Ένας γάρος απολαμβάννει τα θειούχα σπά
Όταν βρεθείς με ενα "σειρά" σου κολλητό που το στρατό τζιαι συγκάτοικο στο κολλέγιο της μουσικής μετά, όταν βρεθείς με τες συμβίες παρέα τζιαι έτσι φίλο καρδιακό σε σπά πολυτελείας για να χαλαρώσεις οσον έν εχαλάρωσες τα προηγούμενα 3 χρόνια, όταν κολυμπήσεις στα θειούχα νερά παρέα με το γέλιον κάτω που το ηλιόλουστο τεράστιο παράθυρο, τζιαι την ώρα που θα τυλιχτείς ττόρους κάτασπρους ενώ περιπαίζεις την σκεμπέν του άλλου στες σάουνες μεταξύ ανέκδοτων τζιαι πελλάρων θα αναπνέυσεις αφήννοντας τες δυσκολίες του χρόνου να εξατμιστούν με τον ιδρώτα σου τζιαι να ππέσουν μές το λάκκο, όταν πιείς πολλά φραπέ κάτω που πετρόχτιστες βεράντες, όταν περάσεις τόσον όμορφα με τες συμβίες σε ψαροταβέρνες τζιαι παραλίες τα γεμάτα τσακριστόν ήχο του ταβλιού δειλινά κάτω που τους ευκαλύπτους όταν ξαναβρείς τη συνεχή διακριτική τρυφεράδα την τόσο δυσκολοέκφραστη καθημερινά αμαν έσιεις μικρά μωρά σάν να τζιαι η σχέση σας ξαφνικά εμύρισεν καινούργιο, όταν πάεις με την αγάπη σου τζιαι με πελλό φίλο που σου προκαλεί να αππωθείς διακοπές τζιαι νιώθεις τέλλεια άνετα είναι αρκετά πιθανά τα εξής σενάρια:
Θα σου αρέσει η πολυτέλεια αλλά θα νιώθεις παράξενα.
Θα ηρεμήσεις.
Θα αγαπήσεις.
Θα κάμεις αυτοσυγκέντρωση μπροστά που αρχαία δέντρα.
Θα βρωμεί θειάφι παντού (συνδυασμός κλανιάς/αυκών)
Θα νιώθετε ούλλοι άβολα λλίο κυκλοφορώντας στο σπά-ξενοδοχείο γιατί είσαστε φυσιολογικοί αθρώποι (ο ένας με μακρυά μαλλιά '90ς, ο άλλος με μούσιν τζιαι φανέλλες ξεθωριασμένες τζιαι παντελονάκι-μαγιώ που φορεί στο δάσος ή όταν τραβά κουπί σε κανό) (τζιαι οι κοπέλλες μας άνετες με βερμούδες τζιαι άβαφτες) θα νιώθετε άβολα επειδή οι παραπάνω γυρώ σας εν αγέλαστοι ανέραστοι με μαγιώ ακριβά που σας ζαοθωρούν κάτω που γυαλιά με τεράστια G (τί θκιάολο σημαίνει?) τζιαι η όλη σκηνή θα σας προκαλέσει να κάμετε πελλάρες σάν τους 15χρονους σε ξενοδοχείο με το σχολείο τους για να κάμετε χάζι.
Δηλαδή εννα νιώθεις λίγο άξεστος, casual αμερικάνος με κυπριακή προσωπικότητα περσόνα που εκόλλησε στα mid-nineties τότε που είμασταν πιό χαλαροί σαν λαός τζιαι εμπορούσαμε να περνούμε καλά γελώντας εγκάρδια συνέχεια με τους κολλητούς μας έστω τζιαι αν είμασταν σε ταχάτες ακριβό τόπο. Χωρίς μαγώ αξίας κοστουμιού του μπόσς.
Θα χαχανίζετε ενοχλητικά, συνεχώς. Μασώντας πίσσαν της πάφου. Τζιαι θα λαλείτε ιστορίες του στρατού στες γυναίκες σας προκαλώντας το θαυμασμό/αηδία/βαρεμάρα τους.
Δέν θα πίννετε μοχίτο η ώρα 11 το πρωί μές το λάλλαρο για να είσαστε φάσιοναπλ. Θα πίννετε καφέν.
Θα απολαμβάννετε ωστόσο τη ξάπλα πάνω στο ττόρο σας με το μίκυ το ζωγραφιστόν τζιαι τες βουθκιές στο νερό για να δροσιστείτε.
Θα γελάτε συνέχεια γιατί ο φίλος εν κωμικός πολλά.
Θα φάτε ψάρι φρέσκο σε ταβέρνα στο κύμα τζιαι θα παραγγείλεις εσύ στο ψυγείο του μουστακαλλή επειδή ο φίλος σου εν λευκωσιάτης τζιαι δέν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ του σορκού τζιαι του σκάρου ή της κουρκούνας με το λιθρίνι ή του φρέσκου καλαμαρκού που το κατεψυγμένο.
Θα παραπονεθείς του maitre στο ξενοδοχείο γιατί την ώρα που εκάθεσουν στην 'πισίνα πολυτελείας' (το νερόν εν πιό γαλανόν σε τούτην την πισίνα) τζι έπιννες φραπέ σκέττο μαύρο τρώγοντας (επίτηδες) λουκούμι γεροσκήπου του τριανταφύλλου με τες Γυαλιά-Πιτόμουγιες τζιαι τους αποτριχωμένους δίπλα σου, αποφασίσαν να άψουν σούβλαν οι chef δίπλα που την πισίνα για ρουστίκ εφφέ τζιαι εποκαπνίσαν μας με άκρως ακατάλληλα άτοπα χωριάτικο τρόπο. "Κύριε maitre", λαλείς του, "αν έθελα σιεφταλιές τζιαι καπνούς δίπλα που πισίναν θα επήεννα στου τσόκκου στο παραλίμνιν όταν κάμνει πάρπεκιου τους σκανδιναυούς τουρίστες για να απολαύσω τσίκνα μαζί με κολύμπιν τζιαι μυρωδιά κόκονατ όιλ". Αχχώννεται τζιαι απολογήται αλλά λαλεί σου "μα έχει που τους αρέσει η μυρωδιά του καπνού (!!!!) κύριε."
Μετά που το μασάζ σας που εστείλετε τες γεναίτζιες να φορήσετε με τον παρέαν τα εύθραυστα χάρτινα τάγκα εσώρουχα που τους εδώσαν στο σπά τζιαι να βουράτε ο ένας τον άλλον τίτσιροι μές τους εξωτερικούς διαδρόμους του ξενοδοχείου η ώρα τρείς το πρωί σάν τον Μπόρατ που εβούραν τον Άζαματ να τον δέρει. Θα σας δεί ο μπάρμαν τζαι θα κάμει οτι έν συμβαίννει τίποτε.
Στο δικό σου μασάζ (ξάπλα τίτσιρος πάνω σε τραπέζι αβολο σε κλειστοφοβικό δωμάτιο στο οποίον τρέχουν/πιτούν τα θειούχα νερά που ένα μηχάνημα πάνω στο κορμί σου σάν να τζι βρέσιει) να πιάννει τον μύν της ζάμπας σου η masseuse επικίνδυνα κοντά στην ερωτογενήν σου ζώνη για να σούσει τζιαι να τον μαλάξει, εσύ να σφίγγεσαι να μέν γινεί κανένας χαττάς αλλά ξαφνικά να καρκαλιστείς τζιαι να φωνάξεις "ώωωωωωωππππα!!!" τζιαι να αντελοσσιαστεί γιατί εν ξένη νεόφερτη τζιαι δέν ξέρει τα κυπριακά επιφωνήματα έκπληξης ακόμα.
Θα περπατήσεις με την καλή σου στο αυλάκι του φεγγαριού μές τη νύχτα παρέα με τα νυχτοπούλλια τζιαι τα άστρα, τες μυρωθκιές του ποταμού. Το σχήμα ενός κυπαρισσιού αρχαίου θα δείχνη με τη μύτη του τα άστρα. Η τσίκνα του θειαφκιού θα ανακατώννεται με της ρίγανης της φρέσκας, του λασμαρκού τζιαι της λεβάντας.
Θα αγαπηθείτε τα δυό σας χωρίς να σκέφτεστε τίποτε -έν σας ακούουν τα κοπελλούθκια (...)
Θα περάσεις υπέροχα, τζιαι θα πείς "όι ρέ! άξιζεν το ρέ αγάπη εννα ξανάρτουμεν διήμερον του χρόνου".
Σχόλια
-kirie en tziai beach party dame
-en me pirazi lali tou tziai mpenoume tziai kaxoumaste sto par me tous poukamisomenous
Κατά τα άλλα, :) .
χιχιχι, καταλαβαίνεις απόλυτα.
Άμα βρεθώ με τον παρέαν τούτο (ή με άλλους που το στρατό που είμαστε στενά τότε) γίνουμαι αμέσως ανώριμος τζιαι κάμνω ηλίθια αστεία συνέχεια. Εν μιά μορφή θεραπείας να αππώννεσε τζιαι να κάμνεις πελλάρες. Οι αμερικάνοι έχουν ολόκληρα κλάπ τζιαι ιδρύματα για να βρέθουνται οι βετεράνοι του παγκοσμίου πολέμου κλπ να κάμνουν κόζια. Έπρεπεν να έχουμε τζιαι μείς..
κι αγνάντευε
Όι τόσον, νομίζω επειδή εν οι άδειες εκατεβήκαν 'κάποιοι' να τσιεκκάρουν τί γίνεται τζι εχαλάσαν μας λίγο τη σκηνή. πχ Ίσχεν μιά ντυμένη με μαγιώ τζιαι αραχνούφαντα σάν τη στάρ του χόλυγουντ με τα τακούνια που έκαμνεν πασαρέλλαν συνέχεια. Ήταν τζιαι τζιήνος ο ατάλαντος που εκέρδισεν το Χ-fucktor τζιαι έπαιζεν τον παράγονταν. Οπότε εμείς παραπάνω εγελούσαμεν για να τους τη σπάσουμεν. Νομίζω ομως που το σεπτέβρην τζιαι ύστερα εννα εναι εντάξει. Ώς τόπος εν χαλαρόοοοος πολλά, ΈΝ παίζεται. Να πάεις σίουρα. ΔΥστυχώς που σήμμερα τζιαι να πάει έφκηκεν η τιμή κατά 30% πάνω. Σεπτέβρην πλέον.. Ά, Έν έσιει τζιήντην χλιδήν την ενοχλητική, εν 'μινιμαλιστική' η διακόσμιση ούλλο φυσικά υλικά πέτρα ξύλο. Οι δήθεν εννα φύουν, τα spa treatment εννεν για τα δόντια τους γιατί έν ξέρουν να χαλαρώννουν τη ψυσιή τους.
τωρά εκατάλαβα ότι σίουρα λείπεις που κύπρο...
αυτό είναι πιο αυτονόητο από τα αυτονόητα πλέον και η κοινωνία θα τον κάψει τζιήνον που δεν τα φορεί!
Διακοπές τελικά δεν είναι τόσο οι υλικές απολαύσεις (δεν βλάφτουν κι αυτές να υπάρχουν φυσικά) αλλά οι ανέμελες στιγμές της χαράς, της χαλάρωσης και του μοιράσματος - με καλούς φίλους και Αγάπες :)
Χαίρομαι που του έζησες αυτό Διάσπορε - κι ας μεν βρεθούμε ξανά φέτος κατά τα φαινόμενα :)
τα spa νομίζω τα απολαμβάνεις πιο πολλά χωρίς την παρουσία των δήθεν. 'Οταν είμαι θωμωμένη τα γράψω ενα ποστ για δαύτους με τα G και για αυτ΄ές με τις DKNY
χαίρομαι που περασατε καλά
μεν ακους ππελλάρες - μονο αυτα μενουν στο τελος
τα λουτρά είναι πολύ καλός τρόπος
ξεκούρασης (και διακοπών).
Αν και υπάρχουν φυσικά και άλλες μεθόδοι χαλάρωσης (όχι μόνο οι "ξαπλωτικές" γιόγκες, σιάτσου, βελονισμοί κτλ).
ΠΥΓΜΑΧΙΑ για παράδειγμα!
Εκεί μπορείς να εκτονωθείς άφοβα ξεσπώντας πάνω στο σάκο. Το άγχος και η ένταση θα εξαφανιστούν ως διά μαγείας...
:)
Απόλυτη ηρεμία...αρμονία...
Σόρρυ, αλλά εφαντάστηκα σας να βουράτε μες τους διαδρόμους τζιαι να κάμνετε σαν τα μωρά τζιαι εφύρτηκα που το γέλιον!
Σηκώννεται, ξα έν σηκώννεται (η τρίχα σου που την χαρά σου :))
Οι μικρές χαρές εν τζιήνες που μετρούν. Κάποτε κοστίζουν λεφτά, κάποτε εν δωρεάν. Αν είσαι αννοιχτός εν γεμάτη η ζωή ποτούτες. Το χαμόγελο πάς στο φίλο σου ή το σύντροφο σου εν το πιό πολύτιμο.
ρίτσα
Ά, έμαθα τωρά. Ππέεε ψώνιο οι κυρίεεεες. ΔΗλαδή που φορώ τα λιρίσιμα ορειβατικά γυαλιά μου κρίνουν με? Χαχα, είχα τζιαι μιάν έννοιαν..
Κι αγνάντευε 2
Μα εχάλασεν τζι ο αγροτουρισμός? Έν ήταν κάποτε μιά φτηνή λύση για διακοπές 'εντός'? Εν θα αφήσουν τίποτε τούτοι.
Που την άλλην αρέσκει μου το ακριβόν διήμερο getaway (αφού έτσι κι αλλιώς έν μπορούμεν λόγω μωρών να πάμε περισσότερες μέρες σε πιό φτηνό τόπο)
Mafalda
Να πάεις, γράψε μου να σου στείλω λεπτομέρειες. Αξίζει για 2 μέρες όι παραπάνω. Τσούζει λλίον αλλά εχαλάρωσα πάρα πολλά τζιαμέ.
ρούθλες
Το μυστικόν της ζωής της στιγμής έν είναι να αποφεύγεις τα υλικά ή να πηαίννεις πάντα τζιαμέ που είσαι στο στοιχείο σου. Πρέπει να κουβαλάς τον εαυτό σου όπου πάεις τζιαι να ζείς την ευτυχία σου σε όποιο περιβάλλον βλαστήσεις.
Πολλά θα το έθελα αλλο ένα καφεδάκι. Εππέσαν πάνω μας οι συγγενείς ομως με τραπέζια. Άστα, θα βάλω κιλά. Σούβλες-πισιήες-κρέμες. Κάθε μέρα.
νηφάλια
Αστειεύκω για τους λευκωσιάτες τζιαι το ψάρι χιχιχι, αρέσκει μου να πειράζω τους ενδοχωρίτες.
Γράψε για τους Δήθεν τους Γκουτσίους. Εν μπορείς να τους αποφύγεις οπου πάμεν γμτ.
ρόουζ
χααχα δηλαδή εστέλλαν μυνήματα για το G τους οι κυρίες οι υποέραστες.
Αλλά έσιεις δίκιο μόνο τούτα μας μένουν. Τες πλάκες δέν τες ξεχνούμε ποτέ. Ούτε τες μυρωδκιές του ποταμού..
σταλαματιά
Σάν το μασαζ έν εσιει, άτε να πάεις. Φιλιά σταλα μου.
Λεμέσια
Yin-yang παντα. Μερικά εν εσωτερικά χαλαρωτικά, άλλα εξωτερικά. Θέλω τζιαι κάτι agressive σαν τη πυγμαχία. Προτιμώ καράτε ή κάτι. Εσύ κάμνεις?
Νεράιδα
Μα είσιεν πολλύυυυ χάζιν η φάση.
Ένιωσα οτι είμαι οσο νέος φαίνουμαι αντί γέρος που νιώθω ωρες ωρες. Αμα πελλαρίζεις έν γερνάς ξέρεις.
ακερα
Ώχχχω μάνα μου επέρασες καλά..
Τελικά εν ωραίο πράμα το σπά βοηθά το κορμί πολλά. Αντιστάθηκα του για χρόνια ("μα ήνταμπου εν τούτες οι πελλάρες/αππωμάρες") αλλά άρεσεν μου. Ένιωθα λίγες ενοχές αλλά ενέδωσα.
Καλές χαλαρώσεις φίλε μου.
Shερετώ Σε!
(Δυστυχώς) τζιαι τούτην τη φορά μπαίνω καθυστερημένα (ή όπως λαλεί τζιαι μια κυπριακή παροιμία “ που το παναΰριν τζι’ υστερα, χωρκάτης αλλαμένος ”), στην κουβέντα που εκάμνετε στο προηγούμενο post ΣΟΥ, για τες αναρτήσεις ΣΟΥ που ατυχώς εδιέγραψες ... Έχασα ενδιαφέροντα επεισόδια, αλλά τα διαδραματιζόμενα στο blog σου, καθυστερημένα ήρταν στην αντίληψη μου ... [Έλειψα για ολιγοήμερες διακοπές – εντός Κύπρου – κι εκεί που ήμουν δεν είχα πρόσβαση στο internet … Καλύτερα, γιατί τούτο με βοήθησε να κάνω και λίγη αποτοξίνωση από τα blogοσφαιρικά... Μάλλον τζι’ ΕΣΥ επήες να κάμεις SPA με τα σχετικά παρελκόμενα τους για να χαλαρώσεις μετά που τα επήρες στο κρανίο με τα λεγόμενα της άσπονδης φίλη σου ...]
Δεν θέλω να χύσω λάδι στη φωτιά (εξ άλλου το ζήτημα της αντιπαράθεσης ΣΟΥ με το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι καθαρά προσωπικό και ΔΕΝ πρέπει να ΜΑΣ ενδιαφέρει, όμως μια κι ΕΣΥ το ‘βγαλες στη φορά), επέτρεψε ΜΟΥ (έστω και ετεροχρονισμένα κάποια σχόλια για τις προηγούμενες επίμαχες αναρτήσεις ΣΟΥ. Θα τα καταθέσω μάλιστα εδώ για να μην χαθούν στο χάος του ετεροχρονισμού ...
Το πρώτον που θα ήθελα να πω (και μην το πάρεις σαν πάτσισμα – λέξη δικιά σου από προηγούμενο σχόλιο ΣΟΥ προς ΕΜΕΝΑ, στο διαγραφέν post ΣΟΥ για την συνάντηση με τους μουσικούς στην “υπόγεια” ταβέρνα στα κατεχόμενα) είναι ότι με τη διαγραφή των (επίμαχων) posts πρώτα αδίκησες τον Εαυτό ΣΟΥ (το ρομαντισμό του καλλιτέχνη που κουβαλείς μέσα ΣΟΥ – ΜΟΥ έλεγες και διερωτόσουν σε σχόλιο ΣΟΥ: “... Έτσι το θωρώ με το νουν μου τον απλοϊκόν του μουσικού. Έχω άδικον να τα απλοποιώ έτσι λαλείς?”) και μετά αδικείς και τους αναγνώστες ΣΟΥ και δη τους σχολιογράφους που με τα γραφόμενα τους συμβάλουν στη ολοκλήρωση ενός post, γι’ αυτό (όπως υπαινίχθη και κάποιος άλλος σχολιογραφος) μέρος αυτού του πνευματικού έργου, τους ανήκει! Ειλικρινά ΔΕΝ κατάλαβα γιατί διέγραψες τα posts ΣΟΥ! Μήπως ένοιωσες τελικά ένοχες για τις κινήσεις και τις πράξεις ΣΟΥ;
Λυπάμαι που ακόμα μια φορά ακούγομαι να ΣΕ κρίνω (πέραν του δέοντος) αυστηρά, αλλά οφείλω να τονίσω ότι με απογοήτευσες! Μπορεί να στέκομαι (επι)κριτικά στα όσα γράφεις και πράττεις (όχι από κακία, ζήλια ή διάθεση για αντιπαράθεση) αλλά ίσως επειδή νοιώθω ότι λειτουργείς έντονα συναισθηματικά και παρορμητικά (και σε βάρος του πολιτικού ρεαλισμού – της ανάγκης για πολιτική συνεννόηση και συνδιαλλαγή με τους τουρκοκύπριους). Δεν σε αδικώ όμως για το συναισθηματισμό ΣΟΥ – σε κρίνω για την παρορμητικότητα ΣΟΥ. Αντιλαμβάνομαι ότι έτσι (με το ρομαντισμό που χαρακτηρίζει ένα καλλιτέχνη – ένα “απλοϊκό μουσικό”, όπως βαφτίζεις τον Εαυτό ΣΟΥ) βλέπεις και βιώνεις καταστάσεις όπως αυτές που έζησες στα κατεχόμενα, όμως έχω την άποψη ότι με το να διαγράψεις τα posts ΣΟΥ τα αναίρεσες και θέλησες να τα διαγράψεις κι από την καρδιά ΣΟΥ! [Πάντως οφείλω να ΣΟΥ πω ότι το ίδιο όμορφα νοιώθω κι ΕΓΩ (σαν απλός άνθρωπος – κι όχι σαν καλλιτέχνης) όταν βλέπω ανθρώπους (που τους χώρισε το αίμα, ο πόνος και το μίσος) να σμίγουν, να χαίρονται να τρων, να πίνουν και να τραγουδούν (χωρίς εθνικιστικά και φυλετικά μίση). Και σίγουρα “αμαν υπάρξουν 100,000 σούβλες”, όπως είπες κάπου κι ΕΣΥ, θα ‘χουμε λύσει όλα ΜΑΣ τα προβλήματα! Ή όπως λέει και ο ποιητής (Γιάννης Ρίτσος)
“Και να αδελφέ μου,
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε,
ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα,
δεν χρειάζονται περισσότερα”,
Αλλά όπως κάπου είπες κι ΕΣΥ “Εν λύεται το πρόβλημαν μόνο με τις σχέσεις μεταξύ μας ...”. Απαραίτητες είναι και οι πολιτικές πρωτοβουλίες και οι κοινωνικές κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις, όπου και πάλι θα μπορούσαμε να τραγουδάμε! Αλλά ούτε και να σιωπούμε, ως μικρότεροι μπροστά στην πιθανή σοφία των μεγαλύτερων (ή των πιο φωνακλάδων) ... Κανένας ΜΑΣ ΔΕΝ κατέχει την απόλυτη αλήθεια ... Πολλά έχουμε να μάθουμε ο Ένας από τον Άλλο!
Εδώ θα σημειώσω κάτι πολύ σημαντικό (από πολιτικής άποψης) που είπες σ’ ένα από τα διαγραφέντα σχόλια ΣΟΥ: “… οι αμερικανοί υπερδεξιοί μάλιστα εχουν μιαν απανθρωπιά μες το λογισμόν τους, εν τους ενδιαφέρει ο φτωχός ο κατατρεγμένος ...”
Διαβάζοντας το σχόλιο του Άνεφ-Ορίων.
Η δημιουργικότητα ενός καλλιτέχνη ( συχνά ) πηγάζει από τον συνδυασμό συναισθηματισμού+παρορμητικότητας.
ΕΝ γίνεται να σου αρέσκει άμαν συμφέρει ( επειδή το έργον που δημιουργείται είναι θετικό ) ΤΖΙΑΙ ταυτόχρονα να το κρίνεις!
Εν ακριβώς το ίδιον πράγμα που γίνεται.
Με το θετικό έναυσμα δημιουργεί Θαύματα.
Με το αρνητικό καταστρέφει.
Δεν παραξενεύτηκα καθόλου που έσβησεν το ποστ. Καλά έκαμεν.
Τζιαι πιστεύκω ότι θα μπορούσε τζιαι να σβήσει τζιαι την σελίδαν ολόκληρην ( αν ένιωθεν έτσι ).
Ακόμα να χαλάσει τον κόσμον τζιαι να τον ξανακτίσει ( αν εμπορούσεν ).
Η δύναμη να δημιουργούμεν εν η ίδια με τζιηνην που καταστρέφουμεν.
ΕΝ ΤΟΣΟΝ ΑΠΛΟΝ!
Έχει το δικαίωμα να δημιουργήσει κάτι δικό του, όπως έχει το δικαίωμα να το καταστρέψει!
Διαβάζοντας το σχόλιο του Άνεφ-Ορίων.
Η δημιουργικότητα ενός καλλιτέχνη ( συχνά ) πηγάζει από τον συνδυασμό συναισθηματισμού+παρορμητικότητας.
ΕΝ γίνεται να σου αρέσκει άμαν συμφέρει ( επειδή το έργον που δημιουργείται είναι θετικό ) ΤΖΙΑΙ ταυτόχρονα να το κρίνεις!
Εν ακριβώς το ίδιον πράγμα που γίνεται.
Με το θετικό έναυσμα δημιουργεί Θαύματα.
Με το αρνητικό καταστρέφει.
Δεν παραξενεύτηκα καθόλου που έσβησεν το ποστ. Καλά έκαμεν.
Τζιαι πιστεύκω ότι θα μπορούσε τζιαι να σβήσει τζιαι την σελίδαν ολόκληρην ( αν ένιωθεν έτσι ).
Ακόμα να χαλάσει τον κόσμον τζιαι να τον ξανακτίσει ( αν εμπορούσεν ).
Η δύναμη να δημιουργούμεν εν η ίδια με τζιηνην που καταστρέφουμεν.
ΕΝ ΤΟΣΟΝ ΑΠΛΟΝ!
Έχει το δικαίωμα να δημιουργήσει κάτι δικό του, όπως έχει το δικαίωμα να το καταστρέψει!
Δεν διαφωνώ (μαζί ΣΟΥ) ότι “Η δημιουργικότητα ενός καλλιτέχνη (συχνά) πηγάζει από τον συνδυασμό συναισθηματισμού+παρορμητικότητας…”, όμως όταν κρίνουμε ένα έργο δεν σημαίνει ότι το κάνουμε με αρνητικές προθέσεις...Τα έργα ενός δημιουργού σίγουρα αποτελούν πνευματική του ιδιοκτησία όμως ποτέ μου ΔΕΝ κατάλαβα γιατί όταν έχω πληρώσει για να έχω πρόσβαση σ’ ένα έργο (ας πούμε στο περιεχόμενο ενός βιβλίου που έχω αγοράσει), γιατί να μην μπορώ να χρησιμοποιήσω αποσπάσματα του για ένα κείμενο μου.
Πέραν τούτου (και χωρίς να επικεντρώνομαι στα διαδραματιζόμενα σε σχέση με τη διαγραφή από τον Διάσπορο των posts του – θα μιλήσω κάπως γενικότερα) θέλω να πω και τα εξής ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ:
Όταν λέμε ή γράφουμε κάτι δημόσια είτε στον έντυπο, είτε στον ηλεκτρονικό Τύπο (ακόμη και στο προσωπικό ΜΑΣ blog), πρέπει να είμαστε και έτοιμοι να δεχτούμε και παρατηρήσεις και κρίσεις και επικρίσεις και επιθέσεις που μπορεί να είναι και αυστηρές και καυστικές και συχνάκις και άδικες ... Το ζήτημα είναι πως ΕΜΕΙΣ καταφέρνουμε να διαχειριστούμε την όποια κριτική (έστω και άδική ή/και υπερβολική) που εξασκείτε σε ΜΑΣ! Δεν την αντέχουμε ή δεν την ανεχόμαστε , κακοφανιζόμαστε και διαγράφουμε και κείμενα δικά μας αλλά και σχόλια τρίτων; Και με ποιο δικαίωμα να διαγράψουμε τα σχόλια όταν τούτα αποτελούν πνευματική περιουσία άλλων και συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην ολοκλήρωση του (πνευματικού) έργου που ναι ΕΜΕΙΣ ξεκινήσαμε (του κειμένου που ΕΜΕΙΣ γράψαμε) αλλά που χωρίς τα σχόλια θα ήταν ένα φαγητό χωρίς αλάτι (όταν μάλιστα τούτα τα σχόλια ανέρχονται σε 80-100!);
Anef_Oriwn
Παρασκευή 14/8/2009 – 00:41 π.μ.
εχτιμώ τα καλοπροαίρετα σχόλια σας τζιαι τα πατσούθκια γιατί βάλλετε μπροστά σας στο τραπέζι πολλά σωστά ερωτήματα.
Σάν την επικοινωνίαν έν έσιει, γεφυρώννει την απόσταση μεταξύ των αθρώπων.
Πόψε έχω τα ποτά μου τζιαι δέ μπορώ να μακρυγορήσω χωρίς να πώ βλακείες τζιαι να κάμω ορθογραφικά (τρέμω τα άμαν εν ο άνεφ δαμέ κοντά ;-).
Λαλώ το εξής:
Δέχουμαι την κριτική τζιαι δέν έχω τίποτε ουσιαστικό να προβάλω ως επιχείρημα για την διαγραφή των πόστ. Ήταν της 'κακής στιγμής' μεταξύ θυμού, πίκρας, παλληκαρισμού, νεύρων, αππώματος, τζιαι μιά πράξη που ακολούθησεν απειλές που ανώνυμους (που δέ γνωρίζω αν είχαν σχέση με την άσπονδη φίλη ή όι, ούτε με ενδιαφέρει) να κάψουν το Πάρκο τζαιι να βλάψουν τους δικούς μου. Αντέδρασα. Έσιει δειλία μέσα η πράξη τούτη, σίουρα. Σκέφτουμαι το , ξανασκέφτουμαι το, τζιαι όσπου περνούν οι μέρες παραπάνω αντρέπουμαι τζιαι θέλω να επαναφέρω την ανάρτηση που ευτυχώς έχω φυλάμενη μές το πρόγραμμαν της γουέρντ.
Στο ποστ του διάσπορου "Τέλος κεφαλαίου" δεν είδα έναν άνθρωπο που αντιδρά γιατί δεν αντέχει την κριτική.
Είδα ένα άνθρωπο που εκείνη τη στιγμή γκρεμμίστηκε ο κόσμος του ( έστω για λίγα λεπτά ) επειδή έχασε μια φιλία.
Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, αλλά περιέχει μεγάλο πόνο να χάνεις από κοντά σου ανθρώπους που εμπιστεύεσαι.
Τουλάχιστον ας δείξουμε κατανόησην τζιαι ας μεν τον φορτώνουμεν τζιαι ενοχές επειδή κραύγασε αυτό που ένιωθε ( έστω με διαγραφή του ποστ ).
Anef_Oriwn
Παρασκευή 14/8/2009 – 10:39 π.μ.