Μετά τις διακοπές
Ο ουρανός εν τζιαι ποδά πογιατισμένος που τη θάλασσα γαλανός, λλίο ξασπρισμένος, νικά το πράσινο που καθρεφτίζεται αντί το χρυσόξερο.
Τζιαι στους κάμπους μας χορεύκουν μές τον άνεμο καταπράσινα τα στάχυα.
Εκατό φάτσες διαφορετικές περνούν κάθε λεπτό έξω που το παράθυρο. Τζιαι πασιήες, πολλοί πασιήες, εξίχασα πως ένας στους τρείς δακάτω εν πάνω που 150 κιλά. Να ζήσουν τα μακτόναλτς που ρουφούν οι φτωσιοί, τα φτηνά τζιαι ζουμερά φτηνοφαγιά.
Τζι αυτοκίνητα χιλιάδες, μεγάλα, βιαστικά, να βουρούν με αγένεια.
Ούλλα εν τα ίδια, όπως τα άφησα πρίν τρείς τόσους μήνες.
Μόνον εγώ έν είμαι ο ίδιος. Μυρίζω κόμα χώμα κότσσινο, τζιαι το δέρμα μου εν σκούρο ηλιοφαημένο. Οι μύς πονούν ακόμα που την πέτρα. 10 εβδομάδες ασκητής της πέτρας, αγρίεψα, τζι ο κόσμος ο πολλύς δαμέ αχχώννει με. Ρε, βρωμεί καυσαέριον η πόλη. Τζι έν έσιει κουρκουτάες πούποτε.
Πίννω την κοκακόλα μου στη βεράντα με τσιγάρο, έν ιδρώννω καθόλου, τζιαι περιμένω.
Στην ασφυχτικά μικρή μμου γειτονιάν, οι γειτόνισσες οι γελαστές ακούουν αφρικάνικη μουσική καθώς απλώννουν ρούχα παρέα με τα 10 τους κοπελλούθκια, τζιαι ο καμποτιανός ο γεωργός διαλαλεί τη φρέσκαν του σιταροπούλλα που το διπλοκάμπινο. Μες τούντην ασφυξία των σπιθκιών των κολλητών, είμαι πάλε μόνος μου να ζώ όπως θέλω. Τζι επήα οπότε στο σούπερμάρκετ το πρωί με τες πυζιάμες μου τες ριγέ, για να απολαύσω το τί σημαίνει "είμαστεν ούλλοι ξένοι".
Θκιεβάζω τα νέα: Ένας γείτος εμασιέρωσεν τη γεναίκαν τζιαι την καύκαν του.
Τζιαι το γρασίδι μμου εν λαμπερό, με σταγονούες δρόσου πάς τες λεπιδούες του. Τζιυλιούμαι πάνω του σάν τον κάττον. Επεθύμισα το πολλά.
Λαλώ να πάω στο δάσος, να δούμεν τί θα γινεί επιτέλους.
Τζιαι στους κάμπους μας χορεύκουν μές τον άνεμο καταπράσινα τα στάχυα.
Εκατό φάτσες διαφορετικές περνούν κάθε λεπτό έξω που το παράθυρο. Τζιαι πασιήες, πολλοί πασιήες, εξίχασα πως ένας στους τρείς δακάτω εν πάνω που 150 κιλά. Να ζήσουν τα μακτόναλτς που ρουφούν οι φτωσιοί, τα φτηνά τζιαι ζουμερά φτηνοφαγιά.
Τζι αυτοκίνητα χιλιάδες, μεγάλα, βιαστικά, να βουρούν με αγένεια.
Ούλλα εν τα ίδια, όπως τα άφησα πρίν τρείς τόσους μήνες.
Μόνον εγώ έν είμαι ο ίδιος. Μυρίζω κόμα χώμα κότσσινο, τζιαι το δέρμα μου εν σκούρο ηλιοφαημένο. Οι μύς πονούν ακόμα που την πέτρα. 10 εβδομάδες ασκητής της πέτρας, αγρίεψα, τζι ο κόσμος ο πολλύς δαμέ αχχώννει με. Ρε, βρωμεί καυσαέριον η πόλη. Τζι έν έσιει κουρκουτάες πούποτε.
Πίννω την κοκακόλα μου στη βεράντα με τσιγάρο, έν ιδρώννω καθόλου, τζιαι περιμένω.
Στην ασφυχτικά μικρή μμου γειτονιάν, οι γειτόνισσες οι γελαστές ακούουν αφρικάνικη μουσική καθώς απλώννουν ρούχα παρέα με τα 10 τους κοπελλούθκια, τζιαι ο καμποτιανός ο γεωργός διαλαλεί τη φρέσκαν του σιταροπούλλα που το διπλοκάμπινο. Μες τούντην ασφυξία των σπιθκιών των κολλητών, είμαι πάλε μόνος μου να ζώ όπως θέλω. Τζι επήα οπότε στο σούπερμάρκετ το πρωί με τες πυζιάμες μου τες ριγέ, για να απολαύσω το τί σημαίνει "είμαστεν ούλλοι ξένοι".
Θκιεβάζω τα νέα: Ένας γείτος εμασιέρωσεν τη γεναίκαν τζιαι την καύκαν του.
Τζιαι το γρασίδι μμου εν λαμπερό, με σταγονούες δρόσου πάς τες λεπιδούες του. Τζιυλιούμαι πάνω του σάν τον κάττον. Επεθύμισα το πολλά.
Λαλώ να πάω στο δάσος, να δούμεν τί θα γινεί επιτέλους.
Σχόλια
Επέρασε πολλά γρήγορα τούτο το καλοκαίρι...
Φίλε μου είμαι σίουρος ότι κάτι θα εύρεις μες το δάσος. Πάαιννε τζιαι καρτερά σε.
Τρείς μήνες. Παράξενους. Η πρώτη μέρα πίσω στη δεύτερη πατρίδα ήταν ακόμα πιό παράξενη.
aceras
Όπως το είπες φίλε. Επήα, τζιαι κάτι ήβρα. Κάτι χειροπιαστό, τζιαι κάτι άϋλο. Το χειροπιαστό ήταν ένα κομμάτι βαλανιδιά που εκόπηκε που μιάν που τες "κορούδες" που μου κρατούν συντροφιά στο δάσος. Ελυπήθηκα το να το κρούσουν οι δασονόμοι, τζι έπιασα το που το βουνάρι που εκάμαν με τη δεντροκοπτική τους τζι έφερα το έσσω να το σκαλίσω. Έτσι μου είπεν η βαλανιδιά να κάμω. Εν ωραίο ξύλο, σκληρό πολλά τζιαι ξανθό.
Καληνυχτίζω.
Έφερα ζωντανήν την ανάγκη να πλάθω τζιαι με τα σιέρκα μου. Ήταν βαρετό κλωνί, 20-30 κιλά, τζι εκπλάγηκα που το έσωννα. Είδες τα καλά της κύπρου ρε? Εκάμαμεν τζιαι μύς χαχαχα.
Ina
In the woods, παρέα με τους σκίουρους τζιαι τους βράχους.