Έμψυχο

Επιτέλους.  Με άγγιξε.

Ιανουάριος.  Και το χέρι της άνοιξης χαϊδεύει απαλά κι ανεπαίσθητα τον ορίζοντα.  

Κοίτα τους.  Χαμένοι στον πόνο της αγάπης και του χαμού, βυθισμένοι στης φτώχειας το βάλτο ανάμεσα στα χαλάσματα του χωριού τους στη μέση του πουθενά.  Σε χωράφι μαρτιάτικο γιορτάζουν τον ερχομό του μουσικού.  Ποιούς μακαρίτες θυμούνται;

Εγώ αυτόν το θεό ασπάζομαι.  Εκείνον που έρχεται μόνο όταν παίζεις με τόσο πάθος, και η ζωή σχηματίζεται στο πρόσωπο σου.  Αυτό το θεό θέλω να με κατοικήσει.  

Στο τέλος, όλοι οι χωρικοί περιστρέφονται, μουγκανίζουν αγκαλιασμένοι στη φωτιά του ρυθμού.  







Σχόλια

Ο χρήστης ρίτσα είπε…
ένιξερω, κατι επαθε το κομπ και δεν μπόρεσα να τα ακούσω δυστυχώς

παρακολούθησα κομμάτια από το πρώτο όμως.ένταλως φαίνουνται ότι εν αληθινοί άθρωποι.

έτσι κι αλλιώς ο θεός του καθενού εν διαφορετικός

χαίρομαι που κάποια από τα γράμματά σου εμπήκαν στη θέση τους
1/10/2009 11:29 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -...
Διαβάστε περισσότερα