Σάν το δέρμα του φιδιού
να πιστέψω στο δικό μου έρωτα
και μές την μέθη του θεού τώρα που χάθηκα να σου το ψιθυρίσω
το "χαίρω"
γνωστή μου αγαπημένη
και νιόπαντρη.
Παράξενα θα με κοιτάξεις,
"πώς μπορείς να χαίρεσαι, δέ βλέπεις που πεθαίνω?"
-έτσι θα πείς
μα γλυκά θα σ' το τραγουδήσει το νέυ μου
"δές πώς με θάνατο γεννιέται ο έρωτας".
Τα σπίτια στην πλατεία εφώτισε η πυρά στο Γάμο σου
σε παίρνουνε δεμένη δυό άλογα εκεί να καείς
Μή φοβηθείς τον πόνο
Νύφη
στο λένε τα νταούλια, τα χειροκροτήματα,
στο λέω εγώ, ιδρωμένος μές το χορό μου
κι αν δέν πιστέψεις εμένα
ίσως πεισθείς με το τραγούδι μου.
Και να σταθείς ακίνητη,
χωρίς αντίσταση ή χτυποκάρδι
γυμνοσάνδαλη, καιόμενη νύφη
σήκωσε τα χέρια σάν η φωτιά θα κάψει το σχοινί
δόθου στο γλέντι της
Νά! δυό Εαυτές, η μιά ελεύθερη, η άλλη φυλακισμένη.
δίνουν τη σάρκα τους τροφή στη φλόγα
Θυμάσαι άραγε πώς ψάχνουμε στη χόβολη μετά?
Θα σε θυμίσω.
Γονατιστοί, αόμματοι και ψηλαφώντας ψάχνουμε
μέχρι τα δάχτυλα να ακουμπήσουν το Πράσινο Αβγό.
"Χαίρω" "Χαίρω"
Σχόλια