζει σχεδόν χωρίς καθόλου κοινωνικές/μουσικές επιρροές, οδηγημένον αποκλειστικά από το ένστικτο και την κίνησην του σώματος.   Η "γλώσσα" που χρησιμοποιά είναι πολύ γνώριμη στα αφτιά του συνθέτη (αν έχεις ακούσει μοντέρναν κλασσικήν ξέρεις τί εννοώ) γιατί είναι αφτιά με προηγμένες ικανότητες, ενωμένα πας σε εγκέφαλον ο οποίος είναι απόλυτα εκπαιδευμένος στο να βρίσκει μοτίβα ή περίεργες συνδέσεις μεταξύ ήχων που το αφτίν του "απλού πολίτη"  δεν έχει την ικανότητα να πιάσει.  

Για να μέν τα πολυλογώ κι άλλον, ήρτεν μου η ιδέα να γράψω κάτω μιάν που τες δημιουργίες της κόρης μου που μου έμεινεν ι στον νού (είπαμεν, το μυαλόν του συνθέτη εν παράξενον -μπορεί να αθθυμάται τη σωστή σειράν μουσικών γεγονότων, έστω τζιαι άσχετων).

Θα γράψω λοιπόν τί έπαιξεν το μωρόν, για να τα χρησιμοποιήσω σε μιαν σειράν κομμαθκιών για πιάνον, όπου θα γράψω Παραλλαγές πάνω στες μελωδίες της.  

Εν άκουσα να το ξανακάμει άλλος οπότε έχει καλόν chance να κινήσω το ενδιαφέρον της μουσικής μου κοινότητας εδώ στην Χώραν της Ευκαιρίας.  Μιάν ημέραν, επίσης, θα τα δώσω της κόρης μου, όταν αρχίσει να καταλαββένει σε ποιού την αγκαλλιάν είχεν την ατυχίαν να γεννηθεί.