Ημέρα Γέλιου

Σήμερα, που έχω off, αντί να σκαλίζω πέτρες ή να γράφω μουσικήν, ή να σκέφτουμαι, ή να πολεμώ τη φύση μου, ή να μελετώ παρτιτούρες, ή να δέρνω τον εαυτόν μου άσκοπα, εννα κάτσω να γελώ ούλλη μέρα σάν το γάρον.

Λείπει η Αγάπη στη δουλειά τζιαι θα την καρτερώ πόψε να έρτει πίσω κουρασμένη για να την πειράξω,  τα μωρά προσέχει τα η νταντά, τζι εγώ θα κάτσω στο ζεστό μου δωμάτιο με μιά σακούλλα τσίπς στο σιέρι να συνεχίσω τον μαραθώνιο μου του σέρφινγκ που άρκεψεν εψές σε κάτι ωραία ουέπσαϊτς που έχουν αστεία βίτεο με παλαβούς που κάμνουν χοντρά αστεία τους παρέες τους ή που ππέφτουν που τα ποδήλατα/τα σκέητπορτς τζιαι κατατσαφαλλώνουνται σάν πάν να κάμουν μαγκιές, τα οποία με κάμνουν να γελώ πολλά.  Ξυπνά μέσα μου ο 18ρης που έκαμνεν πελλάρες με τους φίλους του στο στρατό άμα θωρώ έτσι βίτεα.  Μπαίνουν μου ιδέες που θα έκαμνα αν δέν εκώλωννα.



Τωρά αν φκώ πάς τη στέγη ντυμένος ρόζ πάνθηρας τζιαι πεταχτώ μές το σιόνιν της αυλής με αλαλαγμούς την ώραν που η κοτζιάκαρη η γειτόνισσα φτυαρίζει την αυλήν της εννα φταίω?