Η νηστεία της κοκακόλας, του καφέ, της σοκολάτας.

Κάθομαι τρέμοντας έξω στη βεράντα στο παγωμένο παγκάκι τα μεσάνυχτα με κλειστά τα μάτια και τσιγάρο στα χείλη.  Στη σιωπή της πόλης κρυμμένος  ακολουθώ το κροτάλισμα  των δεντρόκλαδων, γίνομαι ένα με την ουράνια ξύλινη μουσική παρέα με τον άνεμο που ταξιδεύει ψηλά ως στες κορφές και τις στέγες με τις καμινάδες.

Τρίτο βράδυ αγρυπνίας.  

Απαρνήθηκα το κορμί.   

Για να ελευθερωθεί το μυαλό του ανθρώπου, πρέπει το κορμί να ξεχαστεί, να λειτουργά μόνο αυτόματα..


Νηστεύω.   



Αφέθηκα στη λατρεία της κοκακόλας, του καφέ, της σιοκολάτας, της ζάχαρης.  Και του μονόωρου ύπνου.


Την πρώτη μέρα κουρασμένος.   Παραπονιέσαι κορμί.


Τη δεύτερη νιώθεις χάλια κορμί, μιλάς για πόνο.


Μα την τρίτη σιωπάς, κορμί, και το Μάτι το Μέσα ανοίγει.   



Κάτι ξέρουν οι 'σοφοί'   -αυτοί ομως τα έχουν με την λεγόμενη 'αμαρτία'  και την άρνηση της ηδονής   -εδώ διαφωνώ με τους 'σοφούς'.  Υπάρχουν πολλά είδη άρνησης του κορμιού.  Η διαδικασία είναι η σημαντική, όχι το αντικείμενο άρνησης.


Καφές.  


Θάλασσα η ηδονή, ο έρωτας.   Ποτάμια τα αισθήματα.

Η αδρεναλίνη χείμαρρος στους νευρώνες του μυαλού.


Με τον εσωτερικός άνεμο να ουρλιάζει μές τις πεδιάδες.


Την τρίτη μέρα κορμί μ' αφήνεις  ελευθερο να σκεφτώ καθαρά, χωρίς το Έξω να επηρεάζει
την δημιουργία.




Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
μα εν που τα καλά καθαρή τζιείνη η σκέψη;
Ο χρήστης rosetta clone είπε…
Diaspore,

afti ti fora to "esteiles" to anagnostiko sou koino.. Den ehei logia.. :)) Ehei meinei afono..
Ego na sou po, xero oti i nisteia voithaei na leitourgisei o nous anexartita apo to soma, alla den ixera oti i nisteia tis sokolatas ehei tetoia epidrasi.. Ap' oti thimamai dld, zahari, kakao kai nikotini narkonoun ta sinaisthimata.. Giafto alloste kapnizoume stis sinaisthimatika diskoles stigmes pio entona, no?
Eho berdeftei ligo gia to pos leitourgei i nisteia sou.. Pls clarify otan epistrepseis ston planiti gi :)
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
(Διάσπορος αυτοεξόριστος στο σύμπαν)







Καθαρή η σκέψη, καθαρότατη.

Δεν μιλώ για τη σκέψη του εγκεφάλου. Τον εγκέφαλο πρέπει να τον συγχίζεις, να του φέρνεις τα πάνω κάτω.

Μιλώ για αισθήσεις άλλες που αννοίουν οταν απαρνηθείς τον ύπνο μόνιμα, με αδρεναλίνη μπόλικη του καφέ και της σιοκολάτας. Ναρκώνουνται τα συναισθήματα, και οταν κοιμηθούν για τα καλά ανοίγουν οι πόρτες οι άλλες του ασυνείδητου, ακούεις καθαρά μόνο τον κόσμο της μουσικής που πλάθεις και ενώννεται η ουσία σου με την πηγή της έμπνευσης. Ώς εδώ όμως. Αν προσπαθήσεις να το κάνεις με ποιό δυνατές ουσίες, χάνεται η πηγή. Το μόνο που επιτρέπω του εαυτού για να 'ξεφύγει' είναι ο καφές και η ζάχαρη, το κακάο, τη σοκολάτα. Τα υπόλοιπα τα βρίσκει μόνος του. Αντέχω τη νηστεια για ένα φεγγάρι..

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Τρώγοντας το Ντούριαν