Αντίο σεττάρ μου με το σεκλέττι σου

Έ, να μέν ηγράψω τζιαι 2-3 κομμάθκια πρίν να φύω?

Κάθουμαι μές το εργαστήριν μου της μουσικής, άφτω τζιερκά, χαδεύκω τα είδωλα, συγκεντρώννω τες αναμνήσεις, αφήννω με να πικραθθώ τζιαι να γεμώσω παράπονον, τζιαι γράφω.  Γράφω τζιαι εν γεμάτη η κούζα.  Τελειώννω τζιαι φκερώννει.

Αφήννω την πίκραν να μιλήσει.  Τζι όσον της διώ φωνή, φεύκει που πάνω μου τζιαι φήννει με αθώον τζιαι καθαρόν.  Ο έρωτας, ο θάνατος, τζι η έκσταση εν συγγενείς κοντινοί.

Πάμε.  Κομμάτιν πρώτον.











Ήντα γλυτζιά που εναι η πίκρα..

Σχόλια

Ο χρήστης evroskarseras είπε…
Φίλε είναι δικό σου το κομμάτι τούτο ? Επίσης όταν λές σεττάρ εννοεέις μήπως την sitar ? την κθάρα τζίνη την καθιστή των ινδουιστών ?
6/15/2011 7:28 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Ναί ρε φίλε έγραψα το κομμάτιν τούτο. Το σεττάρ εν περσικό όργανο που μοιάζει με μπαγλαμά, εν συγγενής του ινδικού σε μικρογραφία, εν το όργανο των σούφι.
6/15/2011 8:05 π.μ.
Ο χρήστης TwistedTool είπε…
Πολλά ωραίο τζιαι όμορφο το κομμάτι ρε φίλε! Πολλά γλυτζίν πράμαν η πίκρα, όντως..

Περιμένω το επόμενο κομμάτι. Παρόλο που θα προτιμούσα να ήταν με ηλεκτρική κιθάρα, εν το θεωρώ τζιαι πολλά πιθανό :)
6/15/2011 10:46 π.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Είμαι προκατειλημμένος, επειδή σε θκιαβάζω, ή είναι πράγματι κομμάτιν που εφκήκεν σιονωτόν τζιαι χωρίς άγχος;
6/15/2011 10:48 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
twisted tool

φένκς, η γλύκα της πίκρας εν η αγαπημένη μου ψυχική γεύση. Θα σε απογοητεύσω με την κιθάραν, έν πάει ώς τζιηκάτω το ταλεντο μου.


στροβολιώτη

Σιονωτόν σε 8 ώρες μόνον. -αν ήταν λέξεις, φαντάστου το να ήταν περίπου 100 γραφτές σελίδες. Άμαν με αγαπά ο πλάστης, αγαπά με πολλά.
6/15/2011 2:28 μ.μ.
Ο χρήστης Aceras Anthropophorum είπε…
άσιλα εν γλυτζιά όπως την έγραψες
6/15/2011 6:46 μ.μ.
Ο χρήστης she είπε…
diaspore mou, giati tosi pikra? iperoxo kommati..
6/16/2011 2:12 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Acera

Eν σάν την ανάμνησην των κκεραζιών τζιαι τούτο.




she demon

Εν απέσταγμα τούτη η πίκρα, πιαννω λλίην που ούλλους τζιαι κάμνω την να γεννήσει.
6/16/2011 6:53 π.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Έχω καμπόσες σκόρπιες νότες μες το νου μου χρόνια τώρα στες οποίες ελπίζω να αξιωθώ κάποτε να δώκω Μορφή. Ακούοντας την Πίκρα σου, ήρταν καμπόσες Εικόνες τζι εβάλαν τες σκόρπιες νότες μου σε κάποιαν σειρά. Να 'σαι καλά Δάσκαλε!
6/16/2011 7:15 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Invictus

Τί όργανο θέλουν οι νότες σου?
6/16/2011 7:42 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Κυπραίοι. Δειλοί.

Εμπνέουμαι που τους αθρώπους της Αιγύπτου.  Τους δικούς μου τυρρανους περπατητός τους έριξα τζι εγώ μές το λάκκον της λήθης. Σήκωσε τα πόθκια σου κυπραίε τζιαι πιάσε σιέρι με τους αρφούς σου. Παρπάτα ώς τη θάλασσα δειλέ.  Νά η ευκαιρία τώρα που η προσοχή΄του κόσμου εν έτοιμη. Έν θα τολμήσουν να σας πυροβολήσουν. Μα έτσι αρχίδια έν έσιετε φοούμαι. Carpe diem λεχρίτες καλοφαγάδες. Ηρτεν η ώρα μα τζοιμάστε.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -
Διαβάστε περισσότερα