Ανακωχή



Δύο όψεις.

Ο  ορειβάτης.   Καβάλλα στο βράχο.  Έτοιμος με τη σκαπάνη.

Έκατσα στο στούτιο τρείς νύχτες, τζι άφηκα να μιλήσει Τζιείνη που με κρατά.
Εγώ εσσιώπησα, άκουα της , τζι αυτόματα επερίγραφα με σφυρκές τα λόγια της.  Σιγά σιγά εζωντάνεψεν το μάρμαρο, εσκάλιζα το ώς τζιαμέ που μου είπεν  "κανεί, εφκέρωσα", τζι άφηκα το σμιλάρι.

Σχόλια

Ο χρήστης Παύλος είπε…
Ποιόν ορειβάτη ρε; Εγώ θωρώ ένα ζευκάρι σφιχταγκαλιασμένο, ή κάποιον που παιθανίσκει μες στα σιέρκα άλλου.
Όπως τζιαι νάναι, εν πολλά όμορφον!
1/13/2011 12:26 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Παύλο

Ε, εν τον Ορειβάτην που είδες καλό. Μεταφράζεται όπως θέλει ο νούς να μεταφραστεί, με τες δικές σου εικόνες. Γι αυτόν εν Ορειβάτης..
1/13/2011 12:31 π.μ.
Ο χρήστης EA είπε…
Inside out!
1/13/2011 3:52 μ.μ.
Ο χρήστης Neraida είπε…
Εν θέλω να καθορίσω τι βλέπω.
Αρέσκει μου!

Εν αρκετόν τούτον.

Αρκέσκει μου πολλά το υλικόν. Εν καθαρό! Άσπρο!

Λαλείς να σημαίνει νέα αρχή;
1/13/2011 4:35 μ.μ.
Ο χρήστης Aceras Anthropophorum είπε…
Ενοιωθα το, εθκιάβαζα το, αλλά τωρά είδα το πόσον εμεγάλωσες που το καλοτζιαίριν τζιαι δα.
1/14/2011 1:39 μ.μ.
Ο χρήστης ιων είπε…
Μιτσοκαμμά, τζιαι χαμογελά ηρεμα.
1/14/2011 4:08 μ.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
EA

Αρέσκει μου που είδες το inside out.




Neraida

Ακόμα πιό καλά να μέν δείς τζιαι μόνο να νιώσεις.
Εν μάρμαρο δίχα ψεγάδια, ολόασπρο, ήταν πεταξούμενο τζι είπεν μου "κάμε με".

Νέα. Αρχή-άναρχη.


Ακερα

Φίλε μου, στες πράξεις φαίνεται τζιαι στην Ποίηση άμα μεγαλώννουμεν, τα λόγια εν μόνο ιδέες που κολυμπούν μές το νούν.


ιων

Α εσύ είδες το σαν πρόσωπο, τζι έτσι γίνεται. Δέ το τζιαι σάν κορμί, μιτσοκαμμά πάλε.
1/15/2011 8:48 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mondestrucken/Φεγγαρομέθυστος

Έγραψα έναν κομματούδι για πιάνο σήμερα το ξημέρωμα γλυτζιύν, νάκκο σκοτεινόν, ασημένιον. Ήρτεν μου την ώρα που έκαμνα μπάνιο μεταξύ σαπουνίσματος τζιαι σιαμπού. Έτο σε rough form, με όι πολλά καλόν ήχο, Βασικά είχα ξυπνήσει δημιουργικά ερεθισμένος (οι άντρες συνθέτες έχουν μιάν ειδικήν πουλλού της δημιουργίας η οποία όπως την κανονική που το πρωί πιάννει την η όρεξη ξυπνά τζιαι θέλει να ενεργήσει ερωτικά) εξύπνησεν λοιπόν η πουλλού μου του πνεύματος τζι έθελεν να ερωτευτεί γλυκά μιά πλευρά μου παλιά που έχω αφήσει πίσω. Εμίλησα της πρώτα της πλευράς, ψιθυριστά. Εκοιμάτουν δίπλα μου, εχαϊδευκα την τζι ετύλια τα μαλλιά της γυρόν που το δάκτυλο μου το μικρόν γεμάτος έρωταν. Άκουα την που ανάπνεεν στον ύπνον της το βαθύν -χρόνια είχε μείνει άγρυπνη η φτωχή, άδικα άγρυπνη, είχε αγριέψει, τα μάτια της ήταν πάντα κατακόκκινα τζιαι σκοτεινιασμένα συνέχεια. Μάνα μου την πλευρούδαν μου την πρωτόγονη, τζιαι δέν την άκουεν κανένας τότε, έσιει το παράπονο. Έν έξερεν ποττέ της να ξ
Διαβάστε περισσότερα

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Στη συναυλίαν των μαθητών του Διάσπορου.

Εικόνα
Επήεν πολλά καλά το ρεσιτάλ!!! Δύο ώρες μουσικής καλομελετημένης τζιαι παιγμένης σωστά.   Μόνον ένας τα έκαμεν πίλλιες τζιαι ήταν άδικο γιατί το κοπελλούιν εν πολλά καλός μουσικός αλλά πιάννει τον η αμηχανία πάντα τζιαι τρέμει ολόκληρος όπως το φύλλον.  Έσιει ένα μήνα βάλλω του ασκήσεις αναπνοής τζιαι αυτοσυγκέντρωσης, ενόμισα ήταν να τα καταφέρει αλλά έκαμεν τα της πιπίνας.   Οι μιτσιοί μου εφκάλαν με ασπροπρόσωπον.  Ακόμα τζιαι οι μέτριοι μαθητές επαίξαν αρκετά καλά. Εφτάσαν ούλλοι κατα τες 12:45, ντυμένοι τα καλά τους, χτενισμένοι, με κορδελλίτσες στα μαλλιά οι κορούες, γραβατούδες τα αγοράκια, οι γονείς τους αχχωμένοι.  Εκάτσαν.   Ούλλοι στην ώραν τους.   Είχαμεν κίνηση περίπου 150 άτομα, παππούδες, γιαγιάες, θκειάες, φίλοι, οι οποίοι εκαταφτάσαν με δίσκους πισκόττα τζιαι φρουτοσαλάτες, χυμούς, λεμονάδα, σπιτίσιες πίττες με βατόμουρα, σαντουιτσάκια.  Ούλλοι εφέραν που κάτι, έτσι κάμνουμεν δακάτω.  Εβάλαν τα πάς το τραπέζιν που είχαμε κουρτίσει στην πίσω αίθουσα με ωραία χρώματα τζι
Διαβάστε περισσότερα