Πώς καταλάβεις ότι ήρτεν η ώρα να σε κλείσουμε μέσα?

Ξέρεις πως ήρτεν η ώρα να σου βάλουμεν straightjacket τζιαι να σε κλείσουμε στο κατάλληλο ψυχιατρείο...



-Όταν ετοιμάζεται να κάμει ο άντρας σου εγχείρηση τζι εσέναν η μόνη έννοια σου εν αν θα πεθάνει τζιαι να μείνεις μόνη σου, τζιαι να του το λαλείς με δάκρυα βροχή αντί να τον υποστηρίζεις δείχνοντας εσύ δύναμη χαραχτήρα.


-Όταν κάμει ο άντρας σου τη σοβαρήν εγχείριση στον πνεύμονα για καρκίνο, τζιαι μόλις έρτει στα σύγκαλα του φρέσκος που το χειρουργείο εσύ το πρώτο πράμα που κάμνεις εν να αρκέψεις  επεισόδια με τους γιατρούς τζιαι τες νοσοκόμες (του καλλύττερου νοσοκομείου της πολιτείας..)  επειδή το δωμάτιο ανάρρωσης έννεν ευάερο τζι ευήλιο, έν έσιει πολυθρόνα άνετη για να τζοιμηθείς, έν θέλεις να ακολουθήσεις κανόνες για το ωράριο επίσκεψης, έν θέλεις να τον ταϊσουν 'παλιοφαγιά' του νοσοκομείου, τζιαι βάλλεις φωνές μπροστά που τον κακορίζικο τον άθρωπο που προσπαθά να επιστρέψει στα εγκόσμια σε σημείο που εχρειάστηκεν να καλέσουν την ασφάλεια για να σε φκάλει που το νοσοκομείο.


-Όταν επιμένεις να σε επισκεφτούμε οικογενειακά για συμπαράσταση τζι η κόρη σου σου πεί "έννεν καλά να έρτουν τα μωρά σε έτσι περιβάλλον, εννα έρτω μόνη μου"  τζι εσύ πληγωθείς τζιαι κάμνεις της μούτρα τζιαι φορτώννεις την συναισθηματικά βάρη με τα νεύρα που φκάλλεις πάνω της όταν έρτει 400χλμ ταξίδι για να σε στηρίξει.


-Όταν τα πρίσεις της κόρης σου με ατέλειωτες νευρωτικές ιστορίες για το "τί άχρηστοι που εν οι γιατροί", "δέν με ακούει κανένας", "δέν μας εδιούσαν private δωμάτιο"  κλπ κλπ, τζι όταν σου πεί η καημένη σου κόρη να πάεις κανέναν περίπατο να ηρεμήσεις λλίο εσύ βάλλεις της τες φωνές επειδή κάμνει σου σάν το μωρό.









(αν δέν το εκαταλάβετε, μιλώ για την πεθερούλλα μου, η οποία ούτε στα σημαντικά της ζωής έν μπορεί να συμμετάσχει σάν άθρωπος τζιαι ο ναρκισισισμός της εν απίστευτος ακόμα τζιαι μπροστά σε αρρώστεια τζιαι το θάνατο)

Σχόλια

Ο χρήστης Ina είπε…
Ο νούρος του shύλλου εν ισιώνει
Ο χρήστης Eólica είπε…
Για κάποιο λόγο, μόλις εξεκίνησα να το θκιαβάζω εκατάλαβα ότι εν για την πεθερά σου που γράφεις. Μπράβο στην γεναίκα σου πάντως τζιαι πώς την αντέχει.
Ο χρήστης postbabylon είπε…
Ναϊα μου ρε ιντα πλάσμαν εν τούτη η πεθερά;
Καλά τζιαι αντέχετε την.

υ.γ. τζιαι γω είχα το μυριστεί οτι εν για την πεθερά...
Ο χρήστης Pasxalina είπε…
Τη γέριμη....Αφού εν μπορεί να μεν είναι το επίκεντρο της προσοχής.
Ο χρήστης Xippasmeni είπε…
Ιντα πράμαν η πεθερά σου α! ιδικά το πρωτο πποιντ εν μου άρεσε τίποτε!! Υπομονή, μόνο έτσι αντέχετε
Ο χρήστης stalamatia είπε…
A μα ώσπου πάει χάνει η κυρία εν μου αρέσκει που το λαλώ αλλά εν τέλλεια φρενοκομείο..
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Αμάνα μου ρέ κοπέλλια. Έτσι γεναίκαν δέν εξαναείδα. Να έναι ο άντρας της βουνάρι στο κρεβάτι εγχειρισμένος, τζιαι τούτη να γυρεύκει ναν το επίκεντρο της προσοχής. Ακόμα τζιαι σε έτσι κατάσταση!

Εκαταλάβετε το πως σιγά σιγά εσταμάτησεν να εν αστεία συμπεριφορά της? Έσιει τρία χρόνια που γράφω για την πεθερούλλα, τζι αν θκιεβάσετε τα κείμενα εννα το δείτε.

Λυπούμε την, μα εν δράκουλας.


Τουλάχιστον τούντη φορά εκατάφερεν η Αγάπη να μέν σικκιρτιστεί πολλά.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Στο τρίτο σημείο έκαμα κλικ: Όπας! Κάπου την ξέρω τούτην:)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Τρώγοντας το Ντούριαν