Στη συναυλίαν των μαθητών του Διάσπορου.

Επήεν πολλά καλά το ρεσιτάλ!!!

Δύο ώρες μουσικής καλομελετημένης τζιαι παιγμένης σωστά.   Μόνον ένας τα έκαμεν πίλλιες τζιαι ήταν άδικο γιατί το κοπελλούιν εν πολλά καλός μουσικός αλλά πιάννει τον η αμηχανία πάντα τζιαι τρέμει ολόκληρος όπως το φύλλον.  Έσιει ένα μήνα βάλλω του ασκήσεις αναπνοής τζιαι αυτοσυγκέντρωσης, ενόμισα ήταν να τα καταφέρει αλλά έκαμεν τα της πιπίνας.  

Οι μιτσιοί μου εφκάλαν με ασπροπρόσωπον.  Ακόμα τζιαι οι μέτριοι μαθητές επαίξαν αρκετά καλά.

Εφτάσαν ούλλοι κατα τες 12:45, ντυμένοι τα καλά τους, χτενισμένοι, με κορδελλίτσες στα μαλλιά οι κορούες, γραβατούδες τα αγοράκια, οι γονείς τους αχχωμένοι.  Εκάτσαν.   Ούλλοι στην ώραν τους.   Είχαμεν κίνηση περίπου 150 άτομα, παππούδες, γιαγιάες, θκειάες, φίλοι, οι οποίοι εκαταφτάσαν με δίσκους πισκόττα τζιαι φρουτοσαλάτες, χυμούς, λεμονάδα, σπιτίσιες πίττες με βατόμουρα, σαντουιτσάκια.  Ούλλοι εφέραν που κάτι, έτσι κάμνουμεν δακάτω.  Εβάλαν τα πάς το τραπέζιν που είχαμε κουρτίσει στην πίσω αίθουσα με ωραία χρώματα τζιαι λουλούδια.  Εγώ με το κοστούμιν μου στην τεράστια δωρικού ρυθμού πόρτα κύριος, εχαμογέλουν τζαι εκαλοσώριζα τους με ττόκκες καππακωτές σάν τον πρέσβην.  Τί να κάμω, έτσι κάμνουμεν δακάτω, θέλει ο καθένας σημμασίαν προσωπικά, αλλιώς δέν νιώθουν 'welcome'.   Επίτηδες νοικιάζω πάντα μιάν αίθουσαν πολυτελείας για το ρεσιτάλ μου να τους κάμω να νιώθουν οτι εν πολλά σημαντικόν γεγονός.  Τζιαι βάλλω τους να ντύννουνται καλά τζιαι να εν κάπως φόρμαλ η κατάσταση.   Βρίσκω οτι παίρνουν το ρεσιτάλ τζιαι τα μαθήματα μας πιό σοβαρά έτσι.   Τζιαι θέλω η εικόνα που παρουσιάζει το στούτιο μου να εν πολλά καλή, μέσα τζιαι έξω.  Η μουσική που παίζουν  να εν ψηλού επιπέδου τζιαι  έκφρασης, τα κοπελλούθκια να μαθθαίννουν σημαντικά πράματα για την αυτοέκφρασην τζιαι για την τέχνη  (χωρίς να παίζει ρόλον πόσον ταλέντο έχουν), τζιαι να φαίνεται δουλειά επαγγελματική στο έξω, δηλαδή καλό πιάνο σε χώρο πολυτελείας, ούλλα στην ώραν τους, τζιαι τα φυλλάδια μας να εν design ομορφο, σε χαρτί γυαλλιστό καλό.  Αρέσκει μου.  Λαλεί ο άλλος "Κοίτα τον Διάσπορον τζιαι τη γυναίκαν του, εν επαγγελματίες".   Να γίνεται η δουλειά σωστά.

Το λοιπόν, αρκέψαν ούλλοι να παίζουν ένας ένας με τη σειρά.  Εκαθούνταν στο τεράστιο μαύρο πιάνο το Steinway το πανάκριβο, έχωννεν τους.  Τα σιέρκα στα πλήκτρα.  Καρδία τίκ-τόκ. Αναπνοές βαθειές τζιαι δώστου μέσα.   Ένας μετά τον άλλον, 35 στο σύνολο.  Τα μωρά επαίξαν κομμάθκια απλά, παιδικά.  Οι πιό μεγάλοι κομμάθκια προχωρημένα ούλλο φωθκιά που τους εθκιάλεξα προσεχτικά..  Ούλλοι τους εκινούνταν με μουσικότητα, με τον τρόπο που τους έμαθα, ούλλοι είχαν στον τρόπο τους τις κινήσεις τες δικές μου, εσιέρουμουν να τους θωρώ μαζεμένους.  Ο  καρπός των κόπων μου συνάμενος έναν τόπο!    Άλλοι επαίζαν τζάζ -έχω κάτι μιτσιούς με πολλά καλό ρυθμόν που τους περνά πολλά,  τζιαι άλλοι επαίζαν κλασσικήν.

Κανένας δέν έκλαψε ούτε εμούτρωσεν.  Οι αγαπημένοι μου μαθητές επαίξαν σάν τους θεούς. Πόση μουσικότητα!  Στο τέλος ο καθένας έκαμνεν υπόκλισην τζιαι εβούραν να ξανακάτσει με τους χαμογελαστούς γονιούς του.  Επόμενος!

Στο τέλος εσήκωσα τους ούλλους, υποκλιθήκαμεν μαζίν, επισκαλήσαν μας τζιαι επήαμεν να φάμεν τα πισκόττα.  Εσυχχαρήκαν με ούλλοι οι γονιοί.  Εχτός που τα κοπελλούθκια τους είδαν τζιαι άλλους μαθητές μου να παίζουν με ψυσιήν, τζιαι εκαταλάβαν οτι μάλλον αγαπώ τη δουλειάν μου για να παίζουν έτσι οι μαθητές μου.  Τούτον έθελα.

Να ο καλλύττερος μου μαθητής, έπαιξεν εναν Ιντερμέτσο του Μπράμς

δύσκολο.  Προσέξετε έκφρασην ο ρόκολος, 16 χρονών πλάσμαν.

Ετράβησα ταινίαν ούλλου του κομμαθκιού, αξίζει να τ' ακούσετε!!

Εν ο Βενιαμίν ο Αμίλητος που σας εξανάγραψα.

Έμαθεν να εκφράζεται υπέροχα πλέον, τζιαι έκαμεν με περήφανον πολλά.

Έσπασα, έσιει 5 χρόννια που προσπαθώ να τον πάρω που ρομπότ σε

άτομον εκφραστικόν.  Φέτος εκαταφέραμεν τα πολλά.  Δέ κίνηση!!

Η μάνα του η όξινη έν μου είπεν ούτε ευχαριστώ, η αχάριστη, το φρικιό

αλλά ένιγουεης.

Τούτος ο μιτσής (9 χρονών)  παίζει τζιάζ του άλλου κόσμου.

Μαθθαίννει εύκολα με το φτίν τζιαι έσιει πολλήν πλάκαν γιατί

ο ρυθμός του εν πολλά καλός του κκεραττά τζιαι απολαμβάννει

το παίξιμον του, καταλάβεις τον.

Εν ιδιότροπον κοπελλούδιν, έσιει προβλήματα στο σχολείον του

αλλά  για κάποιο λόγον εμέναν ακούει μου.

(συμβαίννει μου συχνά τζιαι τούτον)

Ννά τον εδώ σε έναν κομμάτιν boogie (σάν το ρόκκ εν ρόλλ)

Τζιαι τούτη η μιτσιά (10 χρονών)  έν παίζεται..!

Τρία χρόνια μάθημαν.  Πιέζω την γιατί έσιει μουσικήν μέσα της πολλήν.

Λαλώ της 'πιστεύκω σε σέναν'  τζιαι πετά, πιάννει την το φιλότιμον τζιαι

δκιαβάζει.  Τεράστια προσπάθεια.  Θαυμάζω την.

Κινείται με χάρη ακριβώς όπως της έμαθα, έτσι όπως παίζω τζιαι γώ χαχα

έσιει πολλύ χάζιν να θωρείς τες κινήσεις σου πάς σε άλλον πλάσμαν.

Πολλύν ταλέντον.   Ετσάκρισα να την πάρω ώς δαμέ ήταν λλίον

ανώριμη στην αρχή.  Εκλαμουρίστηκεν πολλές φορές.

Εν μιά που τες μαθήτριες της πέμπτης.  Είμαι  περήφανος.

Τζιαι ο φίλτατος μου μαθητής που αποφοιτά φέτος.

6 χρόννια τον μαθθαίννω να εν πλάσμαν ευαίσθητον

τζιαι δυνατόν μαζί.  Κάμνει καλό στ' αγόρια να έχουν δάσκαλον

να τους μάθει οτι η ευαισθησία πρέπει να ζεί ανενόχλητη στη ψυσιήν

του άντρα, έν είναι κακόν.  Εν ο στόχος μου τούτος.

Έπαιξεν τον μέντελσον τον  λυπητερόν.  Εψές ήταν το 

graduation του τζιαι επήε σε ολονύχτιο ππάρτυ.  Που την 

εχτίμησην του εσηκώστηκεν να έρτει να παίξει, μετά που

3 ώρες ύπνον.  Αντίο σου λεβέντη.

Πάει ακόμα μιά χροννιά Διάσπορε, εκατάφερες τα πάλε λεβέντη μου.  Ούλλοι εν ικανοποιημένοι.   Ούλλοι επροχωρήσαν.   Δικαιούσαι επιτέλους να αρκέψεις να σβύννεις σιγά σιγά τες μηχανές.  Εμείναν 2 βδομάδες μαθήματα, τί μαθήματα δηλαδή εννα ποσκολλιούμαστεν.   Πάει αλλο έναν κονσέρτον.....