Εκόντεψεν η ώρα

Την κυριακή φεύκουμεν.  Πως επεράσαν σχεδόν έξι εφτομάδες, έν το πιστεύκω.  Θα αφιερώσω το χρόνον που μας έμεινεν στη χαλαρότηταν του σώματος μου, το φαούσιασμαν πτηνών τζιαι χοιρινών, την απορρόφησην εμπειριών των αισθήσεων, αντοχήν της πυράς, απόλαυσην της δροσιάς σε πισίνες τζιαι θάλασσες, μωράκια μωράκια μωράκια.    Έμαθα κάτι δαμαί που ήρτα;;;  Είμαι καλλίττερος   Δία  Σπόρος τωρά;  Ότι έθελα να βάλω στη θέσην του εμπείκεν;;

Εζήτησα που τον νούν μου να αρπάξει πράματα έντονα, όμορφα, σκληρά που τον τόπον τούντην φοράν, έδωκεν μου τα ούλλα πόλικα, μακάρι ναν καλά το αδρωπούιν τζιημέσα στο ννούν που μεριμνά για μέναν.   Είδα τα ούλλα τα συμβάντα των διακοπών συμβολικά τζιαι ποιητικά, τες συνομιλίες, το σπίτι μου, τα αρχαία, τους δικούς.  Ξέρεις τι παει να πει να τρώεις με τέσσερις γεννιές γυρώ σσου βρε;  Τρέμουν οι τα τταβάννια που την ενέργεια.  Αλλά δεν το πολλοεχτιμάς αν δέν είσαι διασπορος.  Έκλεισα τα ούλλα μες το μυαλόν μου όι στο μπαούλον της ανάμνησης (είπαμεν, οι αναμνήσεις φέρνουν φθορά) αλλά στην γωννιάν του Κήπου, να στέκουν σαν τα αγάλματα, πυλωροί να τα ννιωθω που με προσέχουν.  Εκατάλαβα ότι χωρίς τον πόνον του χωρισμού τζιαι το conflict που έχω συνέχειαν για την ταυτότηταν μου δέ θα μπορούσα να δημιουργήσω.  Είμαι τυχερός που δε θθωρώ τους δικούς μου τζιαι την πατρίδαν μου γιατί αμαν έρτω, λειτουργώ κάθε λεπτόν σαννα τζιαιν η τελευταία μέρα μου στη γήν.  Τί ωραία!  Σημαίνει ζώ τη στιγμήν, άμαν θέλω.   Άτε, κάτι εμάθαμεν.

ππέεε.  εννα γράψω πολλην μουσικήν αμαν πάω πίσω.  Έχω τζι'εναν κομμάτιν υποψην που πετά που πάνω μου τες νύχτες τζιαι κελαηδά μου, θα το γράψω για να κρυσταλλώσω την εμπειρίαν τούντων 6 εφτομάδων,  θα γράψω για τον Πατεραν Διάσπορον τον Ττακκουριτήν ειδικόν τάμαν, το σκέφτουμαι μέρες.  Θέλω να το παίξουν στον Κήπον του με τα Αγάλματα το επόμενον καλοτζιέριν.  Χορωδία (σαν) την βυζαντινή, 2 καλλίφωνοι τραγουδιστάδες, ορχήστρα 13 μελής με παραδοσιακά όργανα -σάζι, σαντούρι, νέϋ, βιολι, λύρα, κλπ.  Θα ακούεται το κομμάτιν αρχαιον.  Γυρεύκω τη σωστην ποίησην αλλά δεν την ήβρα ακόμα.   Μιτσήν κομμάτιν 15-20 λεπτά.  Έχω κάτι κείμενα που τα βακχικά τζιαι ελευσίνια μυστήρια αλλά εννα μας θυμωθούν οι παπάδες.  Ήρτεν η ώρα του.