Ύμνος στην Αμερικήν
Μισώ σε αμέρικα γιατ' είσαι διπλοπρόσωπη
σειρήνα τ' οδυσσέα
δρακούνα τζιαι γητεύτρα
(Εγώ μιτσής τζι αθώος εικοσάρης ήμουν τότε
τζι ελύσσιασα τα θκυό βυζιά σου τα πελώρια
τζιαι το πουττίν το καρπερό σσου)
πουλάς μου κάθη μέρα ελευθερίαν τζι τη γλυτζιά σσου ανωνυμίαν -θκυό θησαυρούς που τους γυρεύκει ο άθρωπος
πουλάς την πιθανότηταν τζιαι την ελπίδαν
"ούλλοι μπορούσην να πετύχουν δαχαμέ" λαλούν τα σιείλη σου -κόμα τζι οι παραθκιάνταλοι συνθέτες π' όν ταιρκάζουν .
μα είσαι καρτάνα αμέρικα, ξαθθή αμέρικα στάρλετ του χόλλιγουτ π' όποιον συφφέρει τον γαμείς
Ξαπόλυτη,
πασιοκώλα του μακτόναλτς,
μα τούντην ελευθερίαν έν την αλλάσσω με καμμιάν άνεσην!
Τουλάχιστον, τους όγρακους δακάτω μπόρω να τους ποφύω, ορίζω τη δική μμου μοίραν με τα σιέρκα μου τα θκυό.
Τζι όποιος θέλω είμαι, τζι ότι θέλω λαλώ, έν έσιει εμπόδια η μήτρα σου.
Επήρε' μμου δώδεκα μήνες, να παλεύκω, να τσιλλιούμαι. "Ποιόν εν το σωστόν να κάμω?"
Τζι όσον τζιαι να σε μισώ, αμέρικα
τ' αθώον μου έν το πουλώ τους όγρακους της κύπρου
έν είμαι για τα δόγκια τους εγιώ
όγρακος εν τζι ο τζιύρης
τζι ας έναι όμορφον το έργον του, τζιαι δελεαστικόν
-ποιός παλαβός θα αρνιέτουν έτσι έργον να πιάσει να το συνεχίσει?
Να μείνουν μαύρα, να τα φάν τ' αγκάθκια.
Εγιώ θα μείνω μές την ελευθερίαν μου τζιαι την ανωνυμίαν τη γλυτζιάν, τζι ότι καταφέρω θαν δικό μμου.
σειρήνα τ' οδυσσέα
δρακούνα τζιαι γητεύτρα
(Εγώ μιτσής τζι αθώος εικοσάρης ήμουν τότε
τζι ελύσσιασα τα θκυό βυζιά σου τα πελώρια
τζιαι το πουττίν το καρπερό σσου)
πουλάς μου κάθη μέρα ελευθερίαν τζι τη γλυτζιά σσου ανωνυμίαν -θκυό θησαυρούς που τους γυρεύκει ο άθρωπος
πουλάς την πιθανότηταν τζιαι την ελπίδαν
"ούλλοι μπορούσην να πετύχουν δαχαμέ" λαλούν τα σιείλη σου -κόμα τζι οι παραθκιάνταλοι συνθέτες π' όν ταιρκάζουν .
μα είσαι καρτάνα αμέρικα, ξαθθή αμέρικα στάρλετ του χόλλιγουτ π' όποιον συφφέρει τον γαμείς
Ξαπόλυτη,
πασιοκώλα του μακτόναλτς,
μα τούντην ελευθερίαν έν την αλλάσσω με καμμιάν άνεσην!
Τουλάχιστον, τους όγρακους δακάτω μπόρω να τους ποφύω, ορίζω τη δική μμου μοίραν με τα σιέρκα μου τα θκυό.
Τζι όποιος θέλω είμαι, τζι ότι θέλω λαλώ, έν έσιει εμπόδια η μήτρα σου.
Επήρε' μμου δώδεκα μήνες, να παλεύκω, να τσιλλιούμαι. "Ποιόν εν το σωστόν να κάμω?"
Τζι όσον τζιαι να σε μισώ, αμέρικα
τ' αθώον μου έν το πουλώ τους όγρακους της κύπρου
έν είμαι για τα δόγκια τους εγιώ
όγρακος εν τζι ο τζιύρης
τζι ας έναι όμορφον το έργον του, τζιαι δελεαστικόν
-ποιός παλαβός θα αρνιέτουν έτσι έργον να πιάσει να το συνεχίσει?
Να μείνουν μαύρα, να τα φάν τ' αγκάθκια.
Εγιώ θα μείνω μές την ελευθερίαν μου τζιαι την ανωνυμίαν τη γλυτζιάν, τζι ότι καταφέρω θαν δικό μμου.
Σχόλια
Na meinoun mavoi tziai gerimoi oi ogratzioi.
Eparakolouthisa to post tou acera tziai ta legomena ta dika sou.
Os poson tha exoumen tounta issues emeis oi ksenitemenoi?
Tountin stratan pou imoun katw eniwsa pragmatika to "loss of identity" pou laloun oi koinwniologoi...
Empty identity. Ίσως ναν το καλλύττερον identity τούτο. Βοηθά μας να θωρούμεν καθαρά τζιαι να πιάννουμεν μόνον όσα χρειαζούμαστεν. Εν αλυσίδα να ανήκεις κάπου.
Πόσα χρόνια είσαι εχτός νησιού?
Αλλά ο ρομαντισμός τζιαι το συναίσθημα που είχα για πάνω που 4 δεκαετίες για το νησίν μας, εγίναν θύμα βιασμού που την πραγματικότηταν.
Φτάνω σχεδόν στο σημείο να πω ότι ας πα να γαμηθεί τζιαι ο Ακάμας, τζιαι η Καρπασία, τζιαι η Κύπρος ολόκληρη. Όλα τούτα δηλαδή που ήταν ο αιώνιος μου έρωτας (ενόμιζα).
Αφού ετσι θέλουν οι όγρατζιοι.
Όμως ώσπου είμαι δαμαί, για τα τρία πλάσματα που αγαπώ όσον τον υπόλοιπον κόσμον μαζίν, πρέπει να το παλέψω.
Φράσεις όπως : - ήντα να κάμουμε; δηλώνουμεν την απάθεια μας, την αδυναμία μας ή μάλλον την απροθυμία μας να αλλάξουμε πράματα και καταστάσεις. Βολευόμαστε μακαρίως στο έλος που μας έρριξαν, απολαμβάνουμε το κόασμα των βατράχων, τζιαι δεν έχουμεν ιδέαν τι πάει να πει τρεχούμενο νερό τζιαι ρυάκιν τζιαι φλοίσβος της θάλασσας.
Να σας πω ακόμα έναν παράδειγμαν. Το τραγούδιν του Αη Γιωρκού. Ναι το τραγούδιν του Αη Γιωρκού. Εν μεσα στον DNA μας η απραξία. Εκατοίκησεν σε έναν τόπον ένας μεγάλος δράκος τζιαι έπινεν το νερόν τζιαι έθελεν μια κορασιάν κάθε λλίον τζιαιρόν να φάει. ΄Ωσπου έτρωεν τες κορασιές του λαουτζίκκου ήταν καλά τζιαι άγια. Αμμά άμαν ο κληρος έππεσεν στην βασιλοπούλαν, ε τότε άλλαξαν τα πράματα. Ως τζιαι ο Αη Γιώρκης έβουρησεν με τον άππαρον του να σκοτώσει τον δράκον.
Τζιαι βλέπουμεν τον κόσμον παραδωμένον στην μοίραν του τόσους τζιαιρούς, να διά τα παιθκιά του στον δράκον χωρίς να κάμνει τίποτε, χωρίς να αντιστέκεται χωρίς να οργανώνουν μιαν ομάδαν πολιτών ρε παιδί μου να σκοτώσουν τον δράκον. Αφού έτσι εσυμφώνησεν ο βασιλέας με τον δράκον, ήντα να κάμουσιν τα πλάσματα.
Αμμά άμα εθικτήκαν τα συφφέροντα του βασιλέα, τότες ήβρεν άλλον τρόπον ο βασιλέας να γλιππάρει πάλε. Επήεν στον αρχιεπ. ου τον Αην Γιώρκην, (δεν ξέρουμεν τι συφφωνίαν εκάμαν, εκτός που να γιορτάζεται στες 23 Απριλίου) τζιαι θκυό παλλιές εκαθαρισεν τον δράκον.
Επεριμέναν ούλλοι τον απο μηχανής θεόν. Ο απο μηχανής θεός εννα βουρήσει άμαν τον καλέσει ένας άλλος θεός.
Ωσπου οι πολλοί λιάζουνται στους όχτους του έλους, οι λλίοι που θέλουν να αλλάξουν τούτην την κατάστασην, είτε τρώει τους ο δράκος, είτε απογοητέκουνται, είτε ξενητεύκουνται.
Εν πολλά ενδιαφέρον που τα τραούθκια, τα παραμύθκια μιάς κουλτούρας ορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Εν το DNA, όπως σοφά είπες. Η μοίρα.
δρσπόκκ
Ακόμα τζι όταν σε ξέρουν δακάτω, πάλε ανώνυμος είσαι. Έν προσέχουν την κάθε σου κίνηση.