Η ηρεμία

Ηρεμία.

Η ηρεμία δέν είναι ακίνητη.

Η ηρεμία δέν έρκεται με την απραγία.

Η ηρεμία δέν είναι κόρη της εμμονής.

Η ηρεμία δέν έρκεται με την πάλη της φουρτούνας.

Μιάν ακκάννει, μιάν φιλά.

Μιάν πετάσσεται, μιάν κάθεται.

Κατακόκκινη, γαλαζοφορούσα.

Κρούζει τα σωθικά, τζι αγκαλιάζει.

Η ηρεμία εν η παρακολούθηση της φουρτούνας που απόσταση
μαζί με τη συμμετοχή μές τα κύμματα.

Πιέ το θαλασσινό νερό, μές τα ρουθούνια του έμπα.
Τζιαι ταυτόχρονα δέ τον εαυτό που ψηλά, δέ τον να πνίεται τζιαι κολύμπα μές την
Ηρεμία.


Η ηρεμία δέν είναι ευτυχία. Η ηρεμία εν παντιστήρι τζιαι τούτη.



Σχόλια

Ο χρήστης ρίτσα είπε…
ωραία μουσική
6/08/2010 8:23 π.μ.
Ο χρήστης Joy Tears είπε…
Γιατί εν κατακόκκινη και γαλαζοφορούσα? Κόκκινο επειδή εν το χρώμα της αναστάτωσης και γαλάζιο επειδή εν το χρώμα της γαλήνης? Δηλαδή εν μείγμα η ηρεμία?
6/08/2010 11:51 π.μ.
Ο χρήστης Neraida είπε…
Δυναμική ηρεμία!

Αρέσκει μου η μουσική!
6/08/2010 12:23 μ.μ.
Ο χρήστης Κασσάνδρα είπε…
Μόνο μια ψυχή γεμάτη απελπισία μπορεί να κερδίσει την ηρεμία, και αν μια ψυχή είναι απελπισμένη, τότε έχει αγαπήσει με πάθος, και σίγουρα Ξέρει να αγαπά ολόκληρο τον κόσμο.
6/08/2010 5:41 μ.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
ρίτσα

αγαπημένο τραγούδι, ούλλο χαλαρή ελπίδα


rain tears

Εν μείγμα η ηρεμία, έσιει τίποτε που εν μονόπλευρο μές τούντον κόσμο?


Νεράϊδα

Μέσα που τη φωθκιά, κρυός.


Κασσάνδρα

Εν η απελπισία που γεννά τον πόθο της αγάπης. Χωρίς απελπισία πίστη δέν θα είχαμε..
6/08/2010 10:49 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -...
Διαβάστε περισσότερα