Η απλοποίηση της Ελπίδας.

Σοβαρεύκουν τα πράματα στη γήν.  Θετικά νέα στον κόσμο, στην κοινωνία, λλία.  Ο καθένας θωρώ να κλείεται στον εαυτόν του που το άγχος των κακών νέων τζιαι της ανασφάλειας.  Κόμα πιό λλία περιμένω νέα καλά που την πατρίδα.  Τζι η υγεία των γονιών πάει σταθερά προς το χειρότερο.  Πράματα φυσιολογικά, του κύκλου της ζωής.   Θυμούμαι έτσι ώρες  παλιές χρονιές που η σκέψη μου μετά τες διακοπές ήταν "πόσους μαθητές να πιάσω φέτος για να έχω τζιαι χρόνον να δημιουργώ?"  Πού έτσι πολυτέλειες φέτος..?

Αλλάξαν τα πράματα.  Φέτος που την πολλήν ανασφάλειαν, σάν καλόν μέλος της μαζικής κοινωνικής καταστροφής που μας ήβρεν δακάτω, αγχώθηκα τζι  εμάζεψα όποιον έξτρα μαθητήν ήβρα τζι εγέμωσα, δόξα τη θεό, δουλειά.  Όπως ελάλεν πάντα ο τζιύρης μου "άμαν έσιεις καλόν όνομαν, έν φοάσαι".   Αποδείχτηκεν σωστός ο γέρος.   Στη μέση της κρίσης, εγώ εκαταπιάστηκα να  δυναμώσω το στούτιο.  Οι υπολογισμοί για φέτος λαλούν θα έχω 48 μαθητές να κυβερνήσω.  Τζιαι τούτη η απλή εκπλήρωση της Βασικής Ανάγκης, η δράση η βασισμένη στο  δικαιώμα ενός πλασμάτου να πολεμά για το καλόν του άμαν έβρει εμπόδιον, γεμώννει με δύναμη.   Τζι έφυεν μου το άγχος της επιβίωσης.  Εγέμωσα δύναμην.

Τζιαι τούτην τη δύναμην θα τη χρησιμοποιήσω για να γεννήσω Ελπίδαν τζιαι να την μεταφέρω σε άλλους.


Στον αέραν που αναπνέουμεν σκορπίζουν μας τα δηλητήρια της παράνοιας τζιαι του ελέγχου της ζωής μας μέσα που το φόβον.  Αρνούμαι να φοηθώ.  Αρνούμαι, τζιαι τούτον εν πιό σημαντικόν, να ενδώσω στο φόον τζιαι την αρνητικότητα.

Μόνον η Ελπίδα σώζει τον άθρωπον.

Η ελπίδα μου εν βασισμένη συμβολικά πάς σε δύο αριθμούς.  Απλοποιώ τη φιλοσοφία της ζωής μου.   Θκυό αριθμοί:   Το  μηδέν, τζιαι το ένα.  Το Μηδέν εν στάση, σκέψη, προετοιμασία, πρόθεση, εγκυμοσύνη.  Τζιαι το Ένα εν δημιουργία.
Εν εκπνοή-αναπνοή.  Τίποτε άλλο δέ χρειάζουμαι.

Βασικές ανάγκες=Εκπνοή.
Δημιουργία=αναπνοή

Έκφραση=εκπνοή
Όρεξη για επιβίωση=αναπνοή


Μα εν τόσον απλό.  Τόσον πολλά πολλά απλό.