H Μεγάλη Σιωπή
Κάθουμαι, ξημέρωμα, μές τη μυρωδιά την απαλή της βασιλιτζιάς τζιαι οι πετεινοί κράζουν κάπου πίσω που το λόφο, οι κουκουβάγιες λέν καλημέρα-καληνύχτα. Μές τη σιωπή. Είμαι δαμέ δύο βδομάδες μές τη σιωπή, χωρίς ίντερνετ, ήμεηλ, επαφή. Στον "έξω" κόσμο δύο φορές έφκηκα. Μιά για να πάω στην εκκλησία να παντρέψω την αδελφή μου, τζιαι μιά χτές που επήα στο σιδερά για να αρχίσω να κατασκευάζω το τεράστιο μεταλλόφωνο όργανο που εσκαρφίστηκα για να βάλω στο Πάρκο. Κάθουμαι μές το Πάρκο, κλαδεύκω με τον παπά μου, κάμνω αγαλματούθκια, αφήννω την ουσία μου πάνω στες πέτρες, κάμνω δουλειές, παρακαλώ το χώρο να με δεχτεί τζι εμένα αφέντη του. Που ούλλους τους τόπους που έζησεν το κορμίν μου, μόνο δαμέ, μέσα που τούντες πύλες έν είμαι ξένος. Δαμέ, έν είμαι πρόσφυγας, ούτε κυπραίος, ούτε ξενιτεμένος. Κλείουν οι πύλες του Πάρκου τζιαι είμαι Ολόκληρος, πρίγκηπας μές το Κάστρο το ολόδικο μου. Τη νύχτα, στη βεράντα λάμπει που ψηλά ο Άρης στον ουρανό, τζιαι η κορυφογραμμή η του Σταυροβουνιού ορίζει τα σύνορα της γής στο βάθος. Τζιαι λλίη λλίη φέρνω την κλωστή της ουσίας μου που την αμερική στα χωράφκια με τα στάχυα.
Τζι έμεινα Άφωνος.
Τζι έμεινα Άφωνος.
Σχόλια
Πρινγζιηπόπουλλο μου, ένωσα σε έσσω σου, πίσω στο βασίλειο που σου έδωκε σώμα τζιαι ταλέντα. Έφερες που μακρυά ιδέες τζιουνούρκες τζιαι τέχνες ποτισμένες με βιώματα πλούσια. Ο τόπος εδέχτην σε, αλλά βασιλιάν ο τόπος έναν έσιει τζιαι αυτόν να το ξέρεις. Τζιαι για να γινεί το πριντζιηπόπουλλον βασιλιάς, πρέπει να δρώσει πολλά τζιαι να δοκιμαστεί που ούλλες του τες πάντες αν εν άξιος του προκατόχου του. Τζιαι να ξέρεις επίσεις πως ένας βασιλιάς ως που ζιεί εν αφέντης του βασιλείου του διότι δεν έσιει που να πάει αλλού. Τζιαι όσην ζωήν έσιει θέλει να την ποτίσει του τόπου που τον έκαμεν αφέντην του. Βάλε τα όλα μέσα στην πιλάντζα σου, τζιαι θκιάλεξε τον χρόνον. Διότι τόπον φαίνεται ότι εθκιάλεξες. Ή καλλύττερα εθκιάλεξε σε. Να σε σιαίρεται για να σιαίρεσαι τζιαι σού.
"Πριντζηπόπουλο, ήβρες πούποτε το σάνταλο μου???? Έχασα το ποτζεί που επήα τζαι καρτερώ έναν γαλαζοαίματον να με έβρει να μου το φορήσει...!!"
Someone? Anyone?
(σόρρυν, ο πελλός τζει που πονεί)
Καλωσόρισες φίλε!
Καμιάν φοράν σκέφτουμε πως το καλλύτερο φάρμακο για την ψυσιή μας εν η σιωή.Εμέναν κάμνει μου καλόν.
Οπότε.
Αγαπώ σας, εν όμορφα τούτα που μου εγράψετε.
Είπεν ο ασέρας σοφήν κουβένταν πάντως άαα.
άτε. τζι όποτε τα καταφέρω...