Χιονοθύελλα τριήμερη

Σχεδόν 2 πόδια χιόνι σε τρείς μέρες.  Αποκλεισμένοι στο σπίτι.

Η διασπορογειτονιά αδιάβατη.  3 ώρες καθαρισμα χιονιού.

Θερμοκρασία -9.   Γιορτάσαμε τα γενέθλια των παιδιών μου με τους παππούδες τους κυπραίους, και την αμερικάνα γιαγιά-οξαποδώ (έρχεται το πόστ προσεχώς)   

Ένας ένας, οι γείτονες αρχίζουν το έργο τους το αντρίκιο.  Ιδρώτας, μύξες παγωμένες, λαχάνιασμα.  

Το λευκό τυλίγει με ρυθμό, με χάδι.  Όλα τα άσχημα γίνονται όμορφα.  Εξ-ίσωση ουρανοκατέβατη.

Στο τέλος της δεύτερης καταιγίδας, αποφάσισα να δοκιμάσω τα χιονοπάπουτσα μου στο δάσος.

Ένιωσα υπεράνθρωπος!  Μα τί ωραίο συναίσθημα να τσαλαβουτάς στο χιόνι χωρίς να βουλιάζεις!!!!   Πολλά κουραστικό σπόρτ όμως, ειδικά για συνθέτες πρώην καπνιστές.

Εφόρεσα όλα τα "ειδικά" ρούχα, πήρα μαζί μου τα απαραίτητα σε σακίδιο (λίγο επικίνδυνη εξόρμηση, η καταιγίδα δέν είχε τελειώσει ακόμα, αλλά είχα τεράστια επιθυμία να δώ)

Έβγαλα μόνο 2-3 φωτογραφίες γιατί επαγώναν τα χεράκια μου.  

Ησυχία, ειρήνη.  Κοιμάται το δάσος μου, οι βράχοι κρυμμένοι σε χειμέρια νάρκη, ντυμένοι πέπλα ολόλευκα, άλλοι τυλιγμένοι νυφικά, άλλοι κινέζικα πέπλα πένθους.  Το χιόνι πέφτει, κι έχει μοναδικό βαμβακερό ήχο.  Στέκομαι σε πέρασμα γνώριμο κι αναπνέω καθαρό κρυστάλλινο αέρα που σουβλίζει τους πνεύμονες με ζωντάνια.   Δέν είμαι μόνος.  Κι άλλοι χιονοπατητές περνούν, ανεμίζουν τις βέργες τους και απολαμβάνουν το δάσος.

Κοιτώ πάνω ψηλά.  Άχ δέντρο αγαπημένο στη γωνιά του μονοπατιού, εκεί που βρίσκει ο λόφος τους βράχους, σε λάτρεψα καλοκαιρινό φυλλοντυμένο πράσινο, σε λάτρεψα ολόχρυσο και κατακόκκινο, σ' αγαπώ ολόλευκο παγωμένο.  Να μπορούσα να μείνω εδώ να σε κοιτάζω!

Σε μιά καλύβα από κορμούς.