Το Διπλό παράθυρο
Κάθεσαι μπροστά που το κλειστό παράθυρο.
Μές το μισοσκόταδο.
Θωρείς έξω, ο ουρανός εν μπλέ, η θάλασσα εν ήρεμη, έσιει κάτι συννεφούθκια που κρέμμουνται ήσυχα πάς τον καμβά του ουρανού.
Λαλείς "άς ανοίξω λλίο το παράθυρο να μπεί δροσιά του Μάη"
Αννοίεις το λλίο, τζιαι καταλάβεις πως ήταν οπτασία, εν θεοσκότεινα έξω.
Σιέζεσαι πάνω σου, βουράς να το κλείσεις, εν πολλά πιό καλά να ζείς με την οπτασία του μπλέ πόξω που το παράθυρο.
"Να μέν το ξανανοίξω" λαλείς, τζι εθελοτυφλείς. Κάθεσαι στ' αβκά σου, εν καλή τζιαι η οπτασία, η υπόσχεση του ήλιου που θωρείς χωρίς να συμμετέχεις.
Εν φοβερό το σκοτάδι που είδες έξω που το μισάνοιχτο παράθυρο. Ποτέ ξανά.
Μα ρε άθρωπε μου, έν τζιαι ξέρεις, άμα μισανοίξει το παράθυρο έντζιαι θωρείς έξω ολάν. Έσιει καθρέφτην πίσω που το παράθυρο τζιαι η σκοτεινιά που θωρείς εν που το δωμάτιο σσου που καθρεφτίζεται πάνω του η μαύρη τζιαι γέριμη.
Τζι αν το αννοίξεις διάπλατα τζιαι τραβήσεις να φύει ο καθρέφτης, τότε εννα δείς το Φώς το Αληθινό. Θα δείς πως είσαι ολόκληρος Φώς.
Μέ φοάσαι, έν θα στραωθείς.
Σχόλια
Ή μπορεί να φοούμαστε το φως μας και να θέλουμε το φως κάποιου άλλου.
Έχει πολλήν ομορφιάν η προσπάθεια, η δύναμη που θέλει το χερούλι για να γυρίσει, το τρίξιμο του παραθύρου και η αλλαγή στην αίσθηση, ο αέρας που έρχεται μέσα.
Μπορεί το πρώτο στάδιο να είναι τι νιώθουμε με την αφή/το δέρμα μας ( αέρας,κίνηση, αγάπη, ζωντάνια ) παρά με την όραση. Τα μάτια θέλουν χρόνο να προσαρμοστούν στις αλλαγές, το άγγιγμα στο δέρμα είναι πιο άμεσο.
Τελικά Διάσπορε ο πιο μεγάλος φόβος είναι ο φόβος του φωτός/της ζωής/του καλού/του θετικού;;;;
http://www.google.ch/images?q=bonnard&um=1&hl=fr&tbs=isch:1&sa=N&start=0&ndsp=20
Φοούμαστε το Φώς μας. Εν η αθρώπινη φύση έτσι.
Νεράϊδα
Εν το κορμί που νιώθει πρώτο, όι τα μμάθκια. Αισθάνεται ολόκληρο, βρίσκει νόημα τζιαι μεταφράζει. Ναι καλή μου, ο φόος του θετικού εν ο μεγαλύτερος. Τί θα γίνει άμα αρχίσουμε να Βλέπουμε συνέχεις τζιαι να δημιουργούμε με προσοχή στραμμένη προς το φώς? Εν μεγάλος φόος. Πιό εύκολο να αναλύουμε, να αναμασούμε.
Κανεί?
Aceras
Αέρφιν, κανεί τα σκοτεινά. Εννα βάλω έναν που τους πίνακες που έπεψες!