Αποχαιρετιστόν #3 Ο τρύγος έφτασεν
Πράσινο χτήμαν αμπελοφύτεφτον
στη μέσην του πελάγου σου εστάθηκα
ώρες.
Τζιαι ώς τον μαύρον ουρανόν
τα σιέρκα μου ψηλά εποταβριστήκασην
- σσhιννιά διμμένα
στο καράβιν του ξενιτεμού.
οι αμπελιές χορόν πολογιαστόν εκάμασην γυρόν μου
με τον λυράρην να τρααννιά
δκιαολεμένην λύραν
κλαμένος, τίτσιρος αγκάλλιασα την ρίζαν τους
ώσπ' ΄Αννοιξεν στο βάθος των κυμμάτων
τα φτερά η αυκή
τζιαι τα σταφύλια σου
ποθκιάντραπος ετρύγησα
τζιαι 'πήρα τα μιτά μου.
Σχόλια
Ti thelei na pei o poiitis?
Δέ θα ξανααναφερθώ σε αυτόν το θέμα.
Αν υπάρχει κάτι να πεις για το ποίημαν μου, ευπρόσδεχτον.
καταπληκτικό το ποιήμα!
η πολλή δημοκρατία ξερω το ότι βλαφτει αλλά ειμαι χρόνια αμερικήν τζιαι η δημοκρατία τζιαι το self-responsibility είναι το Α-Ω στην κοινωνίαν, δεν μου φεύκει εύκολα ;-)
Anw,kalo sou taksidi kai apo mena.
Oson afora to poiima, polla dionisiakon mpravo.
Oso gia ta arnhtika sxolia men xoloskas. Ena prama pou emaQa, isws logw hlikias isws logw amerkis, oti en pollhs o kosmos an katsoume na xoloskoume inta pou mas laloun enna mas gyrish. Aman kati en sou areskei aplws agnoa to.
εν καλά τζιαι σοφά τα λόγια σου τζιαι θα τα ακολουθήσω που δαμε τζιαι να πάει. Στην αμερικήν εφαρμόζω το καθημερινά.
To λοιπόν, στα εγγλέζικα δέ θα γράφω παρά σπάνια, εσκέφτηκα καλά-τωρά που έμαθα τζιαι το keyboard το ελληνικόν, τζιαι έκαμα τζιαι λλίην πρόοδον στην ορθογραφίαν/λεξιλόγιον, ήβρα τον εαυτόν μου που είχα ξεχάσει πουκάτω που μιαν συτζιάν.
Επίσης, τζιήνη η παττίχα ήταν η πιό γλυτζια που έφαα ποττέ μου, μούζην ναχουν οι καλλύττερες της Georgia.
υ.γ.
Τέλος Αυγούστου θα πάω Κύπρο.
Στα ελληνικά θα γράφω!
Θαυμάζω το λυρισμό σου (τούτα ούλλα που περιγράφεις σπάνια τα αισθάνομαι για τούτον τον τόπο), και δε στο κρύβω ότι ελπίζω να είναι ειλικρινής, και ότι δε θα χαθούν τα θετικά συναισθήματα, με την επιστροφή σου στη χώρα της ευκαιρίας...
ευχαριστώ σε. ότι μου πείς, θα να το ακούσω.
--ο λυρισμός εν χαραχτηριστικό τζιαι της μουσικής μου οπότε δέ θα χαθεί, τα Μμάτια αννοίξαν, δέ θθα ξανακλείσουν, έστω τζιαι τωρά που θα πάω στη Χώραν της ευκαιρίας. Άλλες εικόνες όμως έχω τζιηκάτω, που δέν έχουν ούλλοι στο μυαλόν τους. Ο φόβος μου είναι αν θα καταφέρω να μεταδώσω τζιαι τζιήνες τες εικόνες (ξέρεις, υπάρχει τζιέναν γεννικό συναίσθημα για την χώραν τζιήνην, μή θετικόν!) για να δείξω μιαν πλευράν της που δέ δείχνουν στα έργα τζιαι τα media....
To pio lypeteron enei oti to mono prama pou mporoume sthn Kypro na ertoume se apafi pou thn ameriki enei ta McDonalds tziai oi hliQies tainies. Polloi kypraioi ypsthrizoun oti h ameriki en eshei politismo. O logos omws ennen oti en eshei koultoura dakatw alla oti oi kypraoi en exoun thn efkaireia na ton doun. O diasporos en lampro paradeigma. H mousiki tou sthn Kypro Qa ton afhne katanhstiko. Sthn Ameriki eshei anQrwpous, oi kata anagki plousious, pou enna pierwsoun gia na akousoun thn mousiki tou. Polloi kamnou to mono tziai mono gia na enQarynoun neous kalitexnes.
κι αγναντευε
το γεγονός είναι ότι πάν οι περισσότεροι μόνο ΝΥ και Βέγκας. Αυτά προβάλλουν τα media στον κόσμο, αυτά θέλει ο τουρίστας απο 5000 μιλλια, πού να ξέρει τα άγνωστα, I don't blame them. Όμως, άν σε πάρω εγώ ΝΥ δέ θα σε πάρω στα ψώνια και τα τουριστικά. Θα πάμε Guggenheim Museum of Modern Art κάτι μικρές galleries στο Soho, θα πάμε να φάμε σε καταγώγια αυθεντική κουζίνα, κλπ. Άλλη εμπειρία. Αν βγείς εχτός των νόρμαλ τουριστικών οδών, θα πάθεις. Για μένα το καλύτερο μέρος στη γή είναι το Grand Canyon. Όταν κατεβείς το απύθμενο φαράγγι και κατσεις δίπλα απο τον colorado river ενώνεσαι με τη φύση τόσο που σου έρχεται να κλαίεις που τη χαρά σου. Άλλα πολλά. Οι μικρές πόλεις με καλοκάγαθους ανθρώπους. Θα σας πω για τους γείτονες μου τους 80ρηες που μου προσέχουν το σπίτι όπως μιλούμε τωρά, και μου κόβουν το γρασίδι όταν κόβουν το δικόν τους γιατί είναι αθρωπούδκια, μας φέρνουν φαγητό, δέν με είδαν ούτε μια φορά με ρατσισμό κλπ κλπ.
Θα τα γράφω. Σας ευχαριστώ! Μου εδώσατε απάντηση στο ερώτημα "Τι γράφει ο Διάσπορος στη διασποράν!"
Επιχείρηση ξετυλίγουμεν το πέπλον της μυστήριας πλανηταρχίδας (humor intended!_