Πέτρενος σουρρεαλισμός. Το Πάνθεον της συνεργασίας.

Ερώτησες με κάτι.  Τζι απαντώ σου...



(πρόλογος:   Μές την παράξενη μεσοκαλοκαιρινή δυσφορία, την υπαρξιακή ανασφάλεια, μές τη μεταβατική πικρή μου αποξένωση,  μακρυά που πόλη τζι αθρώπους που εθκιάλεξα να ζήσω για τρείς μήνες ακολουθώντας μόνο το ένστιχτο της επιβίωσης, ήβρα νέο μέσον έκφρασης.  Τη σκλερή πέτρα.  Σιέρουμαι πάρα πολλά.  Ενόμιζα θα με επεριόριζε το μέσον της πέτρας, εν τόσο απόλυτο μέσο, τζι η δουλειά της βίαιη, δογματική.   Εν ρίζες όμως, πραγματικές, οι μόνες ρίζες που άφηκα στην κύπρο να βλαστήσουν.  Ποττέ έν έδωσα σε τζιείντη γή κάτι δικό μου να με θυμάται.)




Το   Πάνθεον μου, τα τρία είδωλα που στέκουνται στες πύλες της ψυσιής.   Έναν του Αιθέρα,  έναν της Γής, έναν με διπλό στοιχείο  της Φωθκιάς τζιαι του Νερού.








Ο   Πέτοντας, μαρμάρενος  - πέτρα μεταμορφωτική, επλάστηκεν που τη φωθκιάν τζιαι την κουφόβρασην του ηφαιστείου.  Που το χρυσόν του το κλουβί πασκίζει ο  Πέτοντας συνέχεια να φεύκει, μισός πουλλί, μισός άδρωπος.  Πόθκια έν έσιει, να μέν πατά ποττέ πάνω στη γή, εν πάντα του Αέρας, στοιχείον που ήσυχον ποττέ του έν κάθεται, σε κίνηση συνέχεια.  Νιώθει, πονεί, αγαπά, μιλά, έν φοάται.  Πάλλεται το κορμίν του, σάν το κύμμαν το αόρατο.







Ο  Πρίλλατσος,  πέτρα ιζηματογενής του ωκεανού του αρχαίου.   Τούτος με προσέχει να μέν ξεφύγω που τα Γήινα..  Κάθεται με τα τέσσερα του γερά πάνω στη Γή,  εν χώμα, στερεοπατά,  τζι η τζιεφαλή του εν βαρετή, τετράγωνη.  Θωρεί τον ουρανό τζι έσιει πολλήν εμπιστοσύνην στη λογικήν του.   Μόνος του έν μπορεί να λειτουργήσει, γίνεται Δογματικός, πικρός, θωρεί τα ούλλα τετράγωνα τζι απόλυτα.   Μα παρέαν όταν κάμνει τους άλλους τους θεούς, εν σάν την πλάστιγγα, προσγειώννει τους.









Τζι η Πιδώνα, η Κοιμώμενη τζι η πιό μεγάλη, κόρη της πέτρας της Αθθούλλας, σύμβολον της Ροής του Νερού,  τζιαι της νύφφη της Φωθκιάς.  Το κορμίν της ούλλον έσιει ροή, κίνηση.  Τζι ούλλη η κίνηση της οδηγά στο Αδοίον, το μεγάλον εργαλείο της Δημιουργίας.  Η  Πιδώνα εν αυτοπροσωπογραφία.  Η φάτσα εν του παππού μου  τζι η δική μου ως γέρου.












Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τωρά καταλαβαίνω ήνταλως έχασες κιλά στες διακοπές σου!

Η Πιδώνα δημιουργεί μου φόβον...
Ο χρήστης A είπε…
Ευχαριστούμεντε!
Ο Πρίλλατσος εν πολλά εντυπωσιακός Καλά πόσο ύψος ένει;
Και η Πιδώνα αρέσκει μου πολλά. Που πρέπει να δεις καλά για να ξεχωρίσεις την πέτρα που τη μορφή τζαι μετά μόλις δεις το πρόσωπο φαίνουνται τζαι ούλλα τα υπόλοιπα.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
στροβολιώτη

Η γλυπτική εν καλή πολλά γυμναστική. Μα τί σου έκαμεν η Πιδώνα τζιαι φοάσαι την?



Α

Ο Πρίλλατσος εν μιτσής τζιαι ροτσής, 3 πόθκια ύψος. Θέλω να τον κάμω του χρόνου σε γιγάντιο, εννα του πάει. Η Πιδώνα εν 7 πόθκια.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Τρώγοντας το Ντούριαν