Πολεμική εβδομάδα
Την πρώτη μάχη με το τσιάρο έχασα την λαβωμένος. Πρέπει να καταστρώσω άλλο σχέδιο πόψε. Φαίνεται, άμαν εν μαθημένος ο οργανισμός με τα υπερβολικά βαρετά τσιάρα που καπνίζω (3 φορές την νικοτίνη που έχουν τα μάρλπορο ας πούμεν) έν του κάθεται καθόλου άμαν του πείς ξαφνικά "όοππας κανεί σε". Αλόπως εννα πιάσω τα ultralights για μιά μέρα πέρκι ποκάτσει το όριον της νικοτίνης.
Εξύπνησα λοιπόν το πρωί μετά που αποχήν ωρών λόγω ύπνου, τζι ήταν ούλλα καλά για λλίην ώραν. Έν επήα έξω στη βεράντα όπως συνηθίζω κάθε πρωί μόλις αννοίξουν τα μμάθκια μου. Άντεξα με σφίξη τζιαι χίλιες σκέψεις θετικές, ώς το μεσημέρι. Μόλις άρκεψεν όμως να νιώθει έντονα την έλλειψη των χημικών ο εγκέφαλος που του σάζουν τες ορμόνες του τα δηλητήρια του καπνού, ούρλιαξεν τζι αντάκωσεν μου αντίποινα.
Ρέ αυτοσυγκέντρωσην, ρέ σφίξην, τίποτε. Εγίνηκα τέρας με νεύρα πολεμιστή.
Έφαα μιάν πίτσαν μεγάλην πέρκι έρτουν άλλα χημικά να με γαληνέψουν να μέν πώ καμιά βαρετήν κουβένταν κανενού. Τίποτε. Στομαχόπονος πουπάνω που τη στρίναν της νικοτίνης.
Επήα βόλτα στην κρυάδα. Έν εβοήθησε. Εθώρουν τους άστεγους που ετσιαρίζαν τα ποτσίαρα τους πόξω που τη Στέγη Άστεγων τζι εζήλευκα το ανέμελον τους λάϊφσταϊλ.
Επήα ύστερα στο υπόγειον μου να κάμω πέτρα. Διώ της μιάν, εμοιράστηκε. Πιάννω το σμιρίλιον, χαζίριν να κόψω το δάχτυλον μου.
Ταχυπαλμία στους 110, πίεση πάνω. Έσφιξεν τζι η αριστερή μου σιαγόνα σε σημείο που έν μπορώ να φάω τα ντόνατς που μου έφερεν η συμβία.
Ένιωθα συνέχεια πως είμαι σπαρκωμένος με σ' ένα δωμάτιο γεμάτο γεναίτζιες που με λυσσιούν, γυμνές τζι έτοιμες να με φάν, τζιαι πως πρέπει να τους τραβώ τα σιέρκα τζιαι να λαλώ "ΟΧΙ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ".
Μιάν ώρα, θκυό, έ πόσον? Να μέν βάλουμε λίγο χεράκι?
Ώς τες 3 άντεξα, άψα τον καταραμένον τζι εσταματήσαν να τρέμουν τα σιέρκα μου, εγίνηκα βούδδας, ήρεμος πάλε.
Πάω πίσω στο αντίσκηνο μου να συλλογιστώ με τους στρατηγούς τί να κάμουμεν αύριο.
Εξύπνησα λοιπόν το πρωί μετά που αποχήν ωρών λόγω ύπνου, τζι ήταν ούλλα καλά για λλίην ώραν. Έν επήα έξω στη βεράντα όπως συνηθίζω κάθε πρωί μόλις αννοίξουν τα μμάθκια μου. Άντεξα με σφίξη τζιαι χίλιες σκέψεις θετικές, ώς το μεσημέρι. Μόλις άρκεψεν όμως να νιώθει έντονα την έλλειψη των χημικών ο εγκέφαλος που του σάζουν τες ορμόνες του τα δηλητήρια του καπνού, ούρλιαξεν τζι αντάκωσεν μου αντίποινα.
Ρέ αυτοσυγκέντρωσην, ρέ σφίξην, τίποτε. Εγίνηκα τέρας με νεύρα πολεμιστή.
Έφαα μιάν πίτσαν μεγάλην πέρκι έρτουν άλλα χημικά να με γαληνέψουν να μέν πώ καμιά βαρετήν κουβένταν κανενού. Τίποτε. Στομαχόπονος πουπάνω που τη στρίναν της νικοτίνης.
Επήα βόλτα στην κρυάδα. Έν εβοήθησε. Εθώρουν τους άστεγους που ετσιαρίζαν τα ποτσίαρα τους πόξω που τη Στέγη Άστεγων τζι εζήλευκα το ανέμελον τους λάϊφσταϊλ.
Επήα ύστερα στο υπόγειον μου να κάμω πέτρα. Διώ της μιάν, εμοιράστηκε. Πιάννω το σμιρίλιον, χαζίριν να κόψω το δάχτυλον μου.
Ταχυπαλμία στους 110, πίεση πάνω. Έσφιξεν τζι η αριστερή μου σιαγόνα σε σημείο που έν μπορώ να φάω τα ντόνατς που μου έφερεν η συμβία.
Ένιωθα συνέχεια πως είμαι σπαρκωμένος με σ' ένα δωμάτιο γεμάτο γεναίτζιες που με λυσσιούν, γυμνές τζι έτοιμες να με φάν, τζιαι πως πρέπει να τους τραβώ τα σιέρκα τζιαι να λαλώ "ΟΧΙ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ".
Μιάν ώρα, θκυό, έ πόσον? Να μέν βάλουμε λίγο χεράκι?
Ώς τες 3 άντεξα, άψα τον καταραμένον τζι εσταματήσαν να τρέμουν τα σιέρκα μου, εγίνηκα βούδδας, ήρεμος πάλε.
Πάω πίσω στο αντίσκηνο μου να συλλογιστώ με τους στρατηγούς τί να κάμουμεν αύριο.
Σχόλια
Δοκίμασε ύπνωση ή συνέχιστο κάπνισμα τζιαι κανεί! Καλή Χρονιά τζιαι χρόνια πολλά by the way,εν είπαμεν, έσιει τζιαιρό να αλληλοκομεντιάσουμεν τζιαι επεθύμησα!
Εν πιό βαρετά που τα κρέβενεη τούτα που καπνίζω..
Καλή σου χρονιά, όντως, έσιει τζιαιρόν κόρη.
Η ύπνωση έν δουλεύκει πάνω μου, είμαι ήδη υπνωτισμένος χιχιχι.
Aceras
Μα φίλε μου, οι στρατηγοί εν που κάμνουν το σαμποτάζ της ζάχαρης τζιαι του λίπους μαζίν με τη νικοτίνη. Έπιασα τους εψές στα πράσα. Νομίζω εννα κάμω καμιάν εκκαθάρισην αλα Στάλιν να με αφήκουν να κάμω τούτον που πρέπει να κάμω.
Aurora
Πολλά. Πολλά δύσκολο να κοπεί ο γέριμος. Τουλάχιστο έν είμαι κύπρο που καπνίζουν ούλλοι γυρόν μου.
postbabylon
Δύναμη. Δύναμη. (λαλώ το να το ακούω)
Αμάρτησα πάλε πάτερ.
Ανώνυμε/η
Εν πρόβλημα τούτο, πρέπει να έχω πομονη με τους μαθητές.
Να δεις ίνταλος εν θα κοντέψεις του τσιγάρου:)
Καλή δύναμη.
Άχ, τζι είμαι πολλά γριππωμένος, με βήχαν απίστευτο. Σκέφτου δύναμη που έσιει η νικοτίνη, να τον ρουφώ κόμα. Ας όψεται.\
Κουλλούριν
Νομίζω εν καλλύττερα έτσι που λαλείς. Είπα να τον κάμω "σχοινίν τζι εκόπηκε" μα έν επέτυχεν η στρατηγική..
Εν μεγάλη μάχη αμμά σιέρουμαι που την άρκεψες.
Ναι, που την μιαν μέραν στην άλλην εν κόφκεται. Θέλεις τους στρατηγούς να σε προστατέψουν.
Τζιαι... δες το θετικά. Άναψες 1.
( ελπίζω να έμεινες στο ένα ).
Θέλει προσπάθεια τζιαι συνήθειαν προπάντων. Εξαρτάται τζιαι πόσον εθισμένος είσαι. Πισσούες κτλ θα σε βοηθήσουν.
Να ξέρεις ότι άμαν σε πιάσει ο πέλλαρος είμαστεν δαμέ τζιαι γράφε.
Μεν σε λυγίζει το ότι άναψες. Έχασες μόνο μια μάχη.
Άφησε το κορμί σου να συνηθίσει χωρίς τσιγάρο. Μπορεί στην αρκή να χρειάζεσαι μισό τσιγάρο να ηρεμείς. Μεν το λυπάσαι να το αφήκεις στη μέση.
Κάμνω άλλη στρατηγική. Ελαφρά τσιγάρα για λλίες μέρες, τζι ύστερα κόψιμο.
Μισό-μισό λαλείς τζι εσύ.
Ακόμα τζι έτσι, έχω τεράστιον πονοκέφαλο.
Να πάω να κλειστώ σε κανένα μπουντρούμι αλόπως.
Έκοψες του κάτι του οργανισμού σου τζιαι αντιδρά.
Ακολούθα την διαδικασία αλλαγής που χρησιμοποιάς και για εσσωτερικά θέματα ( όποια κι αν ειναι αυτή ).
Βκάλει σήμα κινδύνου: πονοκέφαλο.
Λαλεί σου: τι εγίνηκεν τωρά; που επίεν η νικοτινούα μου; βουράτε γειτόνοιιιιιιιιιι.
μέχρι να συνηθίσει. Φρόντισέ τον οργανισμό σου πέρκει σου ακούσει τζιαι συνηθίσει γλήορα.
ντζζζζζζζζζζζζζ
(στέλνω σου θετική ενέργεια :D) xx