Τελευταίον στην πατρίδα: .....Αποχαιρετιστόν.




...πάλε βάλλω τον κούρδο μου να παίξει το 'αλί, αλί τζιαι τρισαλί'  του.  Πάλε φεύκω.  Φτάννω τζιαι φεύκω μαζί, μεγάλη η σύγχιση.
Τζιαι ο κούρδος μου μέσα μου, χωρίς πατρίδα γυρεύκει να να φκάλει που τα σωθικά του τούτον που του λείπει.  Ακούτε τον ούλλον, σεβαστείτε με σε τούτην μου τη στιγμήν, ώ  διαβάτες, σάν με δκιεβάζετε ακούτε τον κούρδον της ψυχής μου που πονεί με το γλυκόν πόνον που μόνον όσοι ξέρουν να νιώθουν ώς τζιαι το χαμόν σάν επιθυμιτό συναίσθημαν τζιαι δέν το φοούνται μπορούν να δακρύσουν με έτσι μουσική.


Φεύκω φεύκω.   


Κρατώ μέσα μου στον κήπον του μυαλού...



Τα  γιασεμιά.

Την αγκαλιάν της υγρασίας η ώρα δύο το πρωί στη βεράντα.

Το χρώμαν του καρπουζιού.

Τη γεύσην της τηγανιτής πατάτας.

Το χαμόγελον, ούλλον πίκραν τζιαι περηφάνειαν, του παπά μου την ώραν που μου έδειχνεν με το χέρι μές τον κάμπο πού ήταν ο λάκκος, το σπιτούδιν με τες έγιες, τη φοινιτζιάν του πάππου του, κοντά στην Παλλουρερή.  Κοντά στο Δροσίστη.  Κοντά στη δωξαμένη.  Κοντά στο Σκολείο, μές τες ελιές, μές την πεδιάδαν με το ξεροπόταμο τζιαι τες αφκολλειές.  Τζιαι το Χαρκόβουνον που τον έφκεννεν βουρητός.  Το δρόμον του Παπάγιαννη, τη Φουντανάκκαν, τη βρύσην του Κάττου, τον παλιόν το μύλον του Παππού μου του άλλου, τα Σπίθκια, τα λιοντάρκα τα σκαλιστά πάς την καμάραν που εσκάλισεν  ο πρόπαππος.  Κρατώ τα.  Κρατώ.  Τη κατανόησην που είχαμεν μεταξύ μας ότι μοιράζεται μαζί μου Κληρονομιάν.   Είπες μου το χωρίς λόγια.
ΞΕΡΩ   ΠΑΤΕΡΑ,  ΞΕΡΩ  το χωρκόν τωρά παθκιάν παθκιάν.   Τζιαι παίρνω το ΜΑΖΙ  μου. 
Εξανάχτισα το στον Κήπον του Μυαλού τζιαι ζεί αθάνατον.  Περπατώ το μαζί σου, κανένας δέν μας το ξαναπορθεί!    ΞΕΡΩ  να πάω σπίτιν μου.  ΞΕΡΩ  πού εν το χωράφι, ναί ξέρω. 



Κρατώ  το Πάρκον που ευλόγησα με τη μουσική μου τζιαι εθώρουν σε μές τα μμάθκια τζι έκλαιες με ούλλους που σε αγαπούν δίπλα, την ώραν που επαίζαμεν απέναντι σου γιατί εκατάλαβες οτι σήμμερα ζείς (ώ τυχερέ μου αγαπημένε)  μέραν που μόνον στην κηδείαν τους ζούν οι παραπάνω.  Έξερες πως η μουσική μου εν εσέναν που επένθαν τζιαι έκλαιες.  "Rex mortuus est, vivat rex."   Τζιαι που έξερες οτι στο τέλος του κομμαθκιού ανάστησα σε, ερμαφρόδιτε μου.



Κρατώ τους φίλους.  


Εσέναν που εκάτσαμεν κάτω που τη φοινιτζιάν με τ' άστρα να κρέμμουνται πουπάνω του Ταχτακαλά, κρατώ την ηρεμία σου τζιαι τη μουσική που ακούσαμε την αγγελική.  Στο αρχοντικό μπαλκόνι ανάψαν τα κεριά, η μελωδία έππεσεν κυμματιστή που τες καμάρες τζιαι αγκάλιασεν μας.


Εσέναν  (τρείς) που εγέλας τρανταχτά, ούλλο ζωή, ούλλον όρεξη, εμάσας τα ινδικά κοτόπουλλα τζιαι το χιούμορ σου εν όπως το εφαντάζουμουν.  Τζιαι η σοφία σου.  Τζιαι εσέναν οι πίνακες σου.  Εσέναν η έντονη η σκέψη που θα εξελιχτεί σε φούρνον κάποτε.  Κρατώ σε (σας) Τζι ας χάσω του κήπου το πάρτυ μεθαύριον.

Eσέναν που μου έγραψες λόγια αληθινά, χωρίς να διστάσεις.

Εσέναν τζι εσέναν τζι εσέναν,  Εσέναν  που μου έδωσες δώρον κομμάτιν του εαυτού σου, του ταλέντου σου, του σιερκού σου, του παππού σου, του αρφού σου, της σκέψης σου, του παπά σου, της πάλης σου, της διαφωνίας σου, της καθημερινότητας σου, των ονείρων σου, της ατέλειας σου, του πόνου σου, της επιθυμίας σου, της μικρότητας σου, του ΑνΟΙκει σου, του πόνου σου.

Εσέναν που με πήρες πάς τους βράχους τζι ετάϊσες με αρχιτεκτονικήν της παλιάς Λεμεσού τζιαι φαγιά λιβανέζικα τζι ακκορτεόν κάτω που μανταρινιές.  Τζι εσέναν που ήρτες ήρεμα τζιαι είπες 'γειά σου'  τζι αμέσως εταιρκάσαμεν.

Εσέναν που μου είπες "καλέ μου"  τζιαι είδα το νόημαν της λέξης να πηγάζει που τη ψυχή.

Εσάς, Φιλόσοφοι  που εφάετε μαζίν μου τη σούβλαν του αφχανιστάν τζιαι εμοιραστήκετε τες ψυσιές σας τες όμορφες.  Τζιαι που εβαφτίσετε το πάρκον με Αρχαίο πνεύμα αληθινά ελληνικόν -τζιήνον που έν κρίνει τζιαι μεινίσκει αννοιχτόν μπροστά που ούλλες τες απόψεις.


Εσέναν που εμίλας με πάθος για τη μαγειρική τζιαι τες συνταγές που εννα κάμεις στο εστιατόριο σου τζιαι άκουσες με να σου περιγράφω πώς να κάμνεις 16ωρα spare ribs τζιαι έσφιξες μου το χέρι γιατί Είδες το πάθος μου.



Εσέναν που επέρασες δίπλα που τη βασιλιτζιάν σάν εκαθούμαστεν μές τον πύρουλλον ζαλισμένοι που τον καφέν το τσιγάρον τζιαι τα έντονα λόγια που ετυλίαμεν γυρόν μας, τζιαι έμαθες μου οτι άμα ντζιήσεις της βασιλιτζιάς έστω τζιαι λλίον  αφήννει το άρωμαν της να πλανηθεί στο σύμπαν τζιαι ακολουθά σε  όπου πάεις για ώραν πολλήν. 

Που μου έμαθες οτι αν βάλεις στον καφέ σου τον κυπριακό λλίο γάλαν γίνεται πολλά ωραίος.



Εσέναν φίλε που με έπεισες να πάμεν στα σπά τζιαι εγέλουν εγκάρδια για δύο 24ωρα τζιαι ήμουν ο Εαυτός μου.


Εσέναν φίλε που μου είπες για το βιβλίον που εμετάφρασες τζιαι άφηκες με να Δώ  λλίον μέσα σου.  Εκατάλαβες  οτι θα είμαι δίπλα σου.  Ξέρεις το.


Εσέναν όταν έκατσες ψηλά πάς το τελευταίο σκαλί  τζιαι ο ψυχισμός σου αγκάλιασεν το χώρον τζιαι τες πέτρες ούλλες τζιαι είπεν μου "ΕΑγαπώ  σε λεβέντη,  Ζήσε." 


Κρατώ το μπλέ της θάλασσας τζι ας με ζαλίζει το λίκνισμαν της.



Κρατώ τα γαουράγκαθθα τζιαι τους κόνιζους των χωραφκιών.  Το ξερόχωμα, τες πάλες, τα κάτσαρα, τους κουρκουτάες, τες κουφάες, τες ξεροτερατσιές, τες παλλούρες, τα αυλάτζια στην άκραν του δρόμου, τες ρότσες, τες πάμιες που φκάλλουν τζιτρινον άνθος όμορφον, τα μαύρα βαζάνια που χώννουνται ανάμεσα στες φυλλωσιές της μάνας τους, τα μοναχικά κυπαρίσσια που στέκουν σάν τα τζερκά  τζιαι σάν τους καλόηρους μές τα κτήματα, τες σωλήνες που ποτίζει ο κόσμος, κρατώ σας, κρατώ σας.


Κρατώ  εσέναν που έν εφοήθηκες την ώραν που είπα του δευτερολέπτου να σταματήσει τζιαι άκουσεν μου.


Εσέναν αδελφέ που εξεφύλλισες το Είναι τζιαι μου ανοίχτηκες με ρίσκον, τζι ας μέν μιλάς ποττέ σου σε κανένα.


Εσέναν γέρο ποιητή νικολέττη που μου άλλαξες τον κόσμο μου με δκυό σου λόγια πάνσοφα, απλά τζιαι που μου είπες το Όνομαν του κέντρου του εαυτού μου, σάν να τζι έξερες πως ήταν να έρτω να σε δώ τζιαι τί έμελλεν να μου πείς.  Ναί γέρο ναί,  θα πάρω το χωρκό μαζί μου, θέλω να ζήσω.


Κρατώ σε εσέναν αγάπη μου που ήβρες κάτι δαμέ που δέν το είχες ξαναέβρει.


Εσάς παλιοί μου φίλοι που αννοίξετε τες αγκάλες σας μετά που δεκαπέντε χρόνια τζιαι εβάλετε με μέσα.




Εγέμωσεν θησαυρούς έτσι η ψυχή μου, τζιαι πάλε Άννοιξα.




Αντίο μάνα.   Είδα σε αληθινά ποιά είσαι.  Εν εντάξει.




Σχόλια

Ο χρήστης Demis G είπε…
στο καλό Διάσπορε..
υπομονή..
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
καλό ταξίδι Διάσπορε!

Να έχεις μιαν όμορφη χρονιά στας Αμέρικας τζαι να μεν ποφκαρτεις πάλε.
Ο χρήστης νηφάλια είπε…
στο καλό διάσπορε,να φροντίζεις τον κήπο σου
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Μάνα μου ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!! Αντίο Διασπορούλη, εύχομαι να εγέμωσεν η ψυσσιή σου με πρόσωπα, αναμνήσεις, εμπειρίες τζαι αγάπες. Παρόλο που χάνεις το επίσημο κηπόππαρτυ κράτα το ανεπίσημο κηποπάρτυ που εκάμαμεν τζίνη τη νύχτα, τζαι ήταν πολλά ωραίο :-)
Του χρόνου πάλε..
Ο χρήστης rose είπε…
καλοτάξιδος
Ο χρήστης Neraida είπε…
Καλό ταξίδι Διάσπορε,
Καλή χρονιά....

Εφυτευτήκαν πολλοί σπόροι στον Κήπο του Μυαλού σου.

Και του δικού μας...

Εύχομαι ως του χρόνου να ανθίσουν τζιαι να χαρούμεν τις μυρωθκιές τους.
Ο χρήστης stalamatia είπε…
Να πάεις στο καλό Διασπορούδι μου ,να έχετε καλό ταξίδι με την Διασποροοικογένεια.Του χρόνου να είσαστεν ούλλοι καλά να ξαναβρεθείτε.
Ο χρήστης Petros Evdokas, Πέτρος Ευδόκας είπε…
Γειά σου Διάσπορε,

Θέλω να σου στείλω άπειρες ευχαριστίες και θερμότατη ευγνωμοσύνη γιά το κείμενο σου.

Το προώθησα στη σελίδα της Ενδο~Μήδεια /Cyprus IndyMedia με σχόλια πού, όσο και να προσπαθήσω, είναι φτωχά γιά να εκθειάσουν την τεράστια αξία του έργου σου.

Είναι εδώ
"Τελευταίον στην πατρίδα: .....Αποχαιρετιστόν"
http://cyprus.indymedia.org/
και
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2009/08/blog-post.html

Χίλια ευχαριστώ,
Πέτρος
http://petros-evdokas.cyprus-org.net/Another-sort-of-Introduction.html
~~~~~~~~~~~
Ο χρήστης ΚΥΠΡΟΛΕΩΝ είπε…
Καλο σου ταξιδι Διασπορε τζιαι καλη χρονια με τους μαθητες σου. Το τι επιασα ενει οτι φετος εκαμες λλιες παρα πανω ριζες στο χωρκο σου τζιαι λλιο παραπανω δεσμους με τον τζιυρη σου. Τζιαι τα δκυο πολλα καλα.
Ο χρήστης Antigonistyli είπε…
Καλό ταξίδι Διασπορε! Κράτα τα ναι! και του χρόνου ακόμη περισσότερα! :-)
Ο χρήστης Λάζαρος είπε…
Θκιάσπορε Λεβέντη,

Κράτα τα. Κράτα τα καλά ούλλα τούτα. Κράτα τα, τα όσα εκοινώνησες το καλοτζαίρι του 2009: τες μουσικές τζιαι τες γεύσεις, τες μμαθκιές τζιαι τους δρόμους, τες εκμυστηρεύσεις τζιαι τα γέλια τα αβίαστα.

Κράτα την πέτρα που εγίνηκε Αδάμ τζιαι Εύα στα $έρκα του παπά σου τζιαι την πέτρα που εγίνηκε χολέτρα στα $έρκα του παππού σου.

Κράτα τον καπνό που τα τσιάρα που ήπιες τζιαι τον καπνό που το κοντοσούβλι το Αφγανικό.

Κράτα την εικόνα της κόρης σου να παίζει μες στο νερό με την αρφή σου - τα γελούθκια που έκαμνεν τζιαι το πόσο μακριά εν τα μαλλούθκια της άμα βραχούν. Κράτα την εικόνα του γιου σου, την ώρα που εβάσταν το $ερούιν του το $έριν του αρφού σου, τζι έδειχνεν του με το άλλον του τα πεζουνούθκια τζιαι το παγόνι τζιαι τον πετεινό.

Κράτα τα καλά μέσα σου...

Τες μέρες που το $όνιν τζιαι ο πάγος εν να κρατούν για μήνες όμηρο τον Ποταμό σου τζιαι το Βράχο σου, φκάρτα πουμέσα σου τούτα ούλλα τζιαι πολέμα τα μητά τους.

Καλήν αντάμωση - ξαναλαλώ σου -, Αδέρφιν.
Ο χρήστης Sike είπε…
το γάλα στον κυπριακό καφέ σε ποια φάση να το βάλλουμε;

στο καλό ντάιασπορ
Ο χρήστης Πρασινη νεραιδα είπε…
μου αρεσαν πολυ τα κειμενα που εγραφες οσο ησουν στο νησι...

καλην επιστροφη.
Ο χρήστης ρίτσα είπε…
σάικ το γάλα στον κυπριακό καφέ μπαίννει μετά που τον έψησες.τέλεια λλίο. έσιει κάτι διπλά φλιτζιανούθκια του καφέ, το ίδιο παστά αλλά πιο ψηλά να σε φορούν καλλίττερα.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Δημήτρη


Σ' ευχαριστώ. Τζιαι για τον Αστερίκκον που μου έστειλες.



ρόουμ

Στο επανιδείν. Κοντεύκει τζι εσένα το ταξίδι σου σωστά? Άτε πάλε νέο διαμέρισμα νέο περιβάλλον. Περιμένω εντυπώσεις.




νηφάλια

Σ' ευχαριστώ, η ευχή σου εν πολλά όμορφη. Θα προσπαθήσω.




Κκέηκ

Γειά σου καλή κκέηκ, καλά να περάσετε, γράψε καμιάν ανάρτηση έθελα το πολλά αλλά τί να κάμουμε.

Φεύκω γεμάτος.

Καλό τέλος του καλοκαιριού.




ρόουζ


Σε φιλώ. Αρχίζει πάλι το ταξίδι απ' την αρχή.



Νεράϊδα

..τα βλαστάρια στον κήπο του μυαλού ήδη εφκάλαν μούττες. Καλό Ταξίδι τζιαι σε σένα.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Σταλαματία

Εύχομαι και για σένα το ίδιο.

"Τζιαι το χρόνου στα χωρκά μας"




Πέτρο Ευδόκα


Εδιάβασα όσα έγραψες, άρεσεν μου πολλά ο τρόπος που σκέφτεσαι.

Ο άθρωπος που συνέχεια φεύκει, έρχεται, πάντα εν ξένος τζιαι κουβαλά πόνο μέσα του αλλά μαζί κουβαλά τους τόπους που αφήννει πίσω του.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατι έδωσεν μου ο πόνος μάτια να βλέπω καλά τον τόπο, και τον ΤΟΠΟ μου.





κυπρολέων

Εκατάλαβες ακριβώς τί έπιασα που τες διακοπές φέτος. Το χωρκόν έπαψε να είναι φωτογραφίες τζιαι ιστορίες τους γέρους. Έπαψε να εν τουρκοκρατούμενο ή ελληνοκατοικημένο, έγινε εικόνα στο μυαλό καθαρή. Τζιαι ο παπάς μου το ίδιο. Εσύ φέτος τί εμάζεψες? Εν μας εσυνέχισες την κουβέντα του coming out σου ή των εκδρομών. Φεύκεις τζιαι σύ σύντομα ά?




Antl-l

Κάθε χρόνο μαζεύω περισσότερα, θωρώ καλύτερα, εκτιμώ τα μικρότερα. Διερωτούμαι αν θα χάσω την ιδιότητα αν έρτουμε πίσω για να μείνουμε κάποτε.

Στο επανιδείν





Λάζαρε


Αέρφιν κρατώ τα κρατώ τα.

Κρατώ τζιαι τη χαράν που είσιεν η περιγραφή της καμάρας στο μισοχαλασμένο αρχοντικό, ο θαυμασμός για τον μάστρο με τα κάγκελα της αρτντέκο εποχής, κρατώ τον βισσυνί τον πόνο στα μάτια τον γνώριμο. Την αγάπη για το Καθαρό, το Αθώο, το Αληθινό.

Και θα τα ξαναπούμε αέρφιν.



σάικ

Καλές γέννες σάικ. Το γάλα έσιει δύο τρόπους: Εύκολος -βάλε μιά σταξιά στο φλυντζανάκι μετά που θα κάμεις τον καφέ.
Δύσκολος -βάλε στον τζυσβέ ένα κουτάλι βλάχας ζαχαρούχο πρίν να βάλεις νερά κλπ, σε σιγανή φωθκιά να καραμελλώσει για 1 λεπτό να γίνει πιό σκούρο. Μετά βάλε νερό κανονικά και καφέ, proceed as usual. Έν ΠΑΙΖΕΤΑΙ τούτο.






πράσινη νεράϊδα

Σ' ευχαριστώ, θα τα λέμε. Έχεις και σύ δυό τόπους που αγαπάς, καταλαβαίνεις με.



ρίτσα

σύμφωνοι, δοκίμασε όμως τζιαι τη συνταγή που έπλασα με το ζαχαρούχο...
Ο χρήστης Diasporos είπε…
....ά, εξιλογοκρίθηκα, οποιος θέλει να δκιεβάσει το κείμενο που επροκάλεσεν τη φασαρία μέσα μου...
Ο χρήστης Λεμέσια είπε…
Διάσπορε,
έχεις ημέιλ...
Ο χρήστης kkai-Lee είπε…
Διάσπορε,

Ήρτες σαν τη μέλισσα

Εσύναξες γυρι τζιαι κάμποσο μέλι για τον σειημώνα που έρκεται που τα φκιόρα του τόπου που σε εγέννησε

Τωρά πάεις πάλαι πίσω στην ξενηθκιάν που εγίνην τζιαι τζείνη τόπος σου

Είπες μας τα ωραία με το κείμενον σου για να ξέρουμεν τι έχουμε τζιαι να το σαίτίζουμεν

Το πλάσμα καταλάβει καλλύττερα τι έσιει άμα σου λείψει

" Κρατώ το μπλέ της θάλασσας τζι ας με ζαλίζει το λίκνισμαν της.

Κρατώ τα γαουράγκαθθα τζιαι τους κόνιζους των χωραφκιών. Το ξερόχωμα, τες πάλες, τα κάτσαρα, τους κουρκουτάες, τες κουφάες, τες ξεροτερατσιές, τες παλλούρες, τα αυλάτζια στην άκραν του δρόμου, τες ρότσες, τες πάμιες που φκάλλουν τζιτρινον άνθος όμορφον, τα μαύρα βαζάνια που χώννουνται ανάμεσα στες φυλλωσιές της μάνας τους, τα μοναχικά κυπαρίσσια που στέκουν σάν τα τζερκά τζιαι σάν τους καλόηρους μές τα κτήματα, τες σωλήνες που ποτίζει ο κόσμος, κρατώ σας, κρατώ σας."

αλλά τζιαι το χρώμαν της παττίχας τζιαι το άρωμαν της βασιλιτζιάς,

"Τζιαι παίρνω το (χωρκόν μου ) ΜΑΖΙ μου.
Εξανάχτισα το στον Κήπον του Μυαλού τζιαι ζεί αθάνατον. Περπατώ το μαζί σου, (πατέρα )κανένας δέν μας το ξαναπορθεί! ΞΕΡΩ να πάω σπίτιν μου. ΞΕΡΩ πού εν το χωράφι, ναί ξέρω."

Εν τούντο μέλι που εσύναξες τζιαι ενναν γλυτζιές ( μα τζιαι πικρές )οι αναμνήσεις σου

εν τούντο μέλι που εννα σε φέρνει πάντα πίσω.

Καλές επιστροφές

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mondestrucken/Φεγγαρομέθυστος

Στη συναυλίαν των μαθητών του Διάσπορου.

On Being There