Η τιμή της επιθυμίας

(ένας πίνακας του Πέτρου)

Ο φίλος μου ο  Πέτρος ο ζωγράφος που θα πεθάνει  σύντομα στα σαρανταπέντε του, χαμογελά πλαθκειά, ντυμένος στ' άσπρα τα λερωμένα με τες πολύχρωμες πινελιές, τζιαι προσφέρει μου τσιγάρο αναμαλλιασμένος, με το πηγούνι του τεντωμένο κάτω που έντονα κόκκαλα που φαίνουνται στο αγριεμένο πρόσωπο.

Θα πεθάνει επειδή εν παράνομος μετανάστης, φτωχός, χωρίς ασφάλεια υγείας.

Θα πεθάνει φτωχός, μα επιτέλους διάσημος.  Διάσημος που έφαε ούλλα του τα λεφτά πάνω στους φίλους του τζιαι πάνω στες πογιές.

Ένα χρόνο έφτυνε αίμα που το στόμα, με πόνους αφόρητους στην κοιλιά που του έτρωε το κακό τα έντερα.  Μα γιατρό δέν επήαιννε να δεί.  Όταν επήε τελικά, ήταν καρκίνος σε τρίτο στάδιο.  Τζιαι αρνήθηκε τη θεραπεία που θα του σκοτώσει τη δημιουργία του.  "Ο κάθε άνθρωπος έσιει το σκοπό του, την ώρα του.  Ήρτεν η δική μου."  Είπε τότε τζιαι κάθε ίνα του κορμιού του ανάβλυζε αγάπη


Ο Πέτρος ζωγραφίζει για 20 ώρες την ημέρα, απτόητος, σκυφτός πάνω που τον καμβά του με μάτια απέραντα σάν ωκεανοί, αξύριστος, βρωμισμένος, ζωγραφίζει για να τελειώσει το έργο που ήρτε στη γή να μας φέρει.

Ο Πέτρος ζεί μές την έκσταση του σαμάνου, του ψιθυρίζουν οι αγγέλοι χρώματα τζιαι σχήματα της μοναξιάς, τζιαι με το πινέλλο του κηνυγά την τελειότητα, κοντεύκει της, σάν τες φωτογραφίες έναι οι πίνακες του.  Ψιθυρίζουν του οι αγγέλοι, οι δαιμόνοι, μιλά τους πίσω, συζητούν με τες ώρες, τζιαι ο θάνατος δέν τον φοβίζει.


Ο Πέτρος που ήταν στην αφάνεια για δεκαπέντε χρόνια, ήρτε που την Νέα Ζηλανδία με τα ρούχα που εφορούσε, με πλοίο, όι με αεροπλάνο, παράνομος.  Επαρέτησε τη δουλειά του  του αστροφυσικού σε πανεπιστήμιο γιατί η Θεός είπεν του εν ζωγράφος.  Τζιαι επέρασεν χρόνια πόλεμο ύπαρξης, φτώσεια, έτρωεν μιά φορά την ημέρα μόνο αλλά εγόραζεν πογιές των $100 το σωληνάριο για να μάθει να ζωγραφίζει.

Έκαμεν δουλειές πολλές.  Ταξιτζιής, χτίστης, φούρναρης, χαμάλης.  Εκατέληξεν στο Μουσείο Τέχνης της Βοστώνης να κάμνει τον νυχτοφύλακα.   Τζιαι κάθε νύχτα εγύριζεν τες γκαλερί τες σιωπηλές που τες κοσμούν οι ομορφότεροι πίνακες του κόσμου μές το μουσείο.  Εμελέταν τους πίνακες που κοντά.  Ερώταν τους  Εμιλούσαν του οι αγγέλοι, εμαθαίναν του την τέχνη τους φλαμανδούς τζιαι τους ολλανδούς του 16ου αιώνα, εμίλαν του ο ρεμπράντ τζι οδήγαν την ουσία του μές το νού.  Δέκα χρόνια εμελέταν πίνακες τες νύχτες, τζιαι τες μέρες εζωγράφιζεν.  Ποττέ του έν εκοιμήθηκε ο άθρωπος τούτος.  Ούτε έφαε τίποτε άλλο που κονσέρβες ή ψουμί σκέττο.   Ούτε επροσπάθαν να δείξει κάποιου τους πίνακες του.  Μόνο με τον Βαν Γκόχ τζιαι τον Γκόγια εμίλαν τες νύχτες, εσυζητούσαν την τέχνη, οδηγούσαν του το σιέρι.  Εκόφκαν τον οι άλλοι νυχτοφύλακες να μιλά μόνος του τζι εφκάλλαν τον σχιζοφρενήν.

Μα έν ήταν.  Ο Πέτρος είχε βρεί την πόρτα στο σύμπαν που σου επιτρέπει να επικοινωνείς με τους προγόνους που σε αγαπούν.  Ήβρεν την Ουσία, μπόλικη, τα Δώρα ούλλα.  Πελλός έν είναι ο Πέτρος.  Εν που πλανήτην άλλον.


Τζιαι όταν ένιωσεν έτοιμος, έπιασεν τζι επήεν στο γραφείο του προέδρου της μεγαλύτερης γκαλερύ της Νέας Υόρκης με τους πίνακες του, τζιαι επέμενεν να τον δεί.  Εκατάφερεν τα.
Ένα βλέμμαν έριξε ο πρόεδρος τζι έμεινεν τα.  Άνοιξεν το στόμαν του τζιαι δέν έκλειεν.


Ακολουθήσαν εκθέσεις πολλές, επούλησεν πίνακες για $100,000 τζιαι πάνω.  Ξαφνικά.  Εβουρούσαν τον ούλλοι.  Εφορτώθηκεν λίρες.   Μα τούτος έν αππώθηκε.  Εξόδεψεν τα όσο πιό σύντομα εμπορούσε τα λεφτά, να μέν τον κρατούν διμμένο είπε.  Εγόρασεν αυτοκίνητα τους φίλους του, σπίτιν της καλύτερης του φίλης/occasional girlfriend, εγόρασεν πογιές να του κρατήσουν μιά ζωή, τζιαι πάλε επήεν πίσω να εν νυχτοφύλακας, να μιλά με τους ζωγράφους γιατί έσιει τζι άλλα να μάθει.

Τζιαι τωρά που του εκόντεψεν ο θάνατος, βουρά να προλάβει να μας αφήσει τον πλούτο του τζιαι να τελειώσει το σκοπό του.  Ούλλον μιλά μόνος του, σε κάποιον μιλά που του λαλεί συμβουλές κρυφές, τζιαι πογιατίζει διπλωμένος που τον σωματικό πόνο, μές τη βρωμιά.


Πέτρο μου, καλέ μου, περιμένουν σε οι αθανάτοι να πάς να κάτσεις μαζίν τους παρέα.  Υποσχέθηκες να έρκεσαι να μου λαλείς κρυφά τζι εμέναν για την Ουσίαν, την ώρα που θα σε χρειαστώ.  Εκράτησες το σιέριν μου τζιαι η υπόσχεση σου ήρτεν τζι ετύλιξεν με με τα πέπλα της.


Στο επανιδείν Πέτρο.   Αγαπώ σε.