Ο γκρίζος ποταμός

Αμίλητο νερό κυλά στο γέρο ποταμό.
Ήρθα να πιώ.
Ροή ακράτητη, γλυκόποτη, πού έχεις κρυφτεί;
(Στα σπλάχνα του γκρίζου, εκεί που ζούν τα φύκια του βυθού)

Πνιγμένα τα φύλλα, κουφάρια στα ξέβαθα
και γυμνοί βράχοι 
Ήρθε ο χειμώνας, ήρθε ο χειμώνας

(δέ σου δίνω άλλα ευκολα ταξιδιώτη.
Το καλοκαίρι πέρασε
Θυμάσαι στην ζεστόκορφη όχθη μου ξένιαστα που καθόσουν;
Άδειαζες το μυαλό τα πρωινά, με μάρτυρα τον ήλιο
τρυγούσες  την ουσία μου)



(Κάτσε στο χιόνι σήμερα, φακίρης στις βελόνες του βοριά
άδειασε τώρα το μυαλό, αν μπορείς.
Δέ σ' αφήνει, βλέπεις;
Τα εύκολα τελειώσαν, ταξιδιώτη)





Σχόλια

Ο χρήστης rose είπε…
κατω απο το παγωμενο χιονι, κοιμουνται οι βολβοι της ανοιξης

αναδιοργανωνουν το βιολογικο υλικο
για την επόμενη εκσταση

οι βιολογικες μηχανες εχουν ρολόγια
για να φθαρουν σταδιακα
να αναγεννηθουν ή να πεθανουν

αλλιως η εξαρση θα τις εφθειρε νωρίς..

εμεις τι κυκλους έχουμε αναρωτιεμαι
και εμεις μια αλλη βιολογικη μηχανη
με επιλογή;
Ο χρήστης Diasporos είπε…
...μια βιολογική μηχανή, με μερική επιλογή είμαστε.

Αλλά, το χιόνι δέ γνωρίζει αν υπάρχουν βολβοί απο κάτω του, απλά κάνει τη δουλειά του, και μόνο ο διαβάτης που έχει ζήσει και την άνοιξη συνεχίζει να πιστύει οτι θα έρθει ξανά.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ο χειμώνας αποτελεί μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης...

Τα δύσκολα είναι το καλοκαίρι, συνταξιδιώτη Διάσπορε...Μέσα στο απόγειο της φύσης, διαισθάνεται κανείς το τέλος, ο Αύγουστος συνοδεύεται πάντα από μια μελαγχολία, ειδικά με την ανεπανάληπτη πανσέληνο του. Κάτι τελειώνει...

Ενώ ο χειμώνας είναι προοίμιο δύναμης κι ελπίδας. Τα καιρικά φαινόμενα εναλλάσσονται μανιωδώς, άνεμος, βροχή, χιόνι...Στα προεόρτια της γένεσης κρύβεται η (δική μου) χαρά...
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Λεμέσια σ' ευχαριστώ. Ελπίδα δινεις σημερα.
Ο χρήστης ruth_less είπε…
Ίδιος είναι ο ποταμός μ΄αυτόν που ζέσταινε την καρδιά σου το καλοκαίρι Διάσπορε μου. Το ρούχο του λίγο άλλαξε, ένα μανδύα γκρίζο φόρεσε για να απλώσει όμορφα το λευκό χιόνι...

Να βρίσκουμε την ομορφιά μέσα στην κάθε αλλαγή. Κάποτε ξεχνιόμαστε και καθρεφτίζουμε τις ψυχές μας. Όλα για μας έγιναν... για να τα χαιρόμαστε και να τ΄αγαπούμε.

Ένας κύκλος το σύμπαν, οι εποχές, η καρδιά, η αγάπη

:)
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Ρουθλες μου είμαστε εμείς η εποχή, φορουμε τον μανδυα. Την ομορφιά που χάσαμε για λίγο πενθούμε, και μετά βρίσκουμε ξανά στην αλλαγή την ουσία της.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Τρώγοντας το Ντούριαν