Πρώτο συναίσθημα.



Ξαπολώ τους κόμπους έναν έναν τζιαι ππέφτει το σσιοινίν πάς το κατάστρωμαν.

Τζι επιστρέφουν τα συναισθήματα μου που εχαθήκαν τόσον τζαιρόν.

Ένα ένα.


Πρώτα ήρτεν η Μοναξιά. Μια έλλειψη μεγάλη.

Σχόλια

Ο χρήστης Joy Tears είπε…
Εν ήξερω πόσο άσιημα νιώθεις με τούτο το πρώτο συναίσθημα αλλά...έννεν τα συναισθήματα που μας κάμνουν να νιώθουμε ζωντανοί? Νομίζω καλύτερα να νιώθεις κάτι, έστω τζιαι μη ευχάριστο, παρά να μεν νιώθεις τίποτε...
11/02/2011 2:44 μ.μ.
Ο χρήστης Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε…
"Μόνοι ερκούμαστεν, τζιαι φεύκουμεν πιο μόνοι ...", Διάσπορε μου. Απλώς κουβαλούμεν τζιαι κουβαλεί μας η Αγάπη ενδιάμεσα...
11/02/2011 3:41 μ.μ.
Ο χρήστης marilou είπε…
Εν καλά που λέει ο/η joy tears. Εν άμα νίωθεις που ξέρεις πως είσαι ζωντανός,ότι και αν είναι τζίνο που νίωθεις. Μόνο που η μοναξιά εν το χειρότερο. Εν φοϊτσάρικη.
Εννα περάσει όμως και ελπίζω το επόμενο ναν η χαρά.
11/02/2011 3:43 μ.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
JoyTears

Μα έν είπα νιώθω άσχημα, χιχι, μοναξιάν είπα νιώθω. Έν έσιει άσχημα συναισθήματα, μόνον άσχημα interpretations. Γι αυτόν εν αλήθκεια τούτον που έγραψες. Φτάννει να νιώθεις, να είσαι ζωντανός τζι έν έσιει σχέση ΤΙ νιώθεις.


Αντζιελοσσιασμένη Μάγισσα..

Να προσθέσω μιά θεωρία: Αφού πιθανόν έν νιώθουμεν την μοναξιάν μας την ώραν που ερκούμαστεν τζιαι που φεύκουμεν, εν τραγικόν πως μόνον άμαν είμαστεν ζωντανοί τζιαι sentient νώθουμεν την έλλειψην.



Μαριλού

Είμαι άραγε μαζοχιστής (ρητορική ερώτηση) τζι αρέσκει μου η έλλειψη τζι η μοναξιά τόσον? Εν φοβερό συναίσθημα, προκαλεί με να δημιουργώ. Προκαλεί με να γεμώσω την έλλειψη.
11/03/2011 6:51 π.μ.
Ο χρήστης doccia είπε…
Αννοιχτηκεν ωραία κουβέντα δαμέ.... Αμα νιώθει κάποιος έλλειψη τζαι ειδικα συναισθηματικά τότε έρκεται κάτι , τζείνο το οτιδήποτε νέο τζαι γεμώνει το... κάποια στιγμή... Αρα προς το παρών αγαπητέ μου Διάσπορε κάμε υπομονή ...
Σκηνή Διάσπορου....
Διάσπορος στο κατάστρωμα γυρισμένος προς τη θάλασσα με ένα κενό προβληματισμένο, σκεπτικό, νοσταλγικό βλέμμα...Μετά που λλίο... νιώθει ένα αγγιγμα στον ώμο του ... Τούτο είναι η αρχή τησ πληρότητας.....
Με τούτο που έγραψα,ευελπιστώ κάποια στιγμή να ξανανιώσεις κάποια πράγματα..
11/03/2011 1:27 μ.μ.
Ο χρήστης Aceras Anthropophorum είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
11/03/2011 1:49 μ.μ.
Ο χρήστης Aceras Anthropophorum είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
11/03/2011 1:50 μ.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
doccia


Γι αυτό οι δημιουργοί εν μαζόχες. Προκαλούν του εαυτού τους ελλείψεις για να κάμνουν κενά, καλούπια, έτοιμα να γεμώσουν Νέο. Όσοι αντέχουν πάν καλά, δημιουργούν, ζούν εντάξει. Όσοι έν το αντέχουν τζιαι φκάλλουν τεράστιες τρύπες μέσα τους αρκέφκουν να τες γεμώννουν με άλλα πράματα, βλαβερές ουσίες, συμπεριφορές ακραίες.

Η διαχείριση του Κενού εν μάθημα που έπρεπε να διδάσκουν στες σχολές καλής τέχνης.
11/05/2011 8:17 π.μ.
Ο χρήστης doccia είπε…
Εχουμε πολλών ειδών δημιουργούς... ούλλοι είμαστε δημιουργοί, άλλοι εν μαζόχες όπως είπες τζαι άλλοι εν απλά δημιουργοί με πολλά όμορφες έννοιες....εξαρτάται που τοποθετείσαι...Καταληγω σε τζείνο που είπες τελευταίο ..Επρεπε να εδιδάσκετουν παντού..

Καλα θα ήταν αν εγεννιούμασταν τζαι είχαμεν ενα manual- instruction book για σωστή διαχείρηση της ζωής ...
11/05/2011 12:15 μ.μ.
Ο χρήστης Ξενικός είπε…
ποιός δημιουργός νιώθει μοναξιά την ώρα της δημιουργίας;
πελέκα την πέτρα, Διάσπορε!
κι ένας μόνο να θαυμάζει το έργο σου, δεν θα είσαι μόνος.
Ξενικός
11/12/2011 3:26 π.μ.
Ο χρήστης Aceras Anthropophorum είπε…
Το δεύτερο;
11/12/2011 10:13 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -...
Διαβάστε περισσότερα