Πρώτο συναίσθημα.
Ξαπολώ τους κόμπους έναν έναν τζιαι ππέφτει το σσιοινίν πάς το κατάστρωμαν.
Τζι επιστρέφουν τα συναισθήματα μου που εχαθήκαν τόσον τζαιρόν.
Ένα ένα.
Πρώτα ήρτεν η Μοναξιά. Μια έλλειψη μεγάλη.
Mondestrucken/Φεγγαρομέθυστος
Έγραψα έναν κομματούδι για πιάνο σήμερα το ξημέρωμα γλυτζιύν, νάκκο σκοτεινόν, ασημένιον. Ήρτεν μου την ώρα που έκαμνα μπάνιο μεταξύ σαπουνίσματος τζιαι σιαμπού. Έτο σε rough form, με όι πολλά καλόν ήχο, Βασικά είχα ξυπνήσει δημιουργικά ερεθισμένος (οι άντρες συνθέτες έχουν μιάν ειδικήν πουλλού της δημιουργίας η οποία όπως την κανονική που το πρωί πιάννει την η όρεξη ξυπνά τζιαι θέλει να ενεργήσει ερωτικά) εξύπνησεν λοιπόν η πουλλού μου του πνεύματος τζι έθελεν να ερωτευτεί γλυκά μιά πλευρά μου παλιά που έχω αφήσει πίσω. Εμίλησα της πρώτα της πλευράς, ψιθυριστά. Εκοιμάτουν δίπλα μου, εχαϊδευκα την τζι ετύλια τα μαλλιά της γυρόν που το δάκτυλο μου το μικρόν γεμάτος έρωταν. Άκουα την που ανάπνεεν στον ύπνον της το βαθύν -χρόνια είχε μείνει άγρυπνη η φτωχή, άδικα άγρυπνη, είχε αγριέψει, τα μάτια της ήταν πάντα κατακόκκινα τζιαι σκοτεινιασμένα συνέχεια. Μάνα μου την πλευρούδαν μου την πρωτόγονη, τζιαι δέν την άκουεν κανένας τότε, έσιει το παράπονο. Έν έξερεν ποττέ της να ξ
Σχόλια
Εννα περάσει όμως και ελπίζω το επόμενο ναν η χαρά.
Μα έν είπα νιώθω άσχημα, χιχι, μοναξιάν είπα νιώθω. Έν έσιει άσχημα συναισθήματα, μόνον άσχημα interpretations. Γι αυτόν εν αλήθκεια τούτον που έγραψες. Φτάννει να νιώθεις, να είσαι ζωντανός τζι έν έσιει σχέση ΤΙ νιώθεις.
Αντζιελοσσιασμένη Μάγισσα..
Να προσθέσω μιά θεωρία: Αφού πιθανόν έν νιώθουμεν την μοναξιάν μας την ώραν που ερκούμαστεν τζιαι που φεύκουμεν, εν τραγικόν πως μόνον άμαν είμαστεν ζωντανοί τζιαι sentient νώθουμεν την έλλειψην.
Μαριλού
Είμαι άραγε μαζοχιστής (ρητορική ερώτηση) τζι αρέσκει μου η έλλειψη τζι η μοναξιά τόσον? Εν φοβερό συναίσθημα, προκαλεί με να δημιουργώ. Προκαλεί με να γεμώσω την έλλειψη.
Σκηνή Διάσπορου....
Διάσπορος στο κατάστρωμα γυρισμένος προς τη θάλασσα με ένα κενό προβληματισμένο, σκεπτικό, νοσταλγικό βλέμμα...Μετά που λλίο... νιώθει ένα αγγιγμα στον ώμο του ... Τούτο είναι η αρχή τησ πληρότητας.....
Με τούτο που έγραψα,ευελπιστώ κάποια στιγμή να ξανανιώσεις κάποια πράγματα..
Γι αυτό οι δημιουργοί εν μαζόχες. Προκαλούν του εαυτού τους ελλείψεις για να κάμνουν κενά, καλούπια, έτοιμα να γεμώσουν Νέο. Όσοι αντέχουν πάν καλά, δημιουργούν, ζούν εντάξει. Όσοι έν το αντέχουν τζιαι φκάλλουν τεράστιες τρύπες μέσα τους αρκέφκουν να τες γεμώννουν με άλλα πράματα, βλαβερές ουσίες, συμπεριφορές ακραίες.
Η διαχείριση του Κενού εν μάθημα που έπρεπε να διδάσκουν στες σχολές καλής τέχνης.
Καλα θα ήταν αν εγεννιούμασταν τζαι είχαμεν ενα manual- instruction book για σωστή διαχείρηση της ζωής ...
πελέκα την πέτρα, Διάσπορε!
κι ένας μόνο να θαυμάζει το έργο σου, δεν θα είσαι μόνος.
Ξενικός