Ο γκρίζος ποταμός
Αμίλητο νερό κυλά στο γέρο ποταμό.
Ήρθα να πιώ.
Ροή ακράτητη, γλυκόποτη, πού έχεις κρυφτεί;
(Στα σπλάχνα του γκρίζου, εκεί που ζούν τα φύκια του βυθού)
Πνιγμένα τα φύλλα, κουφάρια στα ξέβαθα
και γυμνοί βράχοι
Ήρθε ο χειμώνας, ήρθε ο χειμώνας
(δέ σου δίνω άλλα ευκολα ταξιδιώτη.
Το καλοκαίρι πέρασε
Θυμάσαι στην ζεστόκορφη όχθη μου ξένιαστα που καθόσουν;
Άδειαζες το μυαλό τα πρωινά, με μάρτυρα τον ήλιο
τρυγούσες την ουσία μου)
(Κάτσε στο χιόνι σήμερα, φακίρης στις βελόνες του βοριά
άδειασε τώρα το μυαλό, αν μπορείς.
Δέ σ' αφήνει, βλέπεις;
Τα εύκολα τελειώσαν, ταξιδιώτη)
Σχόλια
αναδιοργανωνουν το βιολογικο υλικο
για την επόμενη εκσταση
οι βιολογικες μηχανες εχουν ρολόγια
για να φθαρουν σταδιακα
να αναγεννηθουν ή να πεθανουν
αλλιως η εξαρση θα τις εφθειρε νωρίς..
εμεις τι κυκλους έχουμε αναρωτιεμαι
και εμεις μια αλλη βιολογικη μηχανη
με επιλογή;
Αλλά, το χιόνι δέ γνωρίζει αν υπάρχουν βολβοί απο κάτω του, απλά κάνει τη δουλειά του, και μόνο ο διαβάτης που έχει ζήσει και την άνοιξη συνεχίζει να πιστύει οτι θα έρθει ξανά.
Τα δύσκολα είναι το καλοκαίρι, συνταξιδιώτη Διάσπορε...Μέσα στο απόγειο της φύσης, διαισθάνεται κανείς το τέλος, ο Αύγουστος συνοδεύεται πάντα από μια μελαγχολία, ειδικά με την ανεπανάληπτη πανσέληνο του. Κάτι τελειώνει...
Ενώ ο χειμώνας είναι προοίμιο δύναμης κι ελπίδας. Τα καιρικά φαινόμενα εναλλάσσονται μανιωδώς, άνεμος, βροχή, χιόνι...Στα προεόρτια της γένεσης κρύβεται η (δική μου) χαρά...
Να βρίσκουμε την ομορφιά μέσα στην κάθε αλλαγή. Κάποτε ξεχνιόμαστε και καθρεφτίζουμε τις ψυχές μας. Όλα για μας έγιναν... για να τα χαιρόμαστε και να τ΄αγαπούμε.
Ένας κύκλος το σύμπαν, οι εποχές, η καρδιά, η αγάπη
:)