Οι κανόνες του αυτοσχεδιαστή.
Τί να τες κάμω πλέον τες νότες?
Γιατί να αρπάσσω το άπιαστον που το λαιμόν να το σφίγγω να το διπλώννω τζιαι να το σφηνώννω μές τη στενήν φυλακήν της γραφής?
Για να το παίζουν άλλοι? Άλλοι που έννεναι αέρκια της ψυσιής μου όσον τζι αν προσπαθήσουν?
Έτην ελευθερίαν κοπέλλια του αυτοσχεδιαστή.
Ένα σχέδιον απλόν, αρχιτεκτονικόν. Με περιορισμούς αδρούς: Χρόνος, ένταση, τεχνοτροπία. Που δαμέ τζι' α πάει εν ελεύθερος ο παίχτης να βάλει τη δικήν του τη ψυσιήν. Όι τη δική μμου. Εγιώ είμαι ο μέγας μηχανικός τζι εσού ο μέγας χτίστης.
Μέν μπαίννεις στα χωράφκια μου ακάλεστος, τζι εγιώ έν θα μπώ στα δικά σου.
Τζιαι παρέαν, αν κάτσουμεν τζι ακούσουμεν καλά ο ένας τον άλλον, θα φκάλουμεν ήχους τζιαι θα πλάσουμε φανταστικούς κόσμους .
Τούτη εν τζι η φιλία.
Τούτη εν τζι η αγάπη.
Λλίοι περιορισμοί, τζιαι λλίοι κανόνες μόνο.
Αυτοσχεδιασμός μόνον.
Ποττέ ξανά τες νότες. Ποττέ ξανά κονσέρβες ομορκιάς. Ποττέ ξανά εθθα ακούσω μουσικήν που ράδιο ψεύτικην, επέταξα 900 γκίκαπάϊτς μουσικήν εψές. Έσβησα τα που τα κοππιούτε να μέν με δηλητηριάζουν πλέον. Εχαθήκαν στον αιθέραν τζιαι οι Μπεττόβεν τζι οι άλλοι, τζι ούλλοι εχαθήκαν.
Ζωντανήν μουσικήν θα ακούω μόνον, ή τίποτε.
Έτσι θέλω να έναι η σχέση μου με τη Θεία Τέχνη, έτσι όπως ήταν τα πράματα για 100,000 χρόνια πρίν αρκέψουμεν να φυλακίζουμεν το 'Απιαστο σε δίσκους τζιαι πελλάρες. Γιατί? Γιατί τόσο μονόχνωτος Διάσπορε? Ε, είδα την αλήθκεια μμου, ο κόσμος τούτος εν ένα ψέμαν πλαστικόν. Μόνον η δική μου πραγματικότητα εν αληθινή. Καταλάβεις? Οι κανόνες εν δικοί μου. Η δύναμη, δική μου.
Θκιάολε εφέραν μας τα πάνω κάτω οι Αχρείοι, ευτυχώς, τζι εδώκαν μου ακόμα παραπάνω άδειαν να πάω στα άκρα. Ευχαριστώ τους. Πλέο δέν με ενδιαφέρει ο κόσμος "σας" ο σαπημένος λεβέντες μου, χαρήτε τον όσοι έν εκαταφέρετε να έβρετε τη δική σας αλήθκειαν.. Άκρα, άκρα, ορίζοντες, άλλοι κόσμοι, τέχνη, τέχνη τζι αθρώποι. Ποττέ έν ήμουν τόσο σίγουρος, ήρεμος.
---------------
Ο ηλεκτρισμός, περνά μέσα που πόρτες τζιαι φυλακές, στοιβάζεται, ξαπολιέται, αλλάσσει, τζιαι μιλά τη γλώσσαν των αγγέλων. Έτους ήχους που κάμνουν οι πλανήτες, οι γαλαξίες τζιαι η ύλη. Τούτην τη γλώσσαν την καθαρή μιλώ, όι τη σαπημένην των αθρώπων.
Γιατί να αρπάσσω το άπιαστον που το λαιμόν να το σφίγγω να το διπλώννω τζιαι να το σφηνώννω μές τη στενήν φυλακήν της γραφής?
Για να το παίζουν άλλοι? Άλλοι που έννεναι αέρκια της ψυσιής μου όσον τζι αν προσπαθήσουν?
Έτην ελευθερίαν κοπέλλια του αυτοσχεδιαστή.
Ένα σχέδιον απλόν, αρχιτεκτονικόν. Με περιορισμούς αδρούς: Χρόνος, ένταση, τεχνοτροπία. Που δαμέ τζι' α πάει εν ελεύθερος ο παίχτης να βάλει τη δικήν του τη ψυσιήν. Όι τη δική μμου. Εγιώ είμαι ο μέγας μηχανικός τζι εσού ο μέγας χτίστης.
Μέν μπαίννεις στα χωράφκια μου ακάλεστος, τζι εγιώ έν θα μπώ στα δικά σου.
Τζιαι παρέαν, αν κάτσουμεν τζι ακούσουμεν καλά ο ένας τον άλλον, θα φκάλουμεν ήχους τζιαι θα πλάσουμε φανταστικούς κόσμους .
Τούτη εν τζι η φιλία.
Τούτη εν τζι η αγάπη.
Λλίοι περιορισμοί, τζιαι λλίοι κανόνες μόνο.
Αυτοσχεδιασμός μόνον.
Ποττέ ξανά τες νότες. Ποττέ ξανά κονσέρβες ομορκιάς. Ποττέ ξανά εθθα ακούσω μουσικήν που ράδιο ψεύτικην, επέταξα 900 γκίκαπάϊτς μουσικήν εψές. Έσβησα τα που τα κοππιούτε να μέν με δηλητηριάζουν πλέον. Εχαθήκαν στον αιθέραν τζιαι οι Μπεττόβεν τζι οι άλλοι, τζι ούλλοι εχαθήκαν.
Ζωντανήν μουσικήν θα ακούω μόνον, ή τίποτε.
Έτσι θέλω να έναι η σχέση μου με τη Θεία Τέχνη, έτσι όπως ήταν τα πράματα για 100,000 χρόνια πρίν αρκέψουμεν να φυλακίζουμεν το 'Απιαστο σε δίσκους τζιαι πελλάρες. Γιατί? Γιατί τόσο μονόχνωτος Διάσπορε? Ε, είδα την αλήθκεια μμου, ο κόσμος τούτος εν ένα ψέμαν πλαστικόν. Μόνον η δική μου πραγματικότητα εν αληθινή. Καταλάβεις? Οι κανόνες εν δικοί μου. Η δύναμη, δική μου.
Θκιάολε εφέραν μας τα πάνω κάτω οι Αχρείοι, ευτυχώς, τζι εδώκαν μου ακόμα παραπάνω άδειαν να πάω στα άκρα. Ευχαριστώ τους. Πλέο δέν με ενδιαφέρει ο κόσμος "σας" ο σαπημένος λεβέντες μου, χαρήτε τον όσοι έν εκαταφέρετε να έβρετε τη δική σας αλήθκειαν.. Άκρα, άκρα, ορίζοντες, άλλοι κόσμοι, τέχνη, τέχνη τζι αθρώποι. Ποττέ έν ήμουν τόσο σίγουρος, ήρεμος.
---------------
Ο ηλεκτρισμός, περνά μέσα που πόρτες τζιαι φυλακές, στοιβάζεται, ξαπολιέται, αλλάσσει, τζιαι μιλά τη γλώσσαν των αγγέλων. Έτους ήχους που κάμνουν οι πλανήτες, οι γαλαξίες τζιαι η ύλη. Τούτην τη γλώσσαν την καθαρή μιλώ, όι τη σαπημένην των αθρώπων.
Σχόλια
Εσύ κάμνεις τη δική σου μουσική αλλά εμείς που ούτε να κάμουμε μουσική μπορούμε ούτε να ακούμε ζωντανά έχουμε πολλές ευκαιρίες, τι να κάμουμε?
Όταν σε είδα να κάμνεις εικαστικά με τους ήχους, ένωσα τον κόσμον που αλλάσσει τζιαι με πέρνει σε τόπους που εν εξαναπήεν άθρωπος. Πάντως το ηχητικόν μέρος του εργου ασκει μιαν παράξενην παρενόχλησην πάνω στες νοητικές δομές που εκατάφερα να οικοδομήσω για να επικοινωνώ με τον γνωστόν κόσμον, αντίθετα με το εικαστικόν μέρος που έφκαλλεν μιαν γλυκάδαν τζιαι μιαν ποίησην.
ιων
Κοντά είκοσι χρόνια μετά, θωρώ ξανά — ενήλικας πιον —, το Tous les Matins du Monde. Γίνεται να μεν πετάσει ο νους μου, η σκέψη, η καρκιά μου, σ' εσένα, ρε αρφέ;
Καλή να'ν' η ώρα σου. Ό,τι τζι αν κάμνεις, όπως τζι αν το κάμνεις· ό,τι τζι αν αγαπάς.
Яκουμής
όρφεους